Οστεοφύλαξ

Τις βροχερές νύχτες  στις ταβέρνες ακούς απίστευτες ιστορίες.

Τόφερε η κουβέντα μια φορά και ο  Κριτάκης  μας αφηγήθηκε  ένα περιστατικό από την ζωή του.

Το «Κριτάκης» είναι  το χαϊδευτικό του Ερωτόκριτου.

Είδα και έπαθα μέχρι να  το μάθω.

Τον Κριτάκη δεν τολμάς  να τον διακόψεις όταν μιλάει .

Μας μιλούσε για μια εποχή που ήτανε φαντάρος και επειδή ήτανε λίγο αριστερός τονε βάλανε φρουρό στο νεκροταφείο να φυλάει όλη νύχτα τα κόκκαλα …

«Ειδικότης : Οστεοφύλαξ».

Στο νεκροταφείο της ακριτικής πόλης υπήρχε ένα  μαυσωλείο σε σχήμα κώνου που στο μπετονένιο  στρογγυλό υπόγειο θάλαμο  του υπήρχαν μέσα σε συρτάρια τα  κόκκαλα των στρατιωτών που σκοτώθηκαν σε διάφορους πολέμους.

Κάθε συρτάρι είχε ένα κρανίο και δυό κόκκαλα.

Μπροστά είχε μια ταμπελίτσα βιδωμένη που πάνω έγραφε  το όνομα του νεκρού και τον πόλεμο στον οποίο έλαβε μέρος.

Το μόνο που μπέρδευε τον Κριτάκη ήταν οι ταμπελίτσες που έγραφαν «δολοφονηθείς υπό Κ/Σ».

Ρώταγε από δω και από κει αλλά κανένας δεν τούλεγε τι ήταν αυτό το  «..υπό Κ/Σ».

Ρώτησε  και τον λοχαγό του και εκείνος του είπε ότι  Κ/Σ σημαίνει «Κομμουνιστοσυμμορίτες».

Δεν του έφτανε η απάντηση και  εξέφρασε την απορία αφελώς :

«Καλά κανένας κομμουνιστοσυμμορίτης δεν σκοτώθηκε σε αυτόν τον πόλεμο;»

Έφαγε πέντε μέρες φυλακή και απάντηση δεν πήρε.

Συνέχισε την θητεία του ως «οστεοφύλαξ» μονίμως εγκατεστημένος στο νεκροταφείο.

Τουχανε πει στο χωριό του οι γερόντοι ότι σε κάθε πόλεμο στην πρώτη γραμμή, την πρώτη μέρα,  στέλνουνε όσους θέλουνε να ξεκάνουνε.

Αργότερα τους αποκαλούν ήρωες,  κάνουν παρελάσεις και βγάζουν επίσημους λόγους για την ανδρεία των νεκρών.

Έτσι του μπήκε στο μυαλό του Κριτάκη η ιδέα ότι μάλλον δεν θα μάθαινε ποτέ τίνος ακριβώς τα κόκκαλα φύλαγε στο υπόγειο μαυσωλείο.

Ένα βράδυ έπιασε μια δυνατή βροχή που εξελίχθηκε σε κατακλυσμό με αστραπόβροντα.

Έβρεχε καταρρακτωδώς όλη την νύχτα.

Τα νερά μπήκαν στο ημιυπόγειο μαυσωλείο και όσο ανέβαιναν έβγαζαν τα συρτάρια από την οστεοθήκη.

Μπήκε ο Κριτάκης μέσα με το φακό και τσαλαβουτώντας στα νερά μάζεψε όπως-όπως  τα συρτάρια με τα σκορπισμένα κόκκαλα και τα έβγαλε έξω.

Δεν μπορούσε να βρει άκρη και αποφάσισε να βάλει σε κάθε κουτί από ένα κρανίο και δύο κόκκαλα.

Όταν τραβηχτήκανε τα νερά τα ξανάβαλε στην θέση τους και δεν είπε σε κανέναν τίποτα.

Ήρθε και η μέρα της επετείου του μεγάλου πολέμου και όπως συνηθίζονταν κάθε χρόνο θα γινόταν στο νεκροταφείο η επιμνημόσυνη δέηση «υπέρ των πεσόντων».

Ο Δεσπότης έψαλε την καθιερωμένη δέηση, οι τοπικές αρχές παρακολουθούσαν συντετριμμένες με τα χέρια σταυρωμένα, ο Υπουργός έβγαλε έναν πολύ συγκινητικό λόγο «για τα παιδιά μας που έδωσαν την ζωή τους για το Έθνος» και το άγημα πυροβόλησε τρεις φορές στον αέρα.

Αν μπει κάποτε κανείς στο οστεοφυλάκιο και ανοίξει τα συρτάρια θα βρει ένα κρανίο με  δύο αριστερά χέρια,  κάποιον που πέθανε από κρυοπαγήματα να έχει μια στρογγυλή τρύπα στο κούτελο, η κάποιον να σκοτώθηκε  το ‘13  «υπό Κ/Σ»

Ο Κριτάκης καθόταν παράμερα και κοίταγε σκεφτικός την τελετή.

Δεν έμαθε ποτές τίνος τα κόκκαλα φύλαγε  τα βράδια.

Ούτε κανείς ήξερε να του πει.