Το τσαπί…

…αυτή είναι η μεγαλύτερη ανακάλυψη όλων των εποχών.

Ουδέποτε , μέχρι τώρα υπήρξε μια ανακάλυψη που να πλησιάζει έστω και κατ’ ελάχιστον  την ανακάλυψη του τσαπιού.

Ματαίως  θα γίνουν οι συγκρίσεις με την ανάγνωση του DNA, με το ταξίδι στην σελήνη η με τις ανακαλύψεις στην βιοτεχνολογία.

Η ανακάλυψη του τσαπιού άλλαξε άρδην  την  φύση  του ανθρώπου.

Δεκάδες τάφοι γυναικών της νεολιθικής εποχής ανακαλύφθηκαν στην κοιλάδα του Ιορδάνη και στην Μεσοποταμία. Όλοι είχαν μέσα και τα γεωργικά εργαλεία τους.

Τότε, λοιπόν,   έγινε και το μεγαλύτερο πραξικόπημα όλων των εποχών.

Μέχρι τότε ο κόσμος ήταν τελείως διαφορετικός από ότι φανταζόμαστε η μάλλον, θέλουν να μας κάνουν να φανταζόμαστε.

 Οι ουτοπίες των αρχαίων μύθων και των θρησκειών , της Περσικής Paraidaezza, του χριστιανικού Παράδεισου, των λιβαδιών του μεγάλου Μανιτού, του κήπου των Εσπερίδων, της χώρας των Υπερβορείων, των νησιών των Μακάρων,  ίσως να μην είναι “ένας κόσμος όπως θα τον θέλαμε”, αλλά να είναι η συλλογική νοσταλγία και ανάμνηση από έναν κόσμο ο οποίος υπήρξε.

Όπως αναφέρει στο βιβλίο του «Η Πατριαρχία» ο Ernest Borneman  “Δεν ήταν ένας  ευτυχισμένος κόσμος  γιατί η ευτυχία μπορεί να νοηθεί μόνο ως αντίθεση της δυστυχίας, και η δυστυχία δεν είχε  διεισδύσει ακόμα στη συνείδηση αυτής της  σχεδόν ολότελα αδιαφοροποίητης κοινότητας. Γι’ αυτό δεν υπήρχε ούτε εξουσία ούτε αρχομανία, ούτε τάξη, ούτε υποταγή, ούτε διαταγές, ούτε υπακοή.

Ήταν ένας αδιαίρετος κόσμος, χωρίς φτωχούς και πλούσιους, πιστωτές και οφειλέτες, εκμεταλλευτές και εκμεταλλευομένους. Ένας κόσμος που δεν γνώριζε την τσιγκουνιά, αλλά ούτε και την σπατάλη, όπου δεν υπήρχε ούτε δίνω ούτε παίρνω, όπου δεν υπήρχε φθόνος αλλά ούτε λόγος να φθονεί κανείς .”

Η ανακάλυψη από την γυναίκα της γεωργίας και η δημιουργία των πρώτων αποθεμάτων τροφής.

Η συνειδητοποίηση από την κοινότητα  της συμβολής του αρσενικού στην γονιμοποίηση του θηλυκού και η εμφάνισης, ως εκ τούτου, του πατέρα (που η έννοια του ως τότε ήταν άγνωστη).

Η διεκδίκηση από τον πατέρα της αναγνώρισης της θέσης του και των δικαιωμάτων του επί των αποθεμάτων και των παιδιών.

Ακόμα και η ανακάλυψη από τον άνδρα της συζυγικής αγάπης, της αγάπης δηλαδή που συνδέεται αυτοδικαίως με τη σεξουαλική πράξη, δεν ήταν τίποτα περισσότερο παρά ένα από τα μέσα που χρησιμοποίησε ο άνδρας για να εισχωρήσει στο “βασίλειο” της γυναίκας και να γίνει ο αποκλειστικός και “νόμιμος   συνέταιρος-συνιδιοκτήτης».

Η ζήλια εμφανίζεται και εισχωρεί στην ζωή της οικογένειας όχι ως ένα ανεξήγητο και μυστηριώδες  “ανθρώπινο” συναίσθημα αλλά ως αποτέλεσμα της κοινωνίας της ατομικής ιδιοκτησίας όπου ακόμα και ο ένας πλέον ανήκει του άλλου.

Η  Ιστορία  δεν είναι μόνον «η Ιστορία της πάλης των τάξεων» .

Η Ιστορία είναι «Η Ιστορία της πάλης των τάξεων και  της πάλης των φύλων».

-Γιατί η γυναίκες (κατά κανόνα) οδηγούν με το τιμόνι αγκαλιά;

-Γιατί οι γυναίκες (κατά κανόνα) δεν μπορούν να προσανατολισθούν;

-Γιατί οι γυναίκες (κατά κανόνα) κουτσομπολεύουν και δολοπλοκούν;

 «Η Πατριαρχία» του   Ernest  Borneman  (Έκδοση του Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης) είναι ένα έργο που απαντάει σε ερωτήματα αναπάντητα και μυστηριώδη μέχρι σήμερα.

Ο Έγκελς στο βιβλίο του «Η Καταγωγή της οικογένειας, της ατομικής ιδιοκτησίας και του κράτους» έκανε ένα πρώτο και σημαντικό βήμα. Παρόλο που δεν είχε την  δυνατότητα της επιστημονικής τεκμηρίωσης που υπάρχει σήμερα , δεν έπεσε έξω. Για λόγους σκοπιμότητας, όμως, φαντάζομαι,  έβαλε τον τόνο μόνον στην μια πλευρά.

«Η Πατριαρχία» , νομίζω ότι είναι η  πιο ολοκληρωμένη συνέχεια.

Είναι αρκετά μεγάλο βιβλίο αλλά διαβάζεται εύκολα.

Οι πιο απαιτητικοί μπορούν να διαβάσουν παράλληλα και το βιβλίο του  Jacque Cauvin «Η Γέννηση των Θεοτήτων. Η Γέννηση της Γεωργίας  και η Επανάσταση των Συμβόλων  στην νεολιθική εποχή».