Η Πυτζάμα των Χριστουγέννων

Είπα να πάω και εγώ για ψώνια μέρες που είναι.

Περπατάω στους δρόμους της πόλης. Τα φώτα είναι στη θέση τους.

Πίστεψα για μια στιγμή ότι, λόγω κρίσης,  δεν θα στολίζανε τα δέντρα της  Γεωργίου Θεοτόκη.

Δεν θα το άντεχα . Τα έχω συνηθίσει.

Τα έριξαν απελητά την τελευταία στιγμή.

Μου ζητάει ο Γιάννης ένα ευρώ.

Είναι ντυμένος κάτι μεταξύ τάρανδου με κόκκινα κέρατα και αϊ Βασίλη.

Στο πέτο έχει καρφιτσωμένη μια τεράστια κόκκινη καρδιά με παραμάνα.

Πρόκειται μάλλον για μαξιλαράκι σαλονιού σε σχήμα καρδιάς .

Την 21 Απριλίου ντύνεται χουντικός.

Στις 25 Μαρτίου τσολιάς.

Στις 28 Οκτωβρίου ανθυπολοχαγός του αλβανικού μετώπου.

Το καλοκαίρι  τουρίστας.

Μου εύχεται  «να χαίρομαι την οικογένεια μου».

Λίγο παρακάτω δίνει το ευρώ που του έδωσα σε μια γυναίκα που ζητιανεύει έξω από το Σούπερ Μάρκετ.

Από το βάθος έρχεται η Μπαντίνα του Μάντζαρου μαζί με ένα τεράστιο πλήθος πιτσιρίκια. Μοιάζουν με  πορεία διαμαρτυρίας.  Κόκκινα καπελάκια.  Παίζουν τα κάλαντα.

Η Κυρία Λισάβετ ψάχνει για χωριάτικα αυγά. Αύριο θα φτιάξει αυγολέμονο. Τα αυγά του Σούπερ Μάρκετ της μυρίζουν ψαρίλας.

Ο Σπύρος ο πιτσικαμόρτης περνάει αγχωμένος με ένα αρνί στην πλάτη.

Ο Θόδωρος μοιράζει λαχνούς του εμπορικού συλλόγου έξω από του «Γερμανού» ντυμένος άι Βασίλης. Τρόμαξα να τον γνωρίσω.

Χαιρετώ  γνωστούς και φίλους.

Ελάχιστα ψώνια.

Σκυθρωπά πρόσωπα.

Μπαίνω στο Σούπερ Μάρκετ.

Στο  ράφι με τα ρούχα έχει μείνει μόνο ένα ζευγάρι πυτζάμες .

Είναι διαφορετικού χρώματος .

Έχουν περισσέψει.

Ρωτάω την ταμία πόσο θα μου τις αφήσει.

-« Τρία ευρώ … αλλά είστε σίγουρος ότι την θέλετε ;»

-«Στο σπίτι θα την φοράω ποιος θα  ασχοληθεί με την διαφορά του χρώματος;» απαντώ.

-«Δεν καταλάβατε – μου λέει- δεν έχουν μόνο διαφορετικό χρώμα ….  Είναι και διαφορετικού μεγέθους.»

Τις πήρα.

Αυτή τη στιγμή που σας μιλάω τις έχω φορέσει.

Από πάνω είμαι σαν τον Μπάτμαν και από κάτω σαν τον Λάμπρο Κωνσταντάρα.