Ο «Ηλίθιος»

Κάθε χωριό έχει πάντα και από ένα τουλάχιστον «ηλίθιο».

Ακόμα και αν δεν υπάρχει πρέπει να κατασκευασθεί. 

Είναι απόλυτη ανάγκη.

Χωρίς συγκοινωνία μπορούν να τα καταφέρουν .

Χωρίς ηλεκτρικό  ρεύμα επίσης.

Χωρίς ,τουλάχιστον,  έναν «ηλίθιο» δεν γίνεται.

Πάντα χρειάζεται ένας  «Κατώτερος».

Μια φορά κατάφερα να πείσω τους χωριανούς μου να προβάλουν την ταινία «La  strada» του φεντερίκο Φελίνι.

Το σενάριο είναι φαινομενικά απλό.

Ένας πλανόδιος  «σούπερμαν»  γυρνάει τα χωριά με μια τρικυκλη μοτοσυκλέτα  και σπάει αλυσίδες  με τα δυνατά του χέρια μπροστά στα έκπληκτα μάτια των χωρικών.

 Εν συνεχεία βγάζει δίσκο και μαζεύει τα προς το ζην.

Σε κάποιο χωριό μια πάμφτωχη μάνα του δίνει το κοριτσάκι της για βοηθό προκειμένου να μπορέσει να θρέψει τα υπόλοιπα.

Ο «Σούπερμαν» προσλαμβάνει το κοριτσάκι και το μαθαίνει να χτυπάει ένα τύμπανο και να αναγγέλλει την άφιξή του σε κάθε χωριό.

 Έχει μετανιώσει που το πήρε μαζί του γιατί του είναι βάρος και επί πλέον,  το κοριτσάκι , έχει αγοράσει μια κορνέτα και  δεν τον αφήνει να κοιμηθεί.

Στην  περιπλάνηση με το τρίκυκλο το κοριτσάκι γνωρίζει  έναν  σχοινοβάτη ενός περιφερόμενου τσίρκο.

Ο Σχοινοβάτης ερωτεύεται την κοπέλα και της ζητάει να  φύγουν μαζί και να παντρευτούν.

Η Κοπέλα απορεί και ρωτάει τον σχοινοβάτη  το λόγο που  την ερωτεύτηκε αφού είναι άσχημη, κακοντυμένη και δεν ξέρει καν να μαγειρεύει.

Τότε ο Σχοινοβάτης σηκώνει ένα χαλίκι από το δρόμο και της λέει: «Δεν ξέρω γιατί υπάρχει αυτό το χαλίκι,  αλλά αν δεν αξίζει κάτι, τότε δεν αξίζει τίποτε».

Τελικά το κοριτσάκι συνεχίζει την περιοδεία με τον πανίσχυρο άνδρα.

Κάποια στιγμή , πάνω στα χιόνια , παθαίνει πνευμονία και πεθαίνει.

Ο «Σούπερμαν»  συνεχίζει μόνος του χωρίς να δείχνει να τον ενοχλεί η ασήμαντη απουσία.

Σε κάποιο παραλιακό χωριό  σταματάει  σε ένα πανηγύρι .

Οι μουσικοί παίζουν έναν σκοπό που κάτι του θυμίζει.

Ρωτάει: «Ti  μουσική είναι αυτή ;»

Του λένε ότι την  άκουσαν από μια κοπελίτσα που έπαιζε κορνέτα.

Ο γιγαντόσωμος Σούπερμαν καταρρέει  στην  αμμουδιά.

Τελειώνει το έργο και ανάβουν τα φώτα.

Ο κόσμος σηκώνεται από τις καρέκλες.

Κάποιοι κατάλαβαν κάτι, αλλά προσπαθούν να μην δείξουν τα συναισθήματά τους.

Κάποιοι θεωρούν ότι έχασαν την ώρα τους «με αυτή τη σαχλαμάρα».

Μονάχα ο «Ηλίθιος» του χωριού σκουπίζει με την ανάποδη της παλάμης του τα δάκρυα του.

Αν κρίνεις ένα ψάρι από την ικανότητά του να σκαρφαλώνει στα δέντρα , τότε αυτό θα περάσει την ζωή του πιστεύοντας ότι είναι ηλίθιο.

Υ.Γ. Παρεμπιπτόντως , ο Φελίνι διαγράφηκε από το Κομμουνιστικό κόμμα Ιταλίας ως «αντικομουνιστής».