ΤΑ ΓΟΝΑΤΑ ΤΗΣ ΑΡΕΤΗΣ

Τα γόνατα της Αρετής απέχουν σχεδόν δέκα εκατοστά από τα δικά μου.

Είναι καλοσχηματισμένα , κομψά και ομοιόμορφα ηλιοκαμένα  από τον ήλιο της Αχαράβης.

Θεωρώ ότι η συγκεκριμένη απόσταση είναι ιδανική.

Βλέπω την Αρετή κάθε Αύγουστο  τα σαββατόβραδα στο χωριό.

Θεωρώ ότι και αυτή η απόσταση είναι ιδανική.

Μου μιλάει μάλλον έντονα και ανήσυχα για  την δουλειά της στην Γαλλία. Μου λέει για την μαύρη εργασία, τους μισθούς και τις συνθήκες ζωής των εργαζομένων. Δουλεύει μαζί με τον άντρα της  τον  Λιονέλ  σε μια υπηρεσία ανάλογη με την δική μας επιθεώρηση εργασίας.

Τα ξέρω όλα αυτά αλλά την αφήνω να μου τα διηγηθεί. Με μαγεύει  η γαλλική της  προφορά της ανακατεμένη με κερκυραϊκές λέξεις.

Η Αρετή είναι δεύτερης γενιάς Ελληνίδα μετανάστρια στην  Γαλλία. Έχει ιδιοσυγκρασία βέρας Κερκυραίας  είναι όμως μεγαλωμένη σε  έναν άλλο κόσμο.

Της  λέω για τις πολλές Αρετές και τους πολλούς  Ερωτόκριτους της Κέρκυρας . 

Για το προσφυγικό ταξίδι του ποιήματος του Βιτσέντζο Κορνάρο  στα Επτάνησα. 

Για την πρώτη Επτανησιακή μελοποίηση του και για την εκδήλωση που ετοιμάζουμε το χειμώνα με τους Κρητικούς για το ποίημα και την Ιστορική σχέση μας.

Δεν θέλω απόψε μια συζήτηση για ένσημα ,για βιαστικά τρένα , για διαλλείματα εργασίας,   για μισθούς    και για βαρετές εξόδους τα σαββατοκύριακα σε Γαλλικά εστιατόρια.

Παίρνω την κουβέντα αλλού.

Της μιλάω για  ποιήματα άλλων εποχών  όπου:

«Τόσα αφεντόπουλα ήταν εκεί στη μέση

Και μόνον ο Ρωτόκριτος  τσι  Αρετής αρέσει».

Μένει άφωνη που το όνομά της δεν είναι απλώς ένα τυχαίο όνομα

Μαρέσει απόψε το βράδυ.

Μ αρέσουν τα γόνατα  της Αρετής.

Μ αρέσει ο χορός των εντόμων γύρω από την λάμπα του δημοτικού φωτισμού.

Μ αρέσει και η ξεθωριασμένη  κόκκινη  κορδέλα που αλησμόνησε ο Ήλιος πάνω από την Ερείκουσα.

Τώρα η Αρετή θα είναι στο δρόμο.

Τα γόνατά της θα απέχουν μόλις δέκα εκατοστά από το ντουλαπάκι  του αυτοκινήτου.

Τα παιδιά θα κοιμούνται στο πίσω κάθισμα.

Ο Λιονέλ θα  μετράει τα λεφτά για να πληρώσει τα διόδια της Τσιταβέκια  έξω από την Αγκόνα.

Η Ιδανική απόσταση πρέπει να διατηρηθεί.

 Οι  παλαιοί κινέζοι  είχαν τους πίνακες ζωγραφικής τυλιγμένους σε μικρά ρολά και τους έβγαζαν  πότε –πότε.  

 Για να μην φθείρονται.