Ήταν αναμενόμενο να
πέσουμε στη β Εθνική.
Οι φίλοι του ΑΟ Κέρκυρα και η θρυλική εξέδρα των
Vurligans δεν έπεσαν ποτέ.
Ήταν πάντα οι καλύτεροι
σε όλη την Ελλάδα.
Δεν έβρισαν και δεν επιτέθηκαν ποτέ ενάντια σε κανέναν φιλοξενούμενο.
Ο κάθε αγώνας ήταν ένα
πανηγύρι φίλων και συμπολιτών.
Όταν η ομάδα μας έχανε η
τραυματιζόταν ένας παίκτης μας , η μπάντα των Vurligans έπαιζε το Ρέκβιεμ του Μότζαρτ.
Όταν η ομάδα βρισκόταν στην επίθεση η μπάντα
έπαιζε τον Γουλιέλμο Τέλλο του Ροσσίνι.
Όταν μας έβριζαν οι
οπαδοί της φιλοξενούμενης ομάδας τους ,η
μπάντα των Vurligans τους έπαιζε Χατζιδάκι για να τους καλμάρει.
Τα πιτσιρίκια του
δημοτικού έφτιαχναν τη δική τους εξέδρα και φώναζαν ασταμάτητα «ΑΟ Κέρκυρα».
Ήταν αναμενόμενο να
πέσουμε στη Β Εθνική.
Δεν μας σηκώνει το
κλίμα.
Ποτέ δεν μας άρεσαν οι
Ανώνυμες Εταιρίες , οι ξένοι παίκτες, οι στημένοι αγώνες, τα λαμόγια, οι
γκάγκστερ και οι μαφίες.
Το ποδόσφαιρο μας ξεκίνησε
στην πλατεία της Λεμονιάς από ξυπόλητα παιδιά της πόλης.
Ευκαιρία είναι να
ξανακάνουμε το ΑΟ Κέρκυρα αυτό που ήταν
πάντα.
Οι παίκτες μας να είναι
ξανά τα παιδιά της πόλης μας.
Ο Πρόεδρος και το
Διοικητικό συμβούλιο να είναι ξανά οι γείτονες μας και οι συμπολίτες μας.
Ο προπονητής μας να
είναι ξανά ο γείτονάς μας.
Ο Τραυματιοφορέας μας να
είναι ξανά ο Πουτσαντσίνι .
Ας μην ξαναπαίξουμε με
Ανώνυμες εταιρείες .
Ας γίνουμε τώρα το
πρότυπο για κάθε πόλη της Ελλάδας.
Να πηγαίνουμε την
Κυριακή στον Αγώνα για να δούμε τους φίλους μας
και να γλεντήσουμε.
Να πηγαίνουμε για την
ψυχή μας και την αγάπη μας για το νησί μας.
Να μπορούμε να πούμε σε
όλους: «Φτιάξτε ομάδα από την πόλη σας και ελάτε να σας φιλοξενήσουμε με όλη μας την καρδιά».
Ας αρχίσουμε από τώρα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου