Πέμπτη 18 Ιουνίου 2015

Η Τζίντζολα


Οι περισσότεροι λένε ότι δεν θυμούνται τα όνειρά τους την επόμενη μέρα.

Άλλοι πάλι, ξεχνάνε μόνον τα ανομολόγητα όνειρά και θυμούνται μόνον αυτά τα περίεργα που εμπεριέχουν κάποιο παράξενο, λέει,  συμβολισμό.

Εγώ , τις καλοκαιρινές νύχτες, συνήθως βλέπω όνειρα με γυναίκες του περίγυρού μου.

Η «Τζίντζολα» , για παράδειγμα, έχει έρθει πολλές φορές στον ύπνο μου.

«Τζίντζολα» είναι το παρατσούκλι της Τασίας διότι λένε (αυτοί που ξέρουν) ότι «έχει μια ρώγα σα Τζίντζολα».

Λίγο , λοιπόν,  που μου αρέσουν οι Τζίντζολες, λίγο που μου αρέσει και η Τασία, ήταν νύχτες που έβλεπα στον ύπνο μου να δαγκάνω ασταμάτητα Τζίντζολες.

Προχτές , όμως , είδα όνειρο (βασικά)  πολιτικοιδεολογικού –ψυχολογικού   περιεχομένου.

Υπάρχει στην γειτονιά μας ένας βιοτέχνης που όλοι τονε λένε «Βιομήχανο».

Συμπαθής και ανυποψίαστος.  Καταστράφηκε πρώτος-πρώτος την ημέρα που οι εφημερίδες  έγραψαν ότι «Έρχεται κρίση» και βούλιαξε στα χρέη.

Είδα , λοιπόν, τον «Βιομήχανο» στον ύπνο μου και η επιχείρηση του , όχι μόνο πήγαινε καλά αλλά είχε «σηκώσει»  και δυο τρείς ορόφους.

Δούλευα ανυποψίαστος στο ισόγειο του εργοστασίου και ξαφνικά εμφανίζεται μια συνδικαλίστρια και μου λέει ότι στον πρώτο όροφο  οι εργάτες δουλεύουν εκτεθειμένοι στην …ραδιενέργεια.

Η Συνδικαλίστρια δεν έχει εμφανισιακά καμιά σχέση με το στερεότυπο που γνωρίσαμε στην μεταπολίτευση.

Ετούτη είναι λεπτή κομψή ευγενική και φοράει ένα κολλητό σκούρο μπλέ φόρεμα με φερμουάρ στην πλάτη και γόβα  ξώφτερνη.

Ανεβαίνω μαζί της ανήσυχος στον πρώτο όροφο και τι να δώ! Η Αίθουσα ήταν γεμάτη με τεράστιες μπαταρίες στο ύψος ενός ανθρώπου. Λαμπάκια αναβοσβήνουν  ενδιάμεσα και χαρούμενοι εργάτες αστειεύονται  γελούν  και συζητούν  αμέριμνοι στους διαδρόμους.

Ρωτήσαμε έναν αν είναι ευχαριστημένος και μας είπε χαμογελαστός ότι παίρνει πολύ καλό μισθό, δουλεύει χαλαρά και δεν έχει κανένα παράπονο.

Στο πρόσωπό του και στα χέρια του είχε στίγματα από μικρές πληγές στο δέρμα όπως όλοι.

Ταράχτηκα.

«Τα βλέπεις;..» μου λέει η συνδικαλίστρια «..πρέπει να καταγγείλεις τον Καπιταλιστή».

Σκέφτομαι ότι αν τον  καταγγείλω  θα καταστρέψω τον μοναδικό  Καπιταλιστή που συμπάθησα και θα στρέψω και τους χαρούμενους εργάτες εναντίον μου διότι θα μείνουν χωρίς ραδιενέργεια.

Από την άλλη , αν δεν πω τίποτα θα απογοητεύσω την συνδικαλίστρια, θα ξεπέσω στα μάτια της και θα με καταγγείλει ως «Πράχτορα του ταξικού εχθρού».

Δεν ξέρω τι να κάνω.

Μάλλον εκείνη την κρίσιμη στιγμή του διλήμματος θα πρέπει να είμαι ανήσυχος στο κρεβάτι και να αλλάζω συνέχεια πλευρό.

Τελικά αποφασίζω να καταγγείλω τον Καπιταλιστή και να δραπετεύσω με την  Συνδικαλίστρια.

Οι Εργάτες απειλούν να με βιάσουν όπου με βρουν και εγώ βρίσκομαι στον Απραό το ηλιοβασίλεμα με την συνδικαλίστρια δίπλα στο κύμα.

Αγκαλιαζόμαστε  και το χέρι μου κατεβάζει απαλά το φερμουάρ του σκούρου μπλέ εφαρμοστού φορέματος της που συνήθως φοράνε γραμματείς η δικηγορίνες σε δικηγορικά γραφεία της Νέας Υόρκης στις μεταμεσονύκτιες ταινίες του «Άλφα».

Το φόρεμα πέφτει απαλά στο κύμα και νοιώθω να με τρυπάνε δυό τεράστιες σκληρές Τζίντζολες .

Κάνουμε έρωτα στην άμμο του Απραού και λίγο πριν την κορύφωση του πάθους μας ξυπνάω.

Τόχω παρατηρήσει και άλλες φορές.

Τα όνειρα μου παραμένουν πάντα ημιτελή και μπερδεμένα.


Θα το κοιτάξω.