Ο Φασισμός που ήρθε από το μέλλον.

Η  πρωτοφανής σύλληψη της φασιστικής συμμορίας  της χρυσής Αυγής  έβαλε για τα καλά  στην ημερήσια διάταξη ξανά το θέμα του φασισμού και της  φασιστικοποίησης της κοινωνίας.

Η ουσιαστική κατάργηση της αστικής δημοκρατίας , όμως , έχει συντελεστεί προ πολλού και η Ιστορία δεν περίμενε  κανέναν  επίδοξο φυρερίσκο.

Ζούμε εδώ και χρόνια (και όχι μόνον στην Ελλάδα)  την κατάργηση των αστικών ελευθεριών και δικαιωμάτων που καθιερώθηκαν πριν δυόμιση αιώνες, με την Γαλλική Επανάσταση.

Η  συγκέντρωση του παγκόσμιου πλούτου, της δύναμης και των επιστημονικών επιτευγμάτων του ανθρώπου σε απίστευτα μικρούς θύλακες έχει κάνει την  δημοκρατία να μην έχει στην πράξη  πεδίο εφαρμογής.

Ο καθένας  έχει το δικαίωμα να μιλάει , να γράφει, να καταγγέλλει, να ωρύεται, να  καταριέται, να ψηφίζει τον  πρωθυπουργό, να εκλέγει τον δήμαρχο της αρεσκείας του .  Δεν μπορεί , όμως, καμιά συλλογικότητα να σχεδιάσει και να καθορίσει το μέλλον της σε κανένα πεδίο της κοινωνικής ζωής.

Είναι σαν να ζούμε σε ένα (παγκόσμιο) χωριό που έχουν συγκεντρωθεί όλες οι ιδιοκτησίες στα χέρια ενός άρχοντα .  Τυπικά η δυνατότητα να  αποφασίζουν οι δημότες παραμένει εν ισχύ αλλά το τοπικό συμβούλιο δεν έχει την δυνατότητα να κάνει οτιδήποτε.
Ακόμα και  ο μπουφές στην «ετήσια γιορτή της δημοκρατίας»  ετοιμάζεται από το κέτερινγκ του άρχοντα.

Ο Θρίαμβος  και το αδιέξοδό τους.

Η αστική δημοκρατία  γίνεται ολοένα και περισσότερο «άχρηστη».

Ολοένα και περισσότεροι καταλαβαίνουν ότι δεν είναι ένα μεταφυσικά αιώνιο σύστημα αξιών αλλά συνδέεται ευθέως με το οικονομικό σύστημα.

Πάνε πάνω από είκοσι χρόνια που πολλοί διανοητές ανά τον κόσμο διατύπωναν την πεποίθηση  ότι έχουμε πλέον εισέλθει σε μια νέα εποχή.

Έδιναν διάφορες ονομασίες  στην  μετάλλαξη καπιταλισμού.

Άλλοι  το έλεγαν «παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός», άλλοι  «παγκόσμια δικτατορία των πολυεθνικών» , άλλοι «μεταβιομηχανικός καπιταλισμός».

Νομίζω ότι  χαρακτηρισμός  «Ολοκληρωτικός καπιταλισμός» έδινε με περισσότερη ακρίβεια τον χαρακτήρα του.

Η ολοκληρωτική υπαγωγή όλων των δραστηριοτήτων των ανθρώπων σε αυτήν την νέα παγκόσμια  κατάσταση  μετατρέπει , εκτός των άλλων, και την  αστική δημοκρατία σε κενό γράμμα και , ολοένα και περισσότερο,  σε  απηρχαιωμένο θεσμό.

Το ερώτημα πλέον δεν είναι να «κάνουμε καλύτερη η  διαφορετική την δημοκρατία μας» το ερώτημα  είναι «ποιος έχει το (ένα και μοναδικό) πορτοφόλι».

Ο Φασισμός της σημερινής εποχής  μοιάζει περισσότερο με τις «συμμορίες της Νέας Υόρκης» σε ένα  παγκόσμιο Ολοκληρωτικό  περιβάλλον παρά με το κακέκτυπο ενός Ναζισμού του παρελθόντος.

Τα φασιστικά μορφώματα, η Χρυσή Αυγή, η Λέγκα του Βορρά, το φασιστικό κόμμα της Αυστρίας κλπ , δεν θα καταφέρουν να γίνουν καθεστωτική δύναμη ούτε για μια μέρα ακριβώς επειδή δεν είναι προορισμένοι για μια τέτοια χρήση.

Είναι περισσότερο η άναρθρη , κτηνώδης, πληβειακή αντίδραση του πιο καθυστερημένου και υποταγμένου τμήματος  των  κατεστραμμένων μικροαστών  και των ανέργων.

Αυτά τα φαινόμενα θα πολλαπλασιαστούν και θα πάρουν διάφορες μορφές.

Ασφαλώς  η ύπαρξή τους είναι αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης  και της νοσταλγίας ενός  ένδοξου παρελθόντος και ενός  περιφραγμένου και ασφαλούς  εθνικού περιβάλλοντος.

Ασφαλώς και τους χρησιμοποιούν.

Ασφαλώς και είναι οργανικά δεμένοι μαζί τους .

Αλλά τους ανέχονται ως το σημείο που δεν διαταράσσουν την «ομαλότητα» τους.

Μια «κάπως  αριστερή κυβέρνηση της ανατροπής» (όπως  το ΠΑΣΟΚ  της «αλλαγής»)  που θα μπορούσε να κρατήσει το τιμόνι για ένα διάστημα, δεν έχει τον μηχανισμό για να το κάνει και δεν την εμπιστεύονται προς το παρόν.

Η «Δύναμη της Δημοκρατία» που λέει η (ακροδεξιά) κυβέρνηση  Σαμαρά  πηγάζει από την   εντολή και κάλυψη των   «από πάνω».

Ο Φασισμός του μέλλοντος μας  δεν θα μοιάζει με τα φασιστικά καθεστώτα της πρόσφατης Ιστορίας.

Η κτηνωδία των απελπισμένων θα κυκλοφορεί στους λασπωμένους δρόμους έξω από το μεσαιωνικό κάστρο του ολοκληρωτικού Καπιταλισμού.

Όποιος θέλει να προστατευτεί θα πρέπει να χτυπήσει την πόρτα.

Αυτό το μέλλον μας επιφυλάσσουν.

Ήδη έχουμε εισέλθει   στην εποχή του πιο σκοτεινού μεσαίωνα στην Ιστορία του ανθρώπου.

«Να υψώσουμε  πύργο ατίθασο απέναντί τους».

Κέρκυρα 29/9/2013

Σταμάτης Κυριάκης