Κυριακή 21 Ιανουαρίου 2018

Η Επανάσταση των γαιδάρων



Ο Θοδωρής γεννήθηκε στην Κέρκυρα από μάνα Κερκυραία και πατέρα Ηπειρώτη.


Έτσι συμβαίνει συνήθως.


Σπάνια θα δεις Κερκυραίο να παντρεύεται Ηπειρώτισσα.


Συνήθως ο φιλότιμος , υπομονετικός και εργατικός Ηπειρώτης μπλέκεται στα δίχτυα μιας τσαχπίνας και λουσάτης Κερκυραίας με ελάχιστες αντιστάσεις στους πειρασμούς.


Ο Πατέρας του Θοδωρή ήρθε στην Κέρκυρα σε νεαρή ηλικία και δούλεψε σκληρά ως αχθοφόρος στου μακαρίτη του Περικλή επί σαράντα συναπτά έτη χωρίς ένσημα.


Τα χρόνια εκείνα οι γάιδαροι δεν κολλούσαν ένσημα με αποτέλεσμα μια ολόκληρη γενιά γαιδάρων να λιμοκτονεί στα γεράματά της.


Ο Θοδωρής στην αρχή κουβάλαγε σακιά με ελιές και ξύλα και ότι άλλο μπορείς να φανταστείς.


Μια φορά κουβάλησε και ένα φορτίο αυγά από τ΄ Αγύρου στον Ύψο.


Αργότερα που ήρθαν οι καμιονέτες του βάλανε σαμάρι και κουβάλαγε Ξερακιανές Αγγλίδες τουρίστριες.


Ακολούθησαν οι πιο μαύρες μέρες της επαγγελματικής του καριέρας όπου κοψομεσιάστηκε κουβαλώντας Γερμανίδες τουρίστριες με κυτταρίτιδα.


Λίγο που οι καμιονέτες κυριάρχησαν στην αγροτική ζωή του τόπου, λίγο που οι γάιδαροι γίνανε τουριστικά très banal έμεινε ο Θοδωρής άνεργος στα γεράματα.


Μετά τον θάνατο του Περικλέους ο γιός του ο Ηρακλής ανέλαβε αφεντικό του ανέργου Θοδωρή.


Ο Ηρακλής , μαζί με την τεράστια περιουσία του Περικλή κληρονόμησε και έναν άνεργο γάιδαρο.


Η μοίρα του Θοδωρή φαινόταν προδιαγεγραμμένη ώσπου ο Ηρακλής ανακάλυψε τα ΕΣΠΑ.


Ας πάρουμε όμως τα πράματα από την αρχή.


Οι Γερμανίδες τουρίστριες που τις κουβαλούσε ο Θοδωρής στη πλάτη του είχανε εντωμεταξύ γίνει ευρωβουλευτίνες των Πρασίνων και μάθανε ότι κινδυνεύει να χαθεί το είδος (των γαιδάρων).


Ανασύρθηκαν μνήμες από τα νεανικά τους χρόνια και τις διακοπές τους στα Ελληνικά νησιά και βάλανε βέτο στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο.


Σκιάχτηκαν οι Βρυξέλες και για να γλυτώσουν από τις "οικολόγριες" κάνανε ένα νόμο για την σωτηρία των γαιδάρων.


Ο Νόμος ευχόταν να διασωθεί το είδος (των γαιδάρων) διά μέσω της χρησιμοποίησής τους ως παραγωγών γάλακτος έτσι ώστε και το οικονομικό κίνητρο να υπάρχει και να μην διαταραχτεί η εύρυθμη λειτουργία της αγοράς.


Διέδωσαν δε μέσω επιστημόνων ότι το γάλα της γαϊδάρας είναι πιο ωφέλιμο για τα παιδιά από το γάλα της μάνας τους και τοιουτοτρόπως απενοχοποίησαν και τις μαμάδες ψηφοφόρους τους που δεν θηλάζουν τα παιδιά τους για λόγους αισθητικής.


Το πρόβλημα όμως ήταν ότι και έτσι το μοντέλο «έμπαζε» .


Οι Γαϊδάρες δεν είναι αγελάδες ούτε κατσίκες.


Κάνουν λίγο γάλα και αυτό το δίνουν στα γαϊδουράκια τους.


Έτσι το γάλα της γαϊδάρας θα ήταν πανάκριβο στην αγορά, χώρια που ο παραγωγός που έπαιρνε το γάλα της γαϊδάρας θα ήταν υποχρεωμένος να ταΐζει τα γαϊδουράκια με Νουτρίτσια.


Αυτό όλο το παρασκήνιο δεν τόξερε ο Ηρακλής.
Διάβασε μόνο τις επικεφαλίδες και αποφάσισε να κάνει επιχείρηση εκτροφής γαιδάρων επιδοτούμενη από τα ΕΣΠΑ για την «σωτηρία του είδους» και αυτού του ιδίου.


Οι «εγκαταστάσεις της επιχείρησης» του Ηρακλή έγιναν έξω από το χωριό σε ένα χτήμα που κληρονόμησε από τον πατέρα του τον Περικλή.


Σύντομα το κοπάδι των γαιδάρων έφτασε τα 20 κεφάλια.


Η αυστηρή οδηγία προέβλεπε ότι οι Γάιδαροι θα έπρεπε να έχουν δωρεάν στέγη, τροφή, καθαριότητα και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.


Έτσι ο Ηρακλής έγινε το αφεντικό 20 γαιδάρων.


Τα πράγματα όρχησαν να περιπλέκονται ακόμα περισσότερο όταν ο Περικλής ανακάλυψε ότι «αλλιώς του τάχανε πεί» .


Δεν έφτανε που επιδότηση άκουγε και επιδότηση δεν έβλεπε άρχισε και το δούλεμα στο καφενείου του χωριού όπου ετέθησαν πλέον τα βαθύτερα υπαρξιακά ερωτήματα του προβλήματος.


«Κατά ποίαν έννοιαν ο Ηρακλής ήταν το αφεντικό και κατά ποίαν ο Θοδωρής υπηρέτης».


Μήπως θα έπρεπε να αναθεωρηθούν οι έννοιες;


Το δούλεμα προς τον Ηρακλή είχε βάση διότι οι γάιδαροι άρχισαν να συνηθίζουν στην νέα κατάσταση και τα νέα γαϊδουράκια άκουγαν τρομακτικές ιστορίες με σαμάρια από τους γονείς τους για να τρώνε το φαί τους αλλά δεν γνώριζαν τι «παραπεί σαμάρι».


Ο Ηρακλής βρέθηκε παγιδευμένος.


Δεν μπορούσε να εγκαταλείψει τους γαιδάρους διότι  ο νόμος για την προστασία των ζώων ήταν αυστηρός αλλά και δεν ημπορούσε να δηλώνει αφεντικό από την στιγμή που είχε μετατραπεί σε υπηρέτη γαιδάρων.


Ώσπου κάποια μέρα ξέσπασε η ιστορικής σημασίας «Επανάσταση των γαιδάρων» στις εγκαταστάσεις της επιχείρησης.


Για την ακρίβεια δεν επρόκειτο για καμιά αιματηρή εξέγερση αλλά μάλλον για έναν καυγά λόγω ερωτικής αντιζηλίας.


Το θέμα είναι ότι γκρέμισαν τον φράχτη της επιχείρησης.


Ο δυστυχής Ηρακλής αναθάρρεψε διότι σου λέει: «αν τα αφεντικά το εκμεταλλευτούν και φύγουν θα γλυτώσω και εγώ γιατί τι υπηρέτης θα είμαι χωρίς αφεντικά;»


Οι νεότεροι γάιδαροι είναι αλήθεια ότι βγήκαν από το φράχτη από περιέργεια και έκαναν την βόλτα τους αλλά ποιός αφήνει τα σίγουρα για να γυρνάει τσου λόγγους σαν την άδικη κατάρα;


Έτσι που λες αγαπητέ αναγνώστη.


O Ηρακλής συνεχίζει μέχρι σήμερα να καθαρίζει και να εμπορεύεται την «Κόπρο του Αυγείου» που, εδώ που τα λέμε, είναι και το μόνο έσοδο της επιχείρησης και οι γάιδαροι ζουν μέσα στην ρουτίνα αναζητώντας κάποια δημιουργική απασχόληση.


Κάποιος σκέφτηκε να αναθέσουν του Ηρακλή καμιά δεκαριά άθλους να δούνε αν θα τα καταφέρει.


Κυριακή 14 Ιανουαρίου 2018

Ένας ανεπαίσθητος θάνατος στην καρδιά του χειμώνα



Η Μάγδα  πέθανε πριν λίγες μέρες.

Το έμαθα από την κυρία Ειρήνη χτές το πρωί στη λαϊκή.

Την άκουσα να το λέει σε εκείνη την Αλευκιμιώτισσα με την μαντήλα που πουλάει αγριολάχανα.

Πέρασα  να δώ και το κηδειόχαρτο για να βεβαιωθώ.

Ήταν κολλημένο στον τοίχο του ξενοδοχείου «Ερμής» πίσω από εκείνον τον χωριάτη με το καροτσάκι που πουλάει αγουρέλαιο, κρασί, αυγά και σκόρδα.

Είχα γνωρίσει την Μάγδα όταν έκανε χρέη διαχειρίστριας στην πολυκατοικία της «Μητροπολίτου Μεθοδίου».

Ο Μητροπολίτης Μεθόδιος έγινε διάσημος διότι κατά την διάρκεια της κατοχής έβαλε το χεράκι του για να ξεπαστρέψουν οι Ναζί τους Εβραίους.

Έλαβε ως αμοιβή τόπια υφάσματος από μαγαζιά Εβραίων.

Τα χρωματιστά πουλήθηκαν για την ενίσχυση της εκκλησίας.

Τα μαύρα χρησιμοποιήθηκαν για την ραφή ράσων της χριστιανοσύνης.

Η Μάγδα , αντιθέτως,  δεν έγινε διάσημη ούτε και κανένας δρόμος πήρε το όνομα της.

Το μεγαλύτερο αξίωμα που απέκτησε στην ζωή της ήταν «Διαχειρίστρια πολυκατοικίας».

Στην γενική συνέλευση των ιδιοκτητών κανείς δεν φαινόταν διατεθειμένος να αναλάβει την διαχείριση της πολυκατοικίας της οδού Μητροπολίτου Μεθοδίου και έτσι ανέλαβε η Μάγδα.

Εκτός από διαχειρίστρια ήταν και καθαρίστρια και απεντομωτής και θυρωρός και φαρμακείο και σταθμός πρώτων βοηθειών και συγγραφέας ανακοινώσεων και οικιακή βοηθός  και μπέιμπι σίτερ.

Η Μάγδα ήταν η ψυχή της πολυκατοικίας.

Έμενε σε μια γκαρσονιέρα στον δεύτερο που είχε μετατρέψει σε δυάρι όσο ζούσε με τον άντρα της και την κόρη της.

Ο άντρας της  "ήταν γεννημένος για μεγάλα πράματα" και  έφυγε «να φτιάξει τη ζωή του επειδή δεν άντεχε άλλο την μιζέρια της πολυκατοικίας της Μητροπολίτου Μεθοδίου».

Η κόρη της πήγε στην Αθήνα για «σπουδές» και κατέληξε σε θεραπευτική κοινότητα  απεξάρτησης τοξικομανών.

Η Μάγδα έμεινε μόνη της να διαχειρίζεται τις τύχες ολάκερης πολυκατοικίας.

Με φώναξε να αλλάξω τους σάπιους σωλήνες σε ένα πλημμυρισμένο μηχανοστάσιο – κόλαση.

Έβαλε γαλότσες και ανέλαβε βοηθός μου.

Έφερνε και τυρόπιτες με φυσικό χυμό  για μαρέντα .

Είχε βάλει δυο τρία τελάρα στο στενό διάδρομο του μηχανοστασίου και τον είχε μετατρέψει σε τραπεζαρία.

Μέχρι τραπεζομάντηλο έφερε.

Αν δεν την σταματούσα ήταν ικανή να βάλει και κεριά.

Ωραίος τύπος η Μάγδα.

Έξυπνη γυναίκα και δραστήρια.

Καθάριζε καμιά δεκαριά πολυκατοικίες στην ευρύτερη περιοχή και έβγαζε «τα προς το ζείν» όπως έλεγε.

Απέκτησε και «ειδικό» κινητό με κουμπιά και μεγάλα νούμερα για να τα βλέπει.

Δεν τα μπορούσε «αυτά  της αφής».

Έριξε και το μοροφίντο και έκανε το δυάρι μεγάλη γκαρσονιέρα .

«Ποιος να ρθεί»

Θυμάμαι όταν μαζεύαμε ρούχα και τρόφιμα για τους πρόσφυγες έβγαλε ανακοίνωση στην πολυκατοικία .

Δεν περίμενε κάποια ιδιαίτερη ανταπόκριση.

Την άλλη μέρα η είσοδος γέμισε με χαρτοκιβώτια.

Βοηθήσανε μερικές κοπέλες και τα φορτώσανε σε φορτηγό.

Αργότερα την είδα να πρωτοστατεί σε μια συναυλία.

Το εγγονάκι μιας φίλης της χρειαζόταν χρήματα για να μεταφερθεί στο εξωτερικό για νοσηλεία.

Η Μάγδα ήταν πάντα βιαστική στο δρόμο.

Πάντα είχε κάποια δουλειά.

Σπάνια δική της.

Όταν πέθανε, ούτε εγώ δεν πήγα στην κηδεία.

Δικαιολογήθηκα μέσα μου .. το έμαθα μερικές μέρες αργότερα..τι να γίνει; .

Αποφεύγω να κοιτάω κηδειόχαρτα… Δεν ξέρω…. Σαν αν μην με αφορούν η σαν να μην θέλω να χαλάσω τον απογευματινό μου περίπατο.

Μεγάλη καρδιά η Μάγδα, αλλά με πρόβλημα στο αριστερό μυοκάρδιο.

Σπάνιο για γυναίκα.

Στην καρδιολογική κλινική οι περισσότεροι ήταν άντρες.

Ελάχιστοι επισκέπτες. Κυρίως για να βγάλουν την υποχρέωση.

Θα μου πείτε:

«Δεν ανακάλυψε και  την πενικιλίνη!»

Σύμφωνοι. Η Μάγδα μπορεί να μην ανακάλυψε την πενικιλίνη αλλά πάνω στην πλάτη της πατήσανε όλες οι πρωτοπορίες.

Σκέφτομαι ότι μάλλον έτσι έπρεπε να γίνει. 
Φαίνεται ότι  μας ταιριάζει ακόμα αυτός ο ανεπαίσθητος θάνατος της Μάγδας.
Ίσως να μην μας αξίζει ακόμα να την θυμόμαστε.

Άρχισε πάλι να βρέχει.

Όπου νάναι θα λειώσει και το κηδειόχαρτο στον τοίχο του ξενοδοχείου «Ερμής».
...