Η Κλέφτρα της Λάμψης.

Κάποια φορά μια υπηρέτρια κατηγορήθηκε ότι έκλεψε ένα ασημένιο πιρούνι.

Ο Δικαστής την καταδίκασε σε θάνατο.

Η Υπηρέτρια οδηγήθηκε στην κρεμάλα ουρλιάζοντας ότι είναι αθώα.

Μετά από μερικές μέρες ένα παιδάκι σκαρφάλωσε στο δέντρο και μέσα στην φωλιά μιας κίσσας βρήκε ένα ασημένιο πιρούνι .

Παρέδωσε το πιρούνι  και έκτοτε ,λένε, ότι στην Γαλλία καταργήθηκε η ποινή του θανάτου   για κλοπή.

Η Ιστορία ενέπνευσε τον Ροσσίνι και έγραψε την όπερα «Η Κλέφτρα  κίσσα».

Την  εισαγωγή την έχω ακούσει από την συμφωνική της Βιέννης. Η Εκτέλεση ήταν άψογη αλλά κάτι δεν μου πήγαινε καλά.

 Ένοιωθα σαν  να υπάρχει στην ατμόσφαιρα κάτι «διεκπεραιωτικό».

 Ίσως ο Μαέστρος, στο τέλος, να ανάσανε ανακουφισμένος που όλα τελείωσαν καλά.

Η εκτέλεση από τα παιδιά  της ορχήστρας «Simon Bolivar»  του «El Sistema» μου αρέσει πολύ περισσότερο.

Μπορεί, θα έλεγε ένας ειδικός,  να μην είναι  εξίσου άψογη .

Μπορεί.  Έχει όμως το πάθος που λείπει από την Βιενέζικη  εκτέλεση.

Είναι  ίσως είναι επειδή  αυτά τα παιδιά των  παραγκουπόλεων έγιναν κλέφτες για να επιβιώσουν  και καταδικάστηκαν αδίκως σε βαριές ποινές .

Μπορεί και να είναι ,γιατί  ξέρουν πλέον,  ότι από απλοί κλέφτες  κατάφεραν να γίνουν σπουδαίοι μουσικοί και  να  κλέψουν την λάμψη των «νομίμων κατόχων της μουσικής γνώσης».

Ίσως , όμως , να είναι γιατί η  κλέφτρα κίσσα της Βενεζουέλα είχε την αποκοτιά να κλέψει  το λαμπερό ασημένιο κουταλάκι των αρχόντων του κόσμου.

Όπως και νάχει εμένα αυτή η εκτέλεση μου αρέσει.

 

Είμαι βέβαιος ότι αυτή θα άρεσε και του Ροσσίνι.

Ελπίζω κάποια μέρα να ανέβει στην πιάτσα Ματζόρε της Μπολώνια .

Να έχουν προσκληθεί επισήμως όλοι οι μικροί κλέφτες του κόσμου μας και την ορχήστρα να διευθύνει ο ίδιος  ο  Τζοακίνο Ροσσίνι.

http://www.youtube.com/watch?v=BPsJprFP9NY