«Και απ’ το Θεό βροχάμενος , και από τα κεραμίδια.»

Είπα να κάνω μια εξαίρεση και να πάω για κυνήγι το Σαββάτο το απόγευμα.

Πήρα το ντουφέκι και τα τελευταία είκοσι φυσίγγια που είχα σπίτι.

Σκεφτόμουν ότι  θα φέρω τουλάχιστον δέκα κοτσυφούς.

Θα τους κάνω στα κάρβουνα λαδορίγανη, θα ψήσω και δύο τρείς φέτες ψωμί , θα πιώ και δύο ποτήρια κρασί , θα περάσει το βράδυ.

Πέρασα το γεφύρι στον Ορθόλιθο και ανηφόρησα προς το Ζυγό. Ακολούθησα τον λασπωμένο χωματόδρομο μέχρι που πήρα τον ανήφορο για το πόστο μου κοντά στους λόγγους.

Κάθισα σε μια πέτρα κάτω από  μιαν ελιά και περίμενα το «Ανέβασμα» των πουλιών.

Στρίβω τσιγάρο και την ώρα που το ανάβω πέφτει μια χοντρή σταγόνα ακριβώς επάνω και μου το σβήνει.

Δοκιμάζω να το ανάψω ξανά και μου τελειώνει ο αναπτήρας.

Αμέσως  μετά αρχίζει να βρέχει καταρρακτωδώς.

Το νερό γίνεται χαλάζι.

Τρέχω και χώνομαι ανάμεσα στα κυπαρίσσια.

Βάζω το ντουφέκι μέσα από το  μπουφάν να μην βραχεί.

Η κάννη είναι κάτω από το σαγόνι μου.

-«Είναι ώρα να γίνει ένα λάθος  και να αυτοπυροβοληθώ.»  σκέφτομαι.

Αδειάζω το όπλο και κατηφορίζω την πλαγιά  ανάμεσα σε αστραπόβροντα.

Το  ποτάμι έχει φουσκώσει και τα νερά είναι είκοσι πόντους πάνω  από το γεφύρι.

Δεν έχω επιλογή και περνάω με προσοχή.

Τα νερά  φτάνουν στο γόνατο και νυχτώνει.

-«Ώρα είναι να γλιστρήσω , να με πάρει το ποτάμι και να με βρούνε τουμπανιασμένο στο Σιδάρι σε καμιά δεκαριά μέρες.» Σκέφτομαι.

Φτάνω στο χωριό μούσκεμα μέχρι το κόκκαλο.

Η Ολυμπία  χουζουρεύει στη φωτιά διαβάζοντας.

Με κοιτάει χωρίς να μιλήσει.

Είναι έτοιμη να βάλει τα γέλια η μου φαίνεται;

Το τρίτο πρόγραμμα  έχει ένα απόσπασμα από την Appassionata. Ανεβαίνω τα σκαλιά και έχω την αίσθηση ότι με περιγελά και αυτή.

Την  Κυριακή το απόγευμα πάω στο γήπεδο να συμπαρασταθώ σε φίλους. Ο ΑΟ Κέρκυρα παίζει με την ΑΕΚ και  αν χάσουμε πέφτουμε σίγουρα στην Β’ Εθνική.

Δεν βρίσκω θέση και κάθομαι στο  κρύο πεζούλι. Δεν προλαβαίνω  να κάτσω και παίρνει πέναλτι η ΑΕΚ . Τρώμε το γκολ και σερνόμαστε μέχρι το τελευταίο λεπτό.

Σηκώνομαι  και με  πονάει  η κοιλιά μου. Κρύωσα και έχω διάρροια .

Την Δευτέρα το πρωί πάω για δουλειά.

Ευτυχώς υπάρχει ένα μεροκάματο.

Τυχαίνουν μερικές αναποδιές.  Δεν βγάζω  το μεροκάματο και με  πιάνει και η μέση μου.

 Ήτανε ένα παράθυρο ανοιχτό  πίσω από την πλάτη μου και με θέρισε.

Το βράδυ κάθομαι στον καναπέ αλειμμένος με θερμαντικές αλοιφές  .

Η Μαρία Χούκλη  λέει ότι  ο υφυπουργός εργασίας δήλωσε ότι «οι μισθοί στην Ελλάδα είναι πολύ υψηλοί».

Αμέσως μετά ένας ηλικιωμένος  παρουσιαστής του καιρού με ειδοποιεί ότι έρχονται καταιγίδες  και επικίνδυνα καιρικά φαινόμενα χωρίς να μπορεί να κρύψει την χαρά του.

Λίγα λεπτά αργότερα παθαίνει αποπληξία  ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής.

Κάνω να πάρω το τηλεχειριστήριο από το τραπεζάκι αλλά η μέση μου δεν με αφήνει.

Σκέφτομαι να γυρίσω λίγο στο πλάι , να γλιστρήσω από τον καναπέ στο πάτωμα και να συρθώ μέχρι  την κρεβατοκάμαρα.

Υπάρχει κίνδυνος να μείνω  για πάντα στον καναπέ  απέναντι  από τη Μαρία Χούκλη.