Μύγες

Χτές το βράδυ πήγα να κοιμηθώ στο χωριό.

Βρήκα τους χωριανούς σε αναστάτωση  στο φόρο.

Ανησύχησα.  Να δεις-λέω- που όσο ταξίδευα με την μηχανή έγινε κάτι σοβαρό.

Παρκάρισα άφησα τα πράγματα μου και πήγα να δώ.

Συζητούσαν έντονα για  κάτι περίεργους νεοφερμένους  που αναστάτωσαν την ήσυχη , φτωχή και άνεργη ζωή του μικρού μας χωριού.

Ένα τεράστιο σμήνος από άγνωστες μύγες είχε καταλύσει  χωρίς άδεια παραμονής  παντού.

Οι φήμες έλεγαν ότι το ίδιο συνέβη και στην Επίσκεψη και σε άλλα χωριά.

Οι μύγες έμοιαζαν με μικρές  μαυριδερές χρυσόμυγες σε μέγεθος μικρότερο από αυτό της κανονικής μύγας.

Θα μπορούσε να ήταν Πακιστανικές μύγες - είπα εγώ -αλλά δεν έπιασαν τον σαρκασμό.

Ο ένας νοσταλγούσε την εποχή του Βασιλιά  που όταν ερχόταν στην Κέρκυρα για τις διακοπές του στο Μον Ρεπό , ένα αεροπλάνο ράντιζε όλο το νησί με ένα  φοβερό δηλητήριο που λεγόταν ντι –τι-ντι και εξόντωνε όλους τους ζωντανούς οργανισμούς που ενοχλούσαν την ευαίσθητη Βασιλική οικογένεια.

Ο άλλος  έλεγε για πειράματα σκοτεινών εταιριών  που δημιουργούν νέα είδη εντόμων με σκοπό να αφανίσουν τον ανθρώπινο πληθυσμό .

Ο τρίτος  έλεγε ότι μάλλον είναι «δουλειά» του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο άλλος έλεγε ότι «δεν υπάρχει κράτος».

Τα συμπαθή έντομα, εν τω μεταξύ,  συνέχιζαν να τρώνε τα ψίχουλα στο πάτωμα της ταβέρνας  χωρίς να ενοχλούν. Ακόμα και  όταν πετούσαν, όμως,  απέφευγαν να καθίσουν πάνω σους ντόπιους.

Λέγανε κάποιοι ότι δεν τσιμπάνε μεν αλλά όταν τα πιάσεις βγάζουν μια περίεργη μυρωδιά.

Γύρισα σπίτι και έπεσα για ύπνο.

Πάτησα τυχαία ένα κουμπί του τηλεχειριστηρίου και έπεσα για άλλη μια φορά στην 367^η μεταμεσονύκτια προβολή του θωρηκτού Ποτέμκιν στον  902 .

Η φοβερή πλώρη του Θωρηκτού ερχόταν κατευθείαν επάνω στο κρεβάτι μου. Αν δεν έκλεινα έγκαιρα τα  μάτια μου θα με χώριζε στα δύο .

Σκεφτόμουν για ακόμα μια φορά πως  μπορείς να ευτελίσεις ένα από τα  μεγαλύτερα αριστουργήματα του παγκόσμιου σινεμά.

Παλιά νόμιζα ότι  οι  φωστήρες του ΚΚΕ  είχαν καταλάβει και εκτιμούσαν  βαθύτατα το μέγεθος  του έργου.

Αργότερα διαπίστωσα με τρόμο  ότι δεν είχαν ιδέα. Ο λόγος για τον οποίο πρόβαλαν και ξαναπρόβαλαν την ταινία ήταν γιατί  είχε αναγνωρισθεί (από τον ταξικό εχθρό) ανάμεσα στα 10 αριστουργήματα του παγκόσμιου σινεμά.

Στην  αρχή της ταινίας ο σκηνοθέτης μας δείχνει την προβλήτα της Οδησσού. Το κύμα γλύφει πλαγίως την προβλήτα. Η κάμερα ακολουθεί το κύμα . Το κύμα  ακολουθεί μια  επιταχυνόμενη πορεία όσο πλησιάζει στο οριακό σημείο της  γωνίας τους μώλου. Όταν φτάνει στο πλήρες αδιέξοδο εκρήγνυται και σηκώνεται προς τον ουρανό.

Την σκηνή συνοδεύει η μουσική του Σοστακόβιτς σε ένα accelerando   πλήρως εναρμονισμένo  με το  διαρκώς επιταχυνόμενο κύμα . Η στιγμή της πρόσκρουσης του κύματος είναι , επίσης, απόλυτα εναρμονισμένη με το κρεσέντο της μουσικής.

Το εκπληκτικό είναι ότι η μουσική (11^η του Σοστακόβιτς) γράφτηκε  χρόνια αργότερα και προστέθηκε στην ταινία.

Με τούτα και με κείνα με πήρε ο ύπνος.