Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2011

Τα πάντα γύρω από την Λουτσίντα


Η "Λουτσίντα"  ήταν  ένα καραβάκι που πήγαινε στους Παξούς τα παλιά χρόνια.
Όταν πέρναγε τον κάβο της Λευκίμμης κούναγε πολύ εξαιτίας της μονίμως ταραγμένης θάλασσας.
Έκτοτε όποια γυναίκα κουνιόταν στον δρόμο οι γειτόνισσες έλεγαν ότι "κουνιέται σαν την Λουτσίντα”.

Η Γνωστή μας Λουτσίντα της πλατείας υπήρξε μια γραφική φιγούρα της νεώτερης Κέρκυρας που βαφόταν έντονα και εξαιτίας μιας δυσλειτουργίας του ποδιού της κούτσαινε με έναν  ιδιαίτερο τρόπο που είχε σαν αποτέλεσμα να της προσάψουν το ψευδώνυμο αυτό.
Η Λουτσίντα της γειτονιάς μου (η γνωστή γατούλα) ήρθε για πρώτη φορά μικρό γατάκι ακόμα σέρνοντας τα δύο πισινά του πόδια. Την είχε πατήσει αυτοκίνητο. Επέζησε και έγινε καλά. Όταν ετέθη το ζήτημα τη βαπτίσεως την ονομάσαμε Λουτσίντα τόσο για το παλιό τραύμα στα πίσω πόδια όσο και για το παρδαλόν του τριχώματός της.
Αργότερα  γκαστρώθηκε και αναγκαστήκαμε να την πάμε για καισαρική επειδή δεν μπορούσε να γεννήσει.
Έγινε έρανος στην γειτονιά και έβαλαν όλοι από πέντε ευρώ.
Οι μόνιμοι καφενόβιοι του καφενείου της γειτονιάς.
Ο Σύλλογος μελισσοκόμων
Ο Σύλλογος κυνηγών
Ο Μιχάλης ο ταπετσιέρης.
Οπαδοί του ΑΟ Κέρκυρα
Η κυρία Ειρήνη που καθαρίζει την σκάλα της πολυκατοικίας και πολλοί άλλοι.
Συγκεντρώθηκε το ποσόν των εκατό ευρώ και η Λουτσίντα έκανε την επέμβαση  σε ιδιωτική κλινική με όλες τις ανέσεις.
Ο Αλήτης που την γκάστρωσε δεν ξαναφάνηκε στην γειτονιά.
Αναρτώ και φωτογραφία κατόπιν απαιτήσεως της Ελένης (εκ Λέσβου) που το ζήτησε.

Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2011

Ταξιδευτές


Το τραγούδι  λέγεται "Ταξιδευτές" και  το  συγκρότημα "Il parto delle nuvole pesanti (Η γέννηση των βαριών νεφών) . Το βρίσκουμε εδώ  
http://www.youtube.com/watch?v=_yoBgGVdcwo

Το βίντεο έφτιαξα εγώ ο ίδιος . Επίσης την μετάφραση και αναλαμβάνω όπως πάντα την ευθύνη μωρά μου.

Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2011

Ιστορίες λαθραίων ηρώων

Για τους Έλληνες "λαθρομετανάστες" της μακρινής Αυστραλίας που ζουν σε "κέντρα υποδοχής" . Η μετάφραση  είναι δική μου και αναλαμβάνω την ευθύνη. Το μοντάζ   του βίντεο είναι επίσης δικό μου .  Το τραγούδι  το  βρήκα στην σελίδα ενός φίλου στο FB  Θα το βρείτε (MimmoGrudo Il parto delle nuvole pesanti)  γέννημα των πυκνών νεφών . Ο σκηνοθέτης λέγεται Δημήτρης  Στατίρης  και ζεί στην Μπολώνια.      

Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2011

Ο Κύριος Γεράσιμος Δημουλάς και ο Μέγας Κάμπος.


Ο «Μέγας  Κάμπος» είναι μια τοποθεσία στην κορυφή ενός λόφου πάνω από το χωριό μου.
Δεν έχει καμιά σχέση με αυτό που πάει στο μυαλό του καθενός. Δεν πρόκειται για ένα λιβάδι. Πρόκειται για την κορφή ενός λόφου από όπου μπορεί κανείς να δει τόσο προς τις παραλίες της Βόρειας Κέρκυρας και την Αδριατική , όσο και προς την Ενδοχώρα νοτίως.
Ακριβώς απέναντι - προς την νότια πλευρά - ο επόμενος λόφος ονομάζεται «Τσι μούλας το πήδημα». Πρόκειται για έναν γκρεμό από όπου έπεσε μια πριγκίπισσα  (κόρη του Βασιλιά της περιοχής) προκειμένου να μην την πιάσουν οι εχθροί που είχαν εισβάλει στο Βασίλειο. Πρώτα έδεσε τα μάτια του μουλαριού της . Μετά έδεσε και τα δικά της και χάθηκε στην άβυσσο .
Κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς  και πότε συνέβη στην περιοχή αυτή.  Υποθέτουμε ότι αν υπήρξε κάποιο γεγονός ιστορικό επί του οποίου διαμορφώθηκε ο μύθος τότε θα πρέπει να έχουν συμβεί τα εξής:
Κατά την διάρκεια της βυζαντινής κυριαρχίας στην Κέρκυρα και μάλιστα στα βόρεια – βορειοδυτικά άκρα του νησιού  υπήρχε ένα δίκτυο φρουρίων , στρατοπέδων και παρατηρητηρίων προκειμένου να προστατευθεί το νησί από εισβολές . Αν υπήρξε (που είναι πολύ πιθανόν) στον Μέγα  Κάμπο (Campo)  ένα παρατηρητήριο η ακόμα και ένας ποιο οργανωμένος  καταυλισμός ακριτών τότε τα πράγματα είναι εξηγήσιμα.

Αυτά σκεφτόμουν σήμερα το πρωί κάνοντας τον περίπατο μου στην περιοχή.
Έβρεχε σιγά και το τοπίο μέχρι επάνω στο Σωκράκι ήταν θαμπό σαν το παραμύθι της περιοχής μας. Οι Αγριοκαστανιές και οι αιωνόβιες βαλανιδιές σίγουρα θα γνωρίζουν τα πάντα.

Μου ήρθε στο μυαλό ο Κύριος Γεράσιμος Δημουλάς .

Θα μου πείτε «τι σχέση έχει ο Γεράσιμος Δημουλάς με όλα αυτά?»

-Έλα ντε!


Ο Γεράσιμος Δημουλάς , λοιπόν, είναι υπάλληλος του Δημαρχείου της Κέρκυρας . Ηλικίας μάλλον λίγο πριν από τα Σαράντα.  Πάντως όχι κάτω από τα τριανταπέντε , όχι πάνω από τα σαράντα.
Δεν μιλάει πολύ . Είναι ένας αθόρυβος παρατηρητής ακόμα και όταν ο θόρυβος περισσεύει.
Μπροστά του έχουν ρητορεύσει όλοι οι συνομήλικοι του  φανφαρόνοι του νησιού  ξεστομίζοντας απίστευτες βλακείες.
Ακούει χαμογελώντας.
Μια μέρα πριν από δύο χρόνια με κάλεσε να μου δείξει «κάτι».
Ήρθε στο «καφέ Ευρώπη» με μια αγκαλιά χειρόγραφα και τα απίθωσε πάνω στο τραπέζι.
«Πως σου φαίνετε?» μου λέει.
Ξεφυλλίζω τον σωρό και τα χάνω!. Επρόκειτο για μια επιστημονική εργασία σχετικά με τα τοπωνύμια της Κέρκυρας. Μιλάμε για εκατοντάδες και εκατοντάδες τοπωνύμια.
Άγνωστοι οικισμοί , ασήμαντα σταυροδρόμια, χαμένες στο χρόνο αγροτικές περιοχές , μικρά λιμάνια και άγνωστες κορυφογραμμές . Όλα συνοδευόμενα με ένα κείμενο που στήριζε την άποψη για την προέλευση του τοπωνυμίου.

Ο Μάκης δούλευε πάνω από δέκα χρόνια αυτήν την μελέτη. Χωρίς να έχει κάποιο οικονομικό όφελος. Χωρίς να υπάρχει καμιά πιθανότητα να του αναγνωρίσουν το παραμικρό.
Ξέρετε ,το νησί μας είναι αρκετά μεγάλο . Για να το διασχίσεις μόνον θέλεις δύο ώρες. Έχει εκατοντάδες χωριά και τοπωνύμια που συνδέονται με μεγάλα η μικρά ιστορικά γεγονότα μιας ιστορίας εξαιρετικά περίπλοκης.

Με αυτό αναμετρήθηκε ο Μάκης και προφανώς τα κατάφερε.

Κάπως έτσι μεγαλώνει ο κόσμος μας.

Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2011

"Όποιος δεν γνωρίζει το παρελθόν....


....θα αναγκασθεί να το ξαναζήσει με το στόμα ορθάνοιχτο και τα μάτια γουρλωμένα".


Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2011