Η ΛΟΥΛΑ Η ΚΟΥΤΣΗ

 Την συνάντησα χτές το βράδυ όπως γύριζα από την έκθεση βιβλίου στην πάνω πλατεία.

Ήταν όρθια τσι Κάρτε Λάκουες με ένα ποτήρι στο χέρι. Κουνιόταν ανεπαίσθητα στους ήχους μιας ακαθόριστης « μουσικής» και μουρμούραγε κάποιο ακατανόητο ρεφραίν.

Η Guardia dell’ acqua (Το κτήριο που στέγαζε , την εποχή των Ενετών , την φρουρά του υδραγωγείου της πόλης) έχει μετατραπεί σε μπαράκι για μοναχικές τριαντάρες και τριαντάρηδες (προς σαράντα) .

Θυμάμαι παλιά έμενε στους Καπουτσίνους και την έλεγαν Νίτσα. Αργότερα στο γυμνάσιο το έκανε «Ελένη» .Στο Λύκειο κατέληξε σε «Έλενα».

Η μάνα δούλευε σε διάφορες δουλειές ως καθαρίστρια.

«Το παιδί Σταμάτη..» μου έλεγε «…δεν τα παίρνει τα γράμματα».

Μετά από περιπέτειες τελείωσε το λύκειο και μετά από λίγα χρόνια , αφού είδαν και απόειδαν, της άνοιξαν ένα κυλοτάδικο στην Πολυχρονίου Κωνσταντά.

Τω καιρώ εκείνω είχα μετρήσει καμιά εικοσαριά κυλοτάδικα μόνο σε αυτόν τον δρόμο.

Η εικόνα της πόλης μας σου έδινε την εντύπωση ότι οι γυναίκες μας άλλαζαν κυλότες τρεις τέσσερις φορές την ημέρα.

Παρόλα αυτά δούλευαν κουτσά στραβά .

Ώσπου ήρθε η κρίση και τα περισσότερα κυλοτάδικα έκλεισαν.

Επειδή, όμως, ουδέν κακόν αμιγές καλού, σήμερα μπορούν άνετα οι αριστεροί αφισοκολλητές να κολλούν τις αφίσες τους με σελοτέιπ στις βιτρίνες των κλειστών κυλοτάδικων.

Τώρα η «Έλενα» το βράδυ λικνίζεται σαν σταρ του σινεμά στην Ευγενίου Βουλγάρεως και το πρωί δουλεύει καμαριέρα σε ένα μεγάλο ξενοδοχείο.

Μαζί με άλλη μία κάνουν σαράντα δωμάτια την ημέρα στο πόστο τους.

Δεν το λέει σε κανέναν.

Πρέπει να γυρίσει γρήγορα σπίτι να κοιμηθεί για να αντέξει την αυριανή μέρα.

Είναι απλήρωτη εδώ και δύο μήνες.

Προσπαθούσε να μην ανήκει σε καμιά συλλογικότητα , «ήταν όλοι ξεπουλημένοι».

Τελευταία ανεβάζει στο face book αρχαίες Ελληνικές κολόνες και σημαίες και γράφει ακατανόητα γκρίκλις .

Αυτά σκεφτόμουν περπατώντας για το σπίτι …ώσπου κάτω από τα βόλτα της Πολυχρονίου Κωνσταντά , κοντά στο κλειστό κυλοτάδικο της Έλενας ….μου ρίχτηκε η τρομερή συμμορία του Τζόνυ.

Σκιάχτηκα.

Ευτυχώς ανάμεσά τους ήταν και η Λούλα η Κουτσή (η γκόμενα του Τζίνου) .

Με γνώρισε , μου κούνησε την ουρά της και ηρέμησαν οι υπόλοιποι.

Γλύτωσα.

Της χάιδεψα την μουσούδα.

Ευτυχώς την έχει μαζέψει μια γριά και την ταΐζει μέσα στην κανιζέλα της.

Να θυμηθώ αύριο να της πάω λίγο φαί.