ΠΑΥΛΙΚΑΝΟΙ, ΒΟΓΟΜΙΛΟΙ, ΒΑΛΝΤΟΙ, ΑΛΜΠΙΓΟΝΟΙ, ΚΑΘΑΡΟΙ

Τον συνάντησα στον Ανεμόμυλο χτές το πρωί.

Έκανα την  συνηθισμένη μου ποδηλατάδα στην Κυριακάτικη λιακάδα της Γαρίτσας.

Μου έκανε, παρακλητικά,  νόημα να σταματήσω.

Φορούσε ένα ανοιχτόχρωμο παλιό αξιοπρεπές κουστούμι. Κάτασπρα μαλλιά , μπαστούνι , γέρικο αρχοντικό παράστημα.  

Βάδιζε με μικρά ασταθή βήματα.

Άφησα το ποδήλατο στο μουράγιο.

-«Παρακαλώ , τι θέλετε κύριε;» ερωτώ.

-«Ευγενέστατε νέε μου , μπορείτε να με βοηθήσετε να περάσω απέναντι τον δρόμο;»

Με σκλάβωσε αυτό το «νέε μου».

Έκανα τον τροχονόμο μέχρι να περάσει απέναντι.

-«Νέε μου είστε ευγενέστατος …σας είμαι υποχρεωμένος».

-«Να είσαστε  καλά , αλλά αν με ξαναπείτε άλλη μια φορά «νεαρό» είμαι ικανός να σας περάσω απέναντι στην Σαγιάδα.

Γελάσαμε.

-«Με ποιόν έχω την τιμή να συνομιλώ παρακαλώ;» συνέχισα στο ίδιο ύφος.

-«Οδυσσέας  Κάρολος  Κλήμης»  μου απάντησε ο σεβάσμιος γέροντας  κάνοντας μια ανεπαίσθητη υπόκλιση.

Έμεινα έκπληκτος.

-«Εσείς είστε λοιπόν ο γνωστός Ιστορικός ; Επιτέλους σας γνωρίζω και από κοντά. Έχω διαβάσει όλα σας τα βιβλία.»

-«Αλήθεια!...Ποιό σας άρεσε περισσότερο;»

-«Όλα ωφέλιμα είναι αλλά πιο πολύ με εντυπωσίασε η «κοινωνιολογία του Κερκυραϊκού λαού».

Καθίσαμε να πιούμε έναν καφέ. Μου μίλησε για το νέο βιβλίο του με τίτλο «Λούβρο».

Άκουγα με μεγάλη περιέργεια.

Μου μιλούσε ασταμάτητα και με πάθος για αυτό.

Ο παράξενος Οδυσσέας  με ταξίδεψε αιώνες πριν .

Μου μιλούσε για  πρωτάκουστα  πράματα . «Βογομίλοι , Λαμπιγόνοι, Βαλντοί, καθαροί, Παυλικανοί». Αιρέσεις  θρησκευτικές και παράξενες ιστορίες.

Τον αρχηγό των Βογομίλων τον έκαψαν στον Ιππόδρομο της Κωνσταντινούπολης μπροστά στα μάτια χιλιάδων φανατισμένων πιστών.

Η Εκκλησία λέει ότι έκαναν έναν τεράστιο σωρό από κορμούς δένδρων στην μια μεριά του ιπποδρόμου. Έστησαν έναν σταυρό στην άλλη μεριά. Έβαλαν τον  δυστυχή Βογομίλο στη μέση και άναψαν φωτιά. Περίμεναν να δουν τι θα διαλέξει .  Την φωτιά η τον σταυρό; Τελικά , λένε , έπεσε μόνος του στην φωτιά.

Η Άννα η Κομνηνή, αντιθέτως, έγραψε ότι τον έδεσαν και τον έριξαν στην φωτιά.

Οι αιρέσεις αυτές είχαν μεταξύ τους  αδιόρατες μικροδιαφορές. Ουσιαστικά ήταν κάτι σαν τους τροτσκιστές του κομμουνιστικού κινήματος στις διάφορες εκδοχές τους.

Μεταξύ Λαμπιγόνων και Βαλντών  υπήρχε τόση διαφορά όσο ανάμεσα στο ΜΛ ΚΚΕ και στο ΚΚΕ μλ.

Μια πλούσια  οικογένεια Γάλλων Παυλικανών, η οικογένεια Λούβρου,   μύησε τον βασιλιά της Γαλλίας  στην αίρεση και του δώρισε μια σπουδαία βιβλιοθήκη. Έκτοτε η βιβλιοθήκη ονομαζόταν «Βιβλιοθήκη Λούβρου». Πολύ αργότερα μετά την νίκη της Γαλλικής επανάστασης  δημιουργήθηκε το Μουσείο Λούβρου , συγκεντρώνοντας πολλά εκθέματα από όλο τον κόσμο.

Ένας κλάδος της οικογενείας αυτής μετοίκησε στο Δεσποτάτο της Ηπείρου.

Εδώ αρχίζει μια άλλη Οδύσσεια . Η Οδύσσεια του Οδυσσέα Κάρολου Κλήμη.

Ταξιδεύει από χωριό σε χωριό  σε περιοχές που τότε ήταν  στα όρια του Δεσποτάτου της Ηπείρου και καταγράφει τα σημάδια της εν λόγω οικογένειας.

Οι Λούβροι της Κέρκυρας  , της Λευκάδας, της Ηλείας , της Άρτας  του Άργους  Ορεστικού .

Ποταμοί «Λούβροι».

Χωριά «Λούβρο».

Η δική μας άνω και κάτω Παυλιάνα , από τους Παυλικανούς και δίπλα ο  άνω και κάτω Γαρούνας από τον Γαλλικό ποταμό  Γαρούνα που έγινε μια σπουδαία μάχη.

Άκουγα μαγεμένος.

Ήρθε η γυναίκα του να τον πάρει με το αυτοκίνητο.

Με κάλεσε σπίτι του να μου συνεχίσει  την αφήγηση.

Θα σας κρατάω ενήμερους.