Lamogistan

 Σταμάτησε στο τραπεζάκι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ Κέρκυρας ένας Ιταλός περιηγητής που ψάχνει τα ίχνη του Οδυσσέα στην μεσόγειο (άκουσον-άκουσον).

Κουβέντα στην κουβέντα με ρώτησε για την πολιτική κατάσταση και  το κλίμα των εκλογών.

Σε κάποια στιγμή  μου ζήτησε να του εξηγήσω τι είναι τα «Λαμόγια».

Έψαχνα να βρω μια λέξη που να αποδίδει το φαινόμενο.

«Μαφιόζοι» -έλεγα- δεν είναι.

«Πολιτικοί απατεώνες» - σκέτο - δεν είναι.

 «Δωροδοκούμενοι κρατικοί υπάλληλοι» -σκέτο- επίσης ,δεν είναι.

Να μην σας τα πολυλογώ δεν κατάφερα να βρω μια λέξη που να αποδίδει την έννοια του Λαμόγιου.

Εγκατέλειψα ανικανοποίητο και γεμάτο ερωτηματικά τον συνομιλητή μου και επέστρεψα στα καθήκοντά μου.

Μούρθε στο μυαλό το τραγούδι ενός καλού φίλου από την Αθήνα με τίτλο “Lamogistan” και άρχισα να το μουρμουράω.

Σταμάτησε ένας καθώς πρέπει περαστικός και μου ζήτησε το ψηφοδέλτιο  της ΑΝΤΑΡΣΥΑ .

Βάλθηκα  να του εξηγώ  για την ανατροπή του συστήματος και την  επιδίωξή μας να αλλάξουμε τον κόσμο.

«Μη συνεχίζεις...»  μου απάντησε αδιάφορα «...θα ψηφίσω τον τάδε  από το ψηφοδέλτιό σας …έχω υποχρέωση».

Έμεινα άναυδος στην μέση του δρόμου.

Επιτέλους γίναμε "Κόμμα"!