Με διαγράφουν ασταμάτητα εδώ και σαράντα χρόνια….

Με διαγράφουν ασταμάτητα  εδώ και σαράντα χρόνια….

Η πρώτη μου διαγραφή έγινε στην Τρίτη δημοτικού.

Αποβλήθηκα από το σχολείο  γιατί είχα ερωτευτεί την Μαίρη.

Η Μαίρη ήταν  το ωραιότερο κορίτσι της τάξης. Σε κάποιο  κυνηγητό στο διάλλειμα βρεθήκαμε εγώ από την μια μεριά της πόρτας και αυτή από την άλλη. Της είπα μέσα από την κλειδαρότρυπα «σ αγαπώ» . Αυτή για κάποιο λόγο το είπε στο δάσκαλο. Ο Δάσκαλος με σακάτεψε    στο ξύλο και μετά με απέβαλε για δύο βδομάδες.

Διαγράφομαι  δεύτερη φορά στις μέρες του πολυτεχνείου.

Ήμουν τότε μέλος σε μια οργάνωση που λεγόταν «Νέοι Σοσιαλιστές» . Ταυτοχρόνως ήμουν και ο κιθαρίστας ενός αθλίου συγκροτήματος που το ονομάζαμε «Ιπτάμενα καράβια» και που είχε κάνει κόλαση την ζωή των κατοίκων της οδού Σαρκουδίνου.  Η Οργάνωση μου  είπε ότι δεν πρέπει να πάρουμε μέρος στην εξέγερση γιατί «είναι στημένο από την ασφάλεια για να μαζέψουν τους αριστερούς». Τα «Ιπτάμενα καράβια» θελαν να κατέβουμε. Κατέβηκα και ακολούθησε η διαγραφή μου από την, εν λόγω, οργάνωση.

Η Τρίτη διαγραφή μου έγινε αργότερα από το ΚΚΕ (μλ) . Είχα βάλει στο ψηφοδέλτιο της σχολής και δύο Κνίτες και αυτό ήταν «εκτός γραμμής».

Αργότερα γίνομαι ιδρυτικό μέλος του σωματείου Μεταλλεργατών Αθηνών –Πειραιώς και περιχώρων «Ο Προμηθεύς». Αναλαμβάνω την έκδοση της εφημερίδας «Ο Προμηθεύς»  και με κατηγορούν γιατί από τις οκτώ σελίδες η μία ήταν αφιερωμένη στον κινηματογράφο και στο βιβλίο. Η πλειοψηφία του ΔΣ του σωματείου (που ήταν Κουκουέδες)  δεν μπορούσαν να βλέπουν ταινίες και διαβάζουν βιβλία για να ελέγχουν αν είμαι «εντός γραμμής» και μου  κατάργησαν την έβδομη σελίδα. Αργότερα δημοσίευσα ένα άρθρο για τις αμερικάνικες βάσεις ενός μέλους του σωματείου που άνηκε σε μια οργάνωση που την έλεγαν ΣΑΚΕ και με υποχρέωσαν να δημοσιεύσω ότι « εμεις του ΔΣ» δεν συμφωνούμε με το άρθρο. Λίγο αργότερα με απέπεμψαν από «αρχισυντάκτη» και έκλεισε και η εφημερίδα αφού δεν υπήρχε κανένας ενδιαφερόμενος να την  αναλάβει.

Στο στρατό με διαγράφουν από λοχία όταν έφτασε στα ΛΥΒ ο φάκελός μου ο οποίος έγραφε με μαρκαδόρο στο εξώφυλλο. «Προσοχή! Πρόκειται περί αναρχοκομμουνιστού»

Λίγα χρόνια μετά έρχομαι στην Κέρκυρα και με βάζουν στην οργάνωση του ΚΚΕ.  Πηγαίνω στην κηδεία του Άγη Στίνα και έρχεται κλιμάκιο  της «Επιτροπής Περιοχής  Ηπείρου –Κέρκυρας – Λευκάδας» με επικεφαλής τον «Βαμβέτσο τον  τρομερό» για να με δικάσουν .

Ευτραφής με μουστάκια , δερμάτινη τσάντα και τσιμπούκι αλλά Φλωράκη.

Αφού μου έκανε κήρυγμα για το «αναρχοτροτσκιστίκο  και καστοριαδικό απόβρασμα» , πρότεινε την ποινή της «μομφής-προειδοποίησης διαγραφής».

Δύο χρόνια αργότερα (το  ’89) με διαγράφουν οριστικά.

Για την ακρίβεια με πέταξαν από τις σκάλες.

Η διαγραφή μου από το ΝΑΡ Κέρκυρας έγινε με ανορθόδοξο τρόπο. Για την ακρίβεια δεν με διέγραψαν ακριβώς.  Έφυγαν όλοι και με άφησαν- με άλλους δύο- στην αίθουσα των «Επαγγελματιών και Βιοτεχνών Κέρκυρας» αφού μου πέταξαν στα μούτρα τις αποδείξεις των ενοικίων των γραφείων.

Από τότε ήμουν το ΝΑΡ σχεδόν μόνος.

Έφτασα στο σημείο – την ώρα που η Κέρκυρα έβγαζε του κόσμου τα λεφτά και το Κορφού μπαι ναιτ στέναζε - να κατεβαίνω στις εκλογές και να παίρνουμε 69 ψήφους.

Κάποιος είπε αστειευόμενος ότι «πρόκειται  για σαφές υπονοούμενο του εκλογικού σώματος».

Τελευταία  με διέγραψαν και «οι πλατείες».

Πρέπει να είμαι ο μόνος εν Ελλάδι που πέρασα από «Λαϊκό δικαστήριο».

Με κατηγόρησαν ότι «κάτι είπα σε κάποιον που δεν έπρεπε» και με παρέπεμψαν σε «Λαϊκό Δικαστήριο» της «Λαϊκής Συνέλευσης Κέρκυρας».

Οι ένορκοι απεφάνθησαν «Ένοχος» και ετέθη το ζήτημα της ποινής.

Η μια πρόταση ήταν να μείνω στη γωνία όρθιος με το ένα πόδι για μία ώρα, και η άλλη να μην μου «μιλάνε» τα μέλη της «Λαϊκής συνέλευσης» για δύο βδομάδες.

Μη γελάτε.

 Έτσι έχουν τα πράγματα μέχρι τώρα.

 Έπεται συνέχεια με μεγάλο ενδιαφέρον .

Θα σας κρατάω ενήμερους.

*Στην φωτογραφία ο Fortino Samano υπολοχαγός του Εμιλιάνο Ζαπάτα λίγο πριν την οριστική διαγραφή του.