Σάββατο 8 Σεπτεμβρίου 2012

Η ΑΛΩΣΙΣ



Χτές το απόγευμα ξεκινήσαμε τη σαιζόν  με εργατική διαδήλωση .

Είχε αρκετό κόσμο .

 Ήρθαν φοιτητές και εργάτες , ήρθαν νεοδημοκράτες , ήρθαν και κάμποσα φρικιά.
Αργότερα είχα ραντεβού με τους ψαράδες της Κόντρα Φόσσα . Τους είχα αναθέσει το ιερό καθήκον να με  μπάσουν δωρεάν στον φρούριο για την συναυλία της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών.

Μου έχουν υποχρέωση.

Τους έχω φτιάξει τσακισμένες προπέλες , ανοξείδωτες άγκυρες, μπόχες και αντικλεπτικά συστήματα βάρκας δικής μου εμπνεύσεως.

Ο πρόεδρος των ψαράδων είναι ένας τύπος με αριστερό παρελθόν, με ανήσυχο παρόν και  με αβέβαιο μέλλον.  Αφού σπούδασε γιατρός στην Ρώμη ήρθε στην Κέρκυρα και  καταξιώθηκε ως  άριστος ψαράς.

Μου είναι ποιο συμπαθής έτσι .

Ο Αρχικός σχεδιασμός είναι να με ανεβάσουν με παλάγκο από τα τείχη.

Δεν είδα με εμπιστοσύνη το μηχάνημα και το συρματόσχοινο.

«Εάν πέσεις  από σαράντα μέτρα ύψος-μου είπαν- θα έχεις γράψει μια ιδιόχειρη επιστολή για το οικονομικό σου αδιέξοδο  και θα την έχεις στην τσέπη σου.  Μετά άστο επάνω μας. Θα   το χρησιμοποιήσουμε εναντίον της κυβέρνησης».

Δεν το ρισκάρω. Ήμουν σε οικονομικό αδιέξοδο  ακόμα και τότε που  πολλοί τρώγανε με χρυσά κουτάλια.

Έχω συνηθίσει τα αδιέξοδα.

Επελέγη η εναλλακτική λύση  «μέσω  μίνας».

Να μου επιτρέψετε να κρατήσω μυστική την είσοδο και την έξοδο της μίνας.  Την γνωρίζει περιορισμένος αριθμός  ατόμων .

Έφτασα επάνω  και αμέσως ανέλαβε γνωστή δημοσιογράφος  και τηλεπαρουσιάστρια τοπικού καναλιού να με καθαρίσει από τις αράχνες που είχαν κολλήσει επάνω μου.

Παράγγειλα το γνωστό  καμπάρι και το χρέωσα στο δήμαρχο.

Κάθισα στη θέση του περιφερειάρχη αλλά δεν με βόλευε από ακουστικής πλευρά και βρήκα καλύτερο πόστο.

Είπα σε έναν θεόκουφο χορωδό της  χορωδίας της Κέρκυρας να μου φιλάει το ποτό να πάω βγάλω καμιά φωτογραφία.

Δεν άκουσε καλά και μέχρι να γυρίσω μου το είχε πιει.

Πέσανε και οι  ρελέδες του υποσταθμού της  ΔΕΗ πάνω που ξεκίνησε η συναυλία.

Ο Διευθυντής της ορχήστρας  κόντεψε να πάθει νευρική κρίση και ο δήμαρχος έψαχνε τον ηλεκτρολόγο.

Ο  Ζακυνθινός βαρύτονος  ήταν καταπληκτικός  στο Largo al factotum della citta.

Η Παιδική χορωδία της  Πρέβεζας ήταν  εξαιρετική.

Η Χορωδία της Κέρκυρας ήταν καλή αλλά  είχε αδύνατα τα βαρυτονόμπασα.

Η Απόδοση όλων στα Carmina Burana  ήταν ανεπανάληπτη. Ήταν η καλύτερη εκτέλεση που έχω ακούσει. 

3 σχόλια:

akrat είπε...

βρε παιδί μου είδες η κουλτούρα δια μέσω της ιστορίας τι πράμα είναι/??

Il Trovatore είπε...

Δεν ξέρω για την "κουλτούρα" του Μεγάρου αλλά στο χωριό μου τραγουδάμε εδώ και αιώνες κομμάτια από το Ναμπούκο.

Ο Παππούς μου ο Σταμάτης πριν πεθάνει μας κατήγγειλε ότι "πειράξαμε" το "Va pensiero".

Κοίταξα τις γνήσιες παρτιτούρες και του είπα ότι οι αυτοί το τραγουδούσαν λάθος.

Μου κράταγε μούτρα για καιρό.

Ανώνυμος είπε...

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΕΤΑΙ ΚΑΤΙ. ΑΛΛΟ ΝΑ ΤΟ ΑΚΟΥΣ ΣΕ ΕΝΑ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΚΛΕΙΣΤΟ ΧΩΡΟ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΣΕ ΕΝΑΝ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΟΠΟ ΜΕ ΔΡΑΜΑΤΙΚΟ ΧΡΩΜΑ ΛΟΓΩ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ. ΠΟΛΥ ΔΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΌΤΑΝ ΑΥΤΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ. ΑΧ ΝΑΤΑΝ ΚΑΙ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ ΟΠΩΣ ΚΑΠΟΤΕ ΣΥΝΕΠΕΣΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΤΟΥ Μ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ ΣΤΟΝ ΙΔΙΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΧΩΡΟ.