«Ερνάνης»

Γνώρισα τον Μάστρο Σπύρο  πριν από τριάντα σχεδόν χρόνια.

Είχε ένα σιδηρουργείο στην Κέρκυρα και μια βιοτεχνία συρματοπλεγμάτων λίγο έξω από την πόλη.

Οι δουλειές πηγαίνανε καλά και η επιχείρηση είχε καμιά δεκαριά υπαλλήλους  εκτός από τους τρείς γιούς του.

Ένα μικρό διάστημα δούλεψα και εγώ εκεί.

Ο Μαστρο Σπύρος ήταν από το Πέραμα . Συνέχισε την δουλειά του πατέρα του που ήταν ένας από τους παλαιότερους σιδηρουργούς της  Κέρκυρας . Τον βοήθησε και η τύχη . Η εποχή του ήταν γεμάτη δουλειές και έτσι κατάφερε να κάνει μια μικρή περιουσία.

Παρόλα αυτά είχε μια ηθική συγκρότηση και ένα σύστημα αξιών που δεν το είχα συναντήσει  στον κόσμο των  μεγάλων εργοστασίων της Αθήνας που είχα δουλέψει τα προηγούμενα χρόνια.

Μια φορά πηγαίναμε κατά την Λευκίμμη για να τοποθετήσουμε ένα μεγάλο στέγαστρο.

Ο Μαστρο Σπύρος και τρείς τεχνίτες με τους βοηθούς . Σύνολο εφτά άτομα.

Στο δρόμο, κάπου κοντά   στο γεφύρι του Αϊ Μαθιά, γίνεται μπροστά στα μάτια μας ένα τροχαίο δυστύχημα. Ένας τύπος πάει να προσπεράσει ένα μηχανάκι με δυο τουρίστριες ,  τους κλείνει το δρόμο και τις ρίχνει.

Οι  κοπέλες βρέθηκαν ξαφνικά μέσα στα αίματα στην άκρη του δρόμου.

Ο Μαστρο Σπύρος μας έβαλε να κατεβάσουμε όλα τα πράγματα από το φορτηγό, βάλαμε επάνω τις κοπέλες και τις  έστειλε στο νοσοκομείο.

Έμεινα μαζί του να φυλάμε τα εργαλεία και τα υλικά στην άκρη του δρόμου μέχρι το μεσημέρι.

Χάσαμε την μέρα μας και το επόμενο Σαββάτο μας πλήρωσε κανονικά το μεροκάματο.

Ήταν ένας τυπικός Κερκυραίος αστός. Διατηρούσε τις αρχές των παλαιών μαστόρων μιας άλλης εποχής που η αστική τάξη είχε ακόμα πληβειακό χαραχτήρα. 

Δεν είμαι σίγουρος αν καταλάβαινε τις αλλαγές που έγιναν από τότε στον κόσμο.

Τον συναντούσα  συνήθως στο φουαγιέ του θεάτρου όποτε είχε συναυλία .

Του άρεσε η όπερα και , βεβαίως , οι μεγάλοι Ιταλοί μουσικοί του Otto cento.

Τον σεβόμουν και με σεβόταν.

Υποσυνείδητα υπήρχε το ίχνος της σχέσης ανάμεσα στην αστική και την εργατική τάξη της   ύστερης εποχής της αριστοκρατίας.

Πολλοί δεν καταλάβαιναν και αναρωτιόταν: «Μα τι  φιλική σχέση είναι ετούτη ανάμεσα σε αυτούς τους δύο με τις εκ διαμέτρου αντίθετες πολιτικές πεποιθήσεις;»

Ο Μαστρο Σπύρος χτυπήθηκε από την αρρώστια και την οικονομική κρίση .

Νομίζω ότι , τόσο η αρρώστια όσο και η οικονομική κρίση  του ήταν ακατανόητες.

Μια ακατανόητη εξέλιξη.

Μια απρόσμενη κατάληξη.

Λυπάμαι.

Ο Μαστρο Σπύρος έφυγε γεμάτος ερωτηματικά από μια ζωή που πάλεψε  όχι μόνο για να προκόψει αλλά και για να υπερασπισθεί τις ηθικές του αρχές.

Προχτές είχε συναυλία   η δημοτική χορωδία της πόλης , ο «Καποδίστριας» και η μπάντα του Σκριπερού στο δημοτικό θέατρο.

Ο Μαέστρος ανακοίνωσε τον θάνατο του μάστρο Σπύρου και είπε ότι  η τελευταία του επιθυμία  ήταν να ακούσει την εισαγωγή από τον «Ερνάνη».

Καλό ταξίδι μάστορα.

http://www.youtube.com/watch?v=1hbrXzs_Iv8