Η Αποκαθήλωση

Η ντίβα ύστερα από μια θυελλώδη καριέρα και μια πολυκύμαντη ζωή κλείνεται σε ένα τεράστιο σπίτι  με μερικούς εχέμυθους υπηρέτες και μια κόρη που απέκτησε κάποια στιγμή στη ζωή της .

Η Κόρη ζει σχεδόν αόρατη στο παρασκήνιο της ζωής της μεγάλης ντίβας του σινεμά.

Η ντίβα αποφεύγει τα φώτα της δημοσιότητας όντας γριά , ζαρωμένη και παράλυτη.

Θέλει να την θυμούνται όλοι όπως ήταν στα νιάτα της .

Κάποια στιγμή βραβεύεται σε ένα μεγάλο παγκόσμιο  φεστιβάλ του σινεμά.

Δεν πάει να παραλάβει το βραβείο της με κάποια δικαιολογία.

Οι αρμόδιοι του φεστιβάλ , τότε, στέλνουν έναν λαμπρό , διάσημο ,  όμορφο και ανερχόμενο ηθοποιό να της παραδώσει στο σπίτι της το βραβείο.

Η Ντίβα δεν αντέχει να υποδεχθεί  τον νεαρό σε αναπηρικό καροτσάκι .

Έτσι ντύνει την κόρη της με ένα πολύ γνωστό  άσπρο φόρεμα της που είχε φορέσει στην πιο σπουδαία ταινία της .

Την βάζει να καθίσει σε μια μισοσκότεινη γωνιά του μπαλκονιού και  να παραλάβει  εκείνη  το βραβείο από τον νέο ηθοποιό.

Η σιωπηλή κόρη , υποδύεται  αμίλητη όπως πάντα την μάνα της  και παραλαμβάνει το βραβείο.

Ύστερα , όμως , από αυτό , ξαφνικά, χωρίς κανένα προφανή λόγο , χωρίς καν μια έκρηξη θυμού , ήσυχα όπως πάντα, εμφανίζεται στην σκηνή της ιστορίας μας  με ένα μαχαίρι και σκοτώνει την μάνα της.

Χάνεται ξανά στα παρασκήνια αμίλητη και μυστηριώδης όπως πάντα.

Άραγε , έτσι γινόταν πάντα;

Κάποια φορά , κάπου στο εβδομήντα, ανακάλυψαν μέσα στα δάση  μιας  αφρικανικής χώρας μια μικρή φυλή που ζούσε σε συνθήκες νεολιθικής εποχής.

Οι νέοι και οι νέες  της φυλής ήταν απίστευτα γρήγοροι στο τρέξιμο.

Αποφάσισαν έτσι να τους φέρουν στην πρωτεύουσα και να του κάνουν αθλητές  σε αγώνες δρόμου.

Όταν μπήκαν  οι νεαροί δρομείς στο στάδιο έμειναν άναυδοι.

«Τι σας κάνει τόσο εντύπωση;» τους ρώτησαν.

«Γιατί τρέχουν αυτοί;» Ρωτούν κατάπληκτοι  οι νεοφερμένοι.

«Τρέχουν για να βγουν πρώτοι» τους απάντησαν.

«Εμείς τρέχουμε μονάχα όταν μας κυνηγάνε» απάντησαν οι  νέοι της «απολίτιστης»  φυλής.

Αυτές, αγαπητέ αναγνώστη,  είναι δύο μικρές διαφορετικές  ιστορίες  από δύο διαφορετικά βασίλεια.

Εγώ γεννήθηκα στο βασίλειο  που  οι φιλοδοξίες  των ανθρώπων είναι τόσο ταπεινές ώστε το  όριο να είναι ο άλλος.

Στο βασίλειο της καθήλωσης  (και της αποκαθήλωσης).

Δυστυχώς!