Ο ΝΑΥΑΓΟΣ

Στην ταινία «Ο Ναυαγός» με τον  Τόμ  Χάνκς   ο  ευτραφής υπάλληλος  μιας  ταχυδρομικής εταιρίας  ταξιδεύει με το αεροπλάνο συνοδεύοντας τα δέματα της εταιρίας του.

Το Αεροπλάνο πέφτει στην θάλασσα και ο υπάλληλος βρίσκεται από την μια στιγμή στην άλλη σε ένα έρημο νησί στην μέση του ωκεανού.

Όταν παίρνει απόφαση ότι δεν ξέρει κανείς που βρίσκεται και η παραμονή του στο νησί θα είναι απροσδιόριστη  προσπαθεί να εξασφαλίσει τρία πράγματα.

Πρώτον την άμεση επιβίωση του (τροφή, προστασία από τον ήλιο την βροχή και τα άλλα ζώα).

Δεύτερον την δημιουργία ενός φανταστικού συντρόφου  (ζωγραφίζει  μια μπάλα ποδοσφαίρου και  «επικοινωνεί» με αυτήν).

Τρίτον χρειάζεται έναν προορισμό , γι αυτό ένα από τα πακέτα που μάζεψε από τα συντρίμμια του αεροπλάνου δεν το ανοίγει με σκοπό να το πάει κάποτε στον παραλήπτη.

Λογικά θα έπρεπε στο νησί  να ήταν ένας «απολύτως ελεύθερος άνθρωπος» , κάθε άλλο όμως.

Ο Ναυαγός κοντεύει να τρελαθεί μόνος με τα υποκατάστατα  και πάει να κρεμαστεί αλλά την τελευταία στιγμή τον σταματάει  η μπάλα- σύντροφος  στην οποία και απολογείται.

Ο  κάθε ένας μας δεν μπορεί να είναι απολύτως ελεύθερος  ακριβώς επειδή είμαστε δισυπόστατοι.  Είμαστε την ίδια στιγμή ένας  και  ταυτόχρονα είμαστε κύτταρο του ανθρώπινου  γένους και των υπολοίπων ειδών και μόριο όλου του κόσμου.

Αυτά δεν μπορούν  να ξεχωριστούν και ακριβώς για αυτό το λόγο  η ελευθερία του καθενός να είναι απεριόριστος  δεν μπορεί να εμποδίζει την ελευθερία του άλλου να είναι  και αυτός .

Όλες οι εκμεταλλευτικές και εξουσιαστικές (ως εκ τούτου) κοινωνίες , είναι  κοινωνίες ανισσοροπίας  και αντίφασης .

 Χρειαζόμαστε μια κοινωνία που κανένας να μην μπορεί να εμποδίσει κανέναν να γίνει απεριόριστος.

Η σημερινή κοινωνία έχει καθηλώσει το 99% των ανθρώπων του πλανήτη  προκειμένου να συνεχίζουν να εξουσιάζουν 4000 πολυεθνικές.

Ο Φασισμός  είναι η βαθύτερη και πιο κτηνώδης ουσία αυτής της κοινωνίας.