Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2013

Καθημερινές καταστάσεις


Πάντοτε , θυμάμαι , μας χλεύαζαν εμάς τους Κερκυραίους ότι δεν είμαστε αρκούντως σκληροτράχηλοι.

Ο Κερκυραίος  στα μάτια πολλών είναι ένας ανάλαφρος λιμοκοντόρος με κιθάρα  και περίεργη τραγουδιστή προφορά.

Πρόκειται για έναν κατασκευασμένο μύθο που δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα.

Είναι αλήθεια ότι είμαστε γενικά φιλήσυχοι  και εύθυμοι  άνθρωποι που γελάμε με τα πάθη μας και μας αρέσουν οι φάρσες.

Είναι , επίσης, αλήθεια ότι η τουριστική ανάπτυξη δημιούργησε και έναν τύπο ανθρώπου τα τελευταία χρόνια  που έχει ένα σωρό  ελαττώματα και μικροπρεπείς συμπεριφορές . Αυτό, όμως,  συμβαίνει παντού.

Έχουμε τις ιδιαιτερότητές μας , δεν λέω, αλλά μπορούμε να  αυτοσαρκαζόμεθα.  Δεν χρειαζόμαστε  βοήθεια.

Αν πάς, για παράδειγμα, να παρακολουθήσεις την παρέλαση στις 28η  Οκτωβρίου  στα Γιάννενα  θα δεις  να παρελαύνουν  σεμνά,    ανάπηροι πολέμου (αν υπάρχουν ακόμα) σε καροτσάκια με νοσοκόμες που τους σπρώχνουν.

Φαντάζομαι ότι μετά το τέλος της παρέλασης οι «νοσοκόμες» πετάνε την μπλούζα και αφήνουν τους γερόντους με τα καροτσάκια  στη μέση του δρόμου.  Αυτό, όμως,  είναι άλλη κουβέντα.

Αν έρθεις στην Κέρκυρα  (που δεν πήγε σχεδόν κανένας να πολεμήσει)  θα βρεθείς σε μια απίστευτη φιέστα με  μπαλόνια, γιρλάντες , σημαίες  και δεκάδες μπάντες με κοκορόφτερους τυμπανιστές μέσα σε ένα απίστευτο ταρατατζούμ.

Πάντα μπέρδευα την  28η Οκτωβρίου με τις αποκριές.

 Προχτές  ήρθε στην Κέρκυρα ο Κατσιδιάρης να εγκαινιάσει τα γραφεία της χρυσής αυγής.
Έφερε μαζί του τον παππά για το ευχέλαιο  , τους οπαδούς και την αστυνομία που τον συνοδεύει σε κάθε πόλη που πάει να εγκαινιάσει γραφεία. Συνολικά ήρθαν 72 οπαδοί, ο παππάς, ο Κατσιδιάρης και καμιά εκατοστή αστυνομικοί .

Φαντάζομαι ότι ήρθαν όλοι με το ίδιο πλοίο και έφυγαν ξανά όλοι μαζί.

Μαζί τους ήτανε και ένας χοντρός χρυσαυγήτης με μαύρη καπαρντίνα μέχρι τους αστραγάλους  και μια χοντρή καδένα στο λαιμό από την οποία κρεμόταν ,στο ύψος  του αφαλού,  ένας τεράστιος σταυρός.

Δεν τον ήξερε κανένας αλλά πέσανε πάνω του γελώντας όλοι οι δημοσιογράφοι να του πάρουνε συνέντευξη.

Πήγα και εγώ στην αντιφασιστική διαδήλωση  και έφαγα «μια αδειανή ,στην κεφαλή,  μποτίλια».

 Την έριξε κάποιο «αναρχικό» πιτσιρίκι  που κρυβόταν πίσω από την πλάτη μου.

Ευτυχώς που πέτυχε εμένα γιατί αλλιώς θα είχαμε κάνει ήρωα τον χοντρό  με τον  αρχιερατικό εγκόλπιο στο λαιμό.

«Κερκυραίος αναρχικός» , σήμερα,  είναι σαν ανέκδοτο. Είναι σαν να λες  «Αφγανός γκέι»  η «βορειοκορεάτης  πολιτευτής» .

Δε βαριέσαι.  Αυτούς  έχουμε, με αυτούς θα πορευτούμε.

Το θέμα είναι  ότι βρέθηκα με ραμμένο το κεφάλι πρωτοχρονιάτικα και κοιμάμαι μπρούμυτα τα βράδια.

Μεθαυρίο ξεκινάω για την Πόλη (Την Ισταμπούλ..ντε).

Έχουμε και εκεί  αριστερούς διαδηλωτές  με IQ αγουροξυπνημένου ροφού.

Εδώ τα πράγματα είναι ποιο περίπλοκα.

Ο Ερντογάν είχε φιλίες εδώ και χρόνια με τον Φετουλάχ Γκιουλέν.

Ο Φετουλάχ φρόντισε να οικοδομήσει μια αυτοκρατορία με ιδιωτικά σχολεία κλπ και να αποκτήσει μεγάλη επιρροή στην αστυνομία και σε άλλους θύλακες του κράτους.

Φρόντισε, δε, να  χαρτζιλικώνει και τους γιους των υπουργών για κάθε ενδεχόμενο.

Κάποια στιγμή τσακώθηκαν οι δύο άνδρες . Ο Ερντογάν ονειρευόταν μια Τουρκία κάτι σαν Γερμανία του μουσουλμανικού κόσμου και ο Φελουζάχ  μια Τουρκία ενός ιδιότυπου νεοφιλελευθέρου  φιλοδυτικού μουσουλμανισμού με μηδέν λιπαρά.

Ο Ερντογάν τότε πήγε να εθνικοποιήσει τα σχολεία του Φελουζάχ.
Ο Φελουζάχ έστειλε τον αστυνομικό διευθυντή να συλλάβει τους γιους των υπουργών για διαφθορά.
Ο Ερντογάν έδιωξε τους δικαστές του Φελουζάχ και έβαλε δικούς του.
Ο Φελουζάχ παρακίνησε μια αριστερή ομάδα να διαδηλώσει κατά της διαφθοράς (και του Ερντογάν).

Όταν η αριστερή ομάδα (τριακόσια άτομα) βγήκε στην πλατεία με σημαίες του τσε γκεβάρα , ο Φελουζάχ  έβαλε τον αρχηγό των ΜΑΤ να πετσοκόψουν τους αριστερούς διαδηλωτές που αυτός υποκίνησε.

Ο (πανέξυπνος) Τούρκικος λαός  έβγαλε το συμπέρασμα ότι «το αυταρχικό κράτος»  (του  Ερντογαν) βαράει τους διαδηλωτές.

Ελπίζω να μην έρθουν από πίσω μου οι Τούρκοι διαδηλωτές.

Ρε...Movimento dei Forconi .. και πάλι.. Movimento dei Forconi.


Αν τα καταφέρω και γυρίσω γερός θα τα ξαναπούμε  απόδιαβα. 

5 σχόλια:

akrat είπε...

καλή χρονιά

καλό ταξίδι και περαστικά

Μαρίτσα είπε...

φτιάξε τη γραμματοσειρά σου γιατί κόβεται το μισό κείμενο και πασχίζουμε να βγάλουμε άκρη...

Il Trovatore είπε...

Καλή χρονιά Ακρατ

Μαρίτσα είπε...

πρόσεξα ότι αν κάνω "refresh" (ή "ανανέωση") της σελίδας, βγάζει τα γράμματα κανονικά...

mk είπε...

Νομιζω οτι ειναι πολυ ευκολο εκ του ασφαλους να κριτικαρουμε τους αριστερους αγωνιζομενους της Τουρκιας και νομιζω ειναι προσβλητικο να λεμε το εχουν την εξυπναδα ενος ροφου...Οι ανθρωποι αγωνιζονται σε πολυ δυσκολες συνθηκες...εχουν να αντιμετωπισουν φυλακισεις,βασανισμους,ξυλο και δολοφονιες...Με κινδυνο της ζωης τους λοιπον αγωνιζονται και οχι γιατι ειναι χαζοι αλλα γιατι ξερουν οτι αυτο πρεπει να κανουν...Το οτι οι κυριαρχοι μπορουν να χειριζονται τους αγωνες πολλες φορες προς οφελος τους δε κανει χαζους αυτους που αγωνιζονται αλλα αυτους που δεν το κανουν...Οσον αφορα τους αναρχικους στη Κερκυρα δε γνωριζω πολλα πραγματα...Αν ειναι λιγοι και αυτο εννοεις με τα σχολια σου γι αυτους δεν ειναι μονο στη Κερκυρα λιγοι αλλα δυστυχως ειναι λιγοι σε ολο τον Ελλαδικο χωρο αλλα και παγκοσμιως...Ας ελπισουμε οτι αυτο θα αλλαξει καποια ιστορικη στιγμη του μελλοντος