ΩΔΗ ΣΤΟΝ ΚΟΡΑΚΑ

Τελείωσαν και τα σχολεία για λίγες μέρες και γέμισε η πλατεία παιδιά.

Δίπλα μου κάθεται ένα νέο ζευγάρι με ένα πιτσιρίκι που μόλις άρχισε να περπατάει σχετικά σταθερά.

Ο μικρός ξεφεύγει για μια στιγμή από το άγρυπνο βλέμμα της μαμάς  και τρέχει ξέφρενα στην ανοιχτή πλατεία .

Σηκώνεται η μαμά και τρέχει ανήσυχη να τον μαζέψει. Τον φέρνει πίσω αλλά σε λίγο δραπετεύει ξανά και ξανά.

Ωραία εικόνα.

Μαρέσει να βλέπω το πιτσιρίκι να τρέχει σαν τρελό προς το άγνωστο.

Μου φέρνει στο μυαλό τον Γεράσιμο Σπαταλά.

Καταγόταν από τους Σιναράδες, γόνος εύπορης οικογένειας.

Γεννήθηκε το1877 και πέθανε μόνος σε μια γκαρσονιέρα το 1971.

Μέλος του Σοσιαλιστικού ομίλου Κέρκυρας και σπουδαίος συγγραφέας πολλών θεατρικών έργων και ποιημάτων.

Ίδρυσε στην Αθήνα τον «Μαύρο Γάτο» που ήταν το στέκι των σοσιαλιστών και των επαναστατών λογοτεχνών των αρχών του εικοστού αιώνα.

Έδωσε όλη την περιουσία του και την ζωή του στον αγώνα για το εργατικό κίνημα.

Πήγαμε και ένα βράδυ βρέχοντας με ένα φίλο στους Σιναράδες  και βιδώσαμε μες στα σκοτάδια  μια  μικρή μαρμάρινη επιγραφή στον τοίχο του σπιτιού του που έγραφε «Στο σπίτι αυτό γεννήθηκε ο Γεράσιμος Σπαταλάς ….καιταλοιπά».

Όταν ήταν πλέον πολύ γέρος στείλανε ένα νέο δημοσιογράφο να του πάρει μια τελευταία συνέντευξη.

Το δωμάτιο στους Αμπελόκηπους είχε μόνο ένα κρεβάτι και ένα τραπέζι μπροστά.

Ο Νεαρός δημοσιογράφος έκατσε στην άκρη του κρεβατιού και  τον ρώταγε διάφορα.

Σε μια στιγμή του λέει: «Καλά όλα αυτά κύριε Σπαταλά αλλά γιατί γράψατε το ποίημα «Ωδή στον Κόρακα», ένα  πουλί που εκτός από αντιπαθητικό  συνδέεται και με κάθε είδους δεισιδαιμονίες».

« Ξέρεις νεαρέ…» απαντάει ο Σπαταλάς «…όταν έγινε ο κατακλυσμός , λέει η Παλαιά  Διαθήκη,   ότι ο Νώε , πριν στείλει το περιστέρι για να δει αν τελείωσε ο κατακλυσμός, έστειλε έναν Κόρακα. Ο Κόρακας όμως δεν γύρισε πίσω και πολύ μου άρεσε αυτό. Η «Ωδή στον Κόρακα»  είναι η δική μου  ωδή προς την Ελευθερία».

Αυτά, που λέτε,  σκεφτόμουν καθώς έβλεπα τον πιτσιρίκο να τρέχει στην ανοιχτή πλατεία γεμάτος χαρά  και πολύ ήθελα να σηκωθώ και να τρέχω δίπλα του.