Πέθανε η Λίζα.

Προχτές πέθανε η Λίζα.

Είχε έρθει στο χωριό κουλούκι και πέρασε μαζί μας όλη της την ζωή.

Την αγαπούσε όλο το χωριό, μικροί και μεγάλοι.

Την εύρισκες πάντα έξω από την ταβέρνα του Αλέκου. Κοιμόταν σε μια αποθήκη  του «προέδρου».

Ακολουθούσε την χορωδία που γύρναγε  τσι  ρούγες και έλεγε τα κάλαντα.

Ο Θοδωρής έλεγε να τηνε μάθουμε να κάνει σιγόντο που είχαμε έλλειψη.

Φέτος δεν τα πρόλαβε.

Η χορωδία μας συνηθίζει να λέει τα κάλαντα , αργά τη νύχτα της παραμονής, και στο νεκροταφείο του χωριού.

Βαραίνουμε όλοι  εκείνη την ώρα.

Φέτος  είχαμε και άλλη απώλεια.

Προχτές πέθανε η Λίζα.

Στην πόλη έχω έναν γείτονα  που περνάει κάθε μέρα με το  σκύλο του δεμένο  κάθε πρωί.

Το βγάζει δεμένο μια μικρή βόλτα.

Τον ταΐζει δεμένο .

Τον βάζει να παίζει με τα άλλα σκυλιά δεμένο.

Τον  αφήνει στην αυλή να κοιμηθεί δεμένο.

Πίστευα ότι τελικά ο σκύλος θα πεθάνει δεμένος  κάποιο βράδυ στην αυλή του γείτονα.

Προχτές μου είπε ότι δεν μπορεί να πληρώσει τα τέλη κυκλοφορίας του τέρατος.

«Ξενοικιάστηκε και το εστιατόριο» που του άφησε κληρονομιά ο πατέρας του.

 «Έχει  να πληρώσει και φόρους για τα τρία διαμερίσματα του».

Ο Αγέρωχος γείτονας με το τερατώδες τζιπ ,που τον εμπόδιζαν οι καθρέφτες από τα «παλιαυτοκίνητά μας», θα κάνει περικοπές.

Σκέφτεται να πάει ένα βράδυ και να αμολάρει το σκύλο έξω από το Λούνα ντ' Aρτζέντο.

«Κάποιος θα του ρίξει κανένα κόκκαλο».

Του λέω ότι  η ταβέρνα υπολειτουργεί και γύρω έχουν εγκαταλειφθεί πολλά σκυλιά από αργόσχολους  «ζωόφιλους  του  «τένις»  με δυόμιση χιλιάδες κυβικά».

Δεν ακούει . Πρέπει , πρωτίστως να σώσει το τομάρι  του.

Προχτές πέθανε η Λίζα.

Το χειμώνα , τα σαββατόβραδα , πηγαίναμε στο ταβερνάκι του χωριού, παίρναμε το μεζέ μας και το κρασί στο χέρι και  βγαίναμε έξω στο κρύο.

Κανένας δεν το παραδεχόταν αλλά , κατά βάθος, δεν θέλαμε να αφήσουμε μόνη της την Λίζα.

Μοιραζόμαστε το μεζεδάκι μαζί της.

Χτες  έβρεχε στο χωριό.

Είδα τον «πρόεδρο»  να κάθεται μόνος έξω από την ταβέρνα με το κρασί του.

Γύρισα σπίτι.

Έξω από την πόρτα ήταν ακουμπισμένο ένα μπουκάλι κρασί.

Δεν ξέρω ποιόν να ευχαριστήσω.

Μάλλον δεν έχει νόημα.