Το ταξίδι της Ροντινέλα

Η Ροντινέλα έμεινε για πάντα στην Τυνησία.

 Ένοιωθε ότι δεν θα προλάβαινε να κάνει ένα τέτοιο ταξίδι.

Έτσι συμβαίνει με τα χελιδόνια εδώ και εκατομμύρια χρόνια.

Ήρθε όμως η θυγατέρα της μαζί με  έναν ανεπρόκοπο νεαρό που πετούσε άτσαλα  όλο το καλοκαίρι και κινδυνεύαμε να μας βγάλει τα μάτια.

Ευτυχώς, για κάποιο λόγο , χτίσανε τη φωλιά τους στον  απέναντι  μπότζο και γλύτωσα από τις κουτσουλιές.

Προσπάθησα να της πιάσω την κουβέντα. Της είπα ότι όταν ήταν μικρή και έκανε την πρώτη απόπειρα να πετάξει, έπεσε και την γλύτωσα την τελευταία στιγμή  από του γάτου τα δόντια.

Δεν είχε την ευγένεια της μάνας της.

Μου είπε απότομα : «..και τι θέλεις τώρα, να σούχουμε υποχρέωση;»

Έκανα πως δεν άκουσα και συνέχισα.

Την ρώτησα για το ταξίδι .

Μου έλεγε ότι περάσανε απέναντι στο Σαλέντο και κατέβηκαν άκρη- άκρη τις ακτές μέχρι τον  Ασπρομόντε .

 Δεν πήγαν προς τα βουνά  της Καλαβρίας γιατί κάνει κρύο το φθινόπωρο και  είναι  κουραστικό να ανέβουν σε τέτοιο υψόμετρο.

 Έμειναν μερικές μέρες στον Βούα  να πάρουν δυνάμεις και συνέχισαν  μέχρι την  Σικελία όπου έμειναν λίγες μέρες , άλλοι στην Άβολα και άλλοι στο  Λίντο ντι Νότο.

Μου είπε ότι από την Μάλτα και μετά ,που ήτανε τα δύσκολα,  την κουβαλούσανε στην πλάτη. Είχε χαμηλό αιματοκρίτη και κουραζότανε εύκολα.

Την άκουγα με ενδιαφέρον.

«Φαντάζομαι  ότι  θα είναι  πολύ ωραίο ένα τέτοιο ταξίδι .»  της είπα.

«Δεν ταξιδεύουμε για λόγους αναψυχής…. αν μείνουμε εδώ το χειμώνα με τους κοτσυφούς θα μας θερίσει το κρύο…. για μας το ταξίδι είναι μια μεγάλη δοκιμασία και πρέπει να ακολουθήσουμε μια  αυστηρά καθορισμένη τακτική για να φτάσουμε ζωντανοί  στον προορισμό μας ..» μου είπε εκνευρισμένη και συνέχισε «… το ξέρεις ότι στη Μάλτα μείναμε είκοσι μέρες μέχρι να γυρίσει σιροκολέβαντο για να περάσουμε απέναντι ;».

Την άκουγα σιωπηλός.

Όταν ζεστάθηκε κάπως η ατμόσφαιρα με ρώτησε:

-«Εσείς  που ταξιδεύετε όταν χειμωνιάσει;»

-«Πουθενά δεν πάμε. Μένουμε εδώ και καίμε ξύλα για να ζεσταθούμε.» της λέω.

-«Και γιατί έτσι;» ερωτά η αφελής και εκνευρισμένη  χελιδόνα.

-«Δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε..» απαντώ

-«Δηλαδή;»  μου λέει απορημένη.

-«Να… άλλοι λένε ότι ο προορισμός δεν έχει σημασία, σημασία έχει το ταξίδι.

Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ,ακόμα και αν ξεκινήσουμε,  να μην ξέρουμε που πάμε.

‘Άλλοι πάλι  λένε ότι δεν έχει σημασία το ταξίδι αλλά ο προορισμός.

 Αυτό πάλι έχει σαν αποτέλεσμα να μην ξεκινάμε ποτέ.»

Με ακούει με ανοιχτό το στόμα.

-«Δηλαδή , είχε δίκιο η μάνα μου!» μου λέει έκπληκτη.

-«Τι σου λέγε  η μάνα σου;» ρωτάω

-«Απορούσε και έλεγε: «Μας πως καταφέρανε αυτοί οι μαλάκες και γίνανε τα αφεντικά του πλανήτη;».