Ο Έκτορας σύχναζε τριγύρω από τον Φοίνικα.
Ήτανε ο μοναδικός αδέσποτος σκύλος της περιοχής αυτής
Τριγύρω δεν είχε ούτε χασάπικα, ούτε σκουπιδοτενεκέδες.
Αυτός , για κάποιο λόγο που δεν μου αποκάλυψε ποτέ, σύχναζε τριγύρω από ένα θέατρο και ένα θερινό
σινεμά.
Ήταν ο μοναδικός αδέσποτος σκύλος σινεφίλ.
Ο Παναγιώτης μου έλεγε
ότι ο Έκτορας είχε δει όλα τα έργα του Κιαροστάμι που είχε προβάλει η
κινηματογραφική λέσχη «Μετείκασμα».
Ο Έκτορας , εκτός των άλλων, είχε για ένα φεγγάρι γκόμενα την Λούλα την κουτσή.
Η Λούλα η κουτσή , βασικά έκανε παρέα με τον Τζίνο του
ψυχιατρείου. Ενίοτε δε ηγείτο και μιας αγέλης
που αν σε έπαιρναν με κακό μάτι αλλοίμονο
σου.
Ένα βράδυ παραλίγο να με κάνουνε κομμάτια κάτω από τα βόλτα της
Πολυχρονίου Κωνσταντά .
Την τελευταία στιγμή μπήκε
μπροστά η Λούλα και με γλύτωσε.
Με συμπαθούσε λόγω του ότι την τάιζα που και πού.
Ανέκαθεν είχα πολλές φιλίες
με αδέσποτους σκύλους και βουρλισμένους και μου βγήκε σε καλό.
Το αίνιγμα του Έκτορα λύθηκε όταν γνώρισα τον Αχιλλέα.
Ο Αχιλλέας δεν ήταν σκύλος ….για την ακρίβεια, δεν ήταν
ακριβώς σκύλος.
Ο Αχιλλέας είχε κάνει κατάληψη σε ένα ερειπωμένο διαμέρισμα της
Πόρτα Ρεμούντα που ήταν ιδιοκτησίας ενός θείου του που έλειπε χρόνια στο εξωτερικό.
Με κάλεσε μάλιστα και κάποια φορά στο «σπίτι» για καφέ.
Επρόκειτο για μια αθλιότητα απερίγραπτη.
Ένα ράντζο, ένα πτυσσόμενο τραπεζάκι, δύο φλιτζάνια και ένα γκαζάκι.
Όλα από τα σκουπίδια.
Καθίσαμε και οι δύο στο ράντζο με προσοχή για να μην διαλυθεί
με το φλιτζάνι στο χέρι.
Πρόσεξα ότι πίσω από την πόρτα είχε κρεμασμένο ένα πτυσσόμενο λουρί σκύλου πολυτελείας.
«Έχεις σκύλο;» τον ρώτησα.
«Όχι , το λουρί είναι για τον Έκτορα».
Έτσι έμαθα ότι , κάθε
απόγευμα , ο Αχιλλέας κατέβαινε με μια κονσέρβα να ταΐσει τον Έκτορα.
Εκεί που ο Έκτορας έτρωγε αμέριμνος του έδενε το λουρί στον
λαιμό και το έσερνε μαζί του στην Γαρίτσα.
Αυτός ήταν και ο λόγος που τον ονόμασε «Έκτορα»
Βασική επιδίωξη του Αχιλλέα ήταν , μέσω του Έκτορα, να βρει
γκόμενα στα Κουρτελάτσα .
Δεν έψαχνε στα τυφλά.
Ήθελε κάποια οικονομικά καλοστεκούμενη φιλόζωο , μιας κάποιας ηλικίας ,
«να τρυπώσει κάπου».
Ομοίως, ο Έκτορας δεν
είχε καμία όρεξη να τονε σέρνουνε αλλά
και αυτός είχε συνηθίσει στην σιγουριά της κονσέρβας του Αχιλλέα.
Μόλις γυρίζανε από τον Ανεμόμυλο , τον έλυνε και ο Έκτορας
τριγύρναγε έξω από το θερινό σινεμά.
Ο Αχιλλέας είχε και άλλες ενασχολήσεις … πνευματικές.
Έγραφε διάφορα
πονήματα σε μια γλώσσα που ελάχιστοι μπορούσαν να αποκωδικοποιήσουν και που
αφορούσαν σε διάφορα θέματα συνωμοσιών, εξωγήινων, αρχαίων Ελλήνων, ψεκασμών,
σατανικών λεσχών κλπ.
Αν τα έγραφε για τον εαυτό του το κακό θα ήταν μικρό.
Ο Αχιλλέας έμπαινε σε όποια εκδήλωση εκτιμούσε ότι τον «έπαιρνε».
Περίμενε υπομονετικά και με ύφος βαθυστόχαστο.
Μόλις τελείωνε την ομιλία του ο ομιλητής ζητούσε το λόγο και
διάβαζε ατελείωτες σελίδες με πράματα εντελώς άσχετα με την εκδήλωση.
Ο Αχιλλέας είχε διαλύσει έτσι πολλές παρουσιάσεις βιβλίων,
προσυνεδριακές εκδηλώσεις κομμάτων, ομιλίες της αστρονομικής εταιρείας και ποιητικές βραδιές.
Τον έβλεπες να έρχεται με τις σημειώσεις παραμάσχαλα και ανατρίχιαζες.
Όσο ο Αχιλλέας ασχολούταν με πνευματικά θέματα , ο Έκτορας
έβλεπε ταινίες.
Έτρωγε και κανένα πατατάκι που του δίνανε οι ελάχιστες ευαίσθητες φοιτήτριες που πηγαίνανε στο σινεμά και περίμενε την
επομένη το απόγευμα, την κονσέρβα.
Ιδιαίτερα του άρεσαν οι εικόνες από τα ατελείωτα λιβάδια με τα
στάχυα του Κιαροστάμι.
Όταν έκλεισε το
θερινό σινεμά , όπως ήταν αναμενόμενο, ο Έκτορας συνέχισε να κοιμάται τα βράδια
του χειμώνα στο άδειο δωμάτιο του
μηχανικού προβολής.
Πέρασαν τα χρόνια και άλλαξαν οι εποχές.
Πέθανε ο Κιαροστάμι.
Πέθανε ο Παναγιώτης.
Έκλεισε το θερινό
σινεμά.
Κατέρρευσε και η σκεπή του Φοίνικα.
Η Λούλα η κουτσή βολεύτηκε σε έναν κήπο στο τένις όπου και έζησε
ευτυχισμένη τα τελευταία χρόνια της περιπετειώδους της ζωής.
Ο Τζίνο υιοθετήθηκε από μια Αθηναία και ταξίδεψε δεμένος
μέχρι το Αιγάλεω όπου έζησε σε κήπο με ξυλόσπιτο.
Ο Αχιλλέας έμεινε μόνος και συνεχίζει να περιφέρεται στην
πόλη χωρίς να έχει καταφέρει να πείσει κανέναν και χωρίς να βρει γκόμενα.
Θα έχει πεθάνει και ο Έκτορας.
Έτσι είπα να γράψω λίγα λόγια να τον μνημονεύσω εγώ .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου