Οι μουζικάντηδες της Βρέμης

Ήταν μια φορά ένας γάιδαρος που δούλεψε σκληρά σε όλη του τη ζωή. Μια μέρα το αφεντικό του αγόρασε μια καινούργια καμιονέτα και μπορούσε, πλέον να μεταφέρει και τα πιο βαριά φορτία χωρίς να χρειάζεται τον γάιδαρο. Τον έδεσε λοιπόν σε μια γωνιά του στάβλου και τον άφησε να πεθάνει από την πείνα.

Ο Γάιδαρος , όμως δεν ήθελε να περάσει έτσι τις τελευταίες μέρες της ζωής του. Το όνειρό του από μικρό γαϊδουράκι ήταν να γίνει μουσικός στην Βρέμη.

Πριόνισε , λοιπόν, με τα δόντια του το σχοινί και πήρε το δρόμο για την Βρέμη.
Δεν είχε κάνει πολύ δρόμο και συναντάει ένα σκυλί αδυνατισμένο από την πείνα που κλαψούριζε στην Άκρη του δρόμου.

«Τι σου συμβαίνει φίλε;» τον ρώτησε.
« Το αφεντικό μου αγόρασε έναν συναγερμό για να του φυλάει το σπίτι . Δεν με χρειάζεται άλλο και με έδιωξε από το σπίτι. Είμαι μια βδομάδα νηστικός» απάντησε ο σκύλος.
«Έρχεσαι μαζί μου στην Βρέμη να γίνουμε μουσικοί; Εγώ θα παίζω λαούτο και εσύ θα με συνοδεύεις με το τύμπανο.» Το ρώτησε ο Γάιδαρος.
Μην έχοντας τι άλλο να κάνει ο σκύλος ακολούθησε τον γάιδαρο στο ταξίδι προς την Βρέμη.

Καθώς προχωρούσαν συναντούν ένα γάτο που νιαούριζε γοερά στην άκρη του δρόμου.
«Τι σου συμβαίνει φίλε ;» ρώτησε ο γάιδαρος .
« Το αφεντικό μου με έδιωξε από το σπίτι γιατί αγόρασε μια συσκευή υπερήχων που διώχνει τα ποντίκια και δεν με χρειάζεται πλέον . Είμαι δυο βδομάδες χωρίς φαί και νερό.» Απάντησε ο γάτος.
«Έρχεσαι μαζί μας στην Βρέμη; Πάμε να γίνουμε μουσικοί. Εγώ θα παίζω λαούτο , ο σκύλος τύμπανα και εσύ βιολί.

Χωρίς δεύτερη σκέψη ο γάτος ακολούθησε τον γάιδαρο και τον σκύλο.

Δεν προχώρησαν πολύ και βρέθηκαν μπροστά σε ένα κοτέτσι. Βλέπουν έναν κόκορα να τρέχει πανικόβλητος.
«Τι σου συμβαίνει φίλε;» ρώτησε ο γάιδαρος.
« Το αφεντικό μου έκλεισε το κοτέτσι γιατί αγοράζει κοτόπουλα και αυγά από το σούπερ μάρκετ και δεν με χρειάζεται πια. Έτσι αποφάσισε να με αποκεφαλίσει και να με κάνει παστιτσάδο για το τραπέζι της Κυριακής . Τρέχω να σώσω το κεφάλι μου.» απάντησε ο κόκορας.

«Ανέβα γρήγορα στην πλάτη μου να σωθείς. Πάμε να γίνουμε μουσικοί στην Βρέμη. Θα παίζεις όμποε.» Του είπε ο γάιδαρος.

Χωρίς δεύτερη σκέψη ο κόκορας ανέβηκε στην πλάτη του γάιδαρου.

Όταν νύχτωσε οι τέσσερις φίλοι έψαξαν να βρουν ένα μέρος να περάσουν την νύχτα. Μέσα στο σκοτεινό δάσος είδαν ένα φώς και πλησίασαν . Ήταν μια τεράστια καλύβα . Κοίταξαν από το παράθυρο και τι να δουν;
Ατελείωτα ράφια με τρόφιμα. Τυριά όλων των τύπων , μορταδέλες , παστά χοιρινά . σακιά με στάρια και βρώμη και πολλά άλλα. Στη μέση της αποθήκης , γύρω από το στρωμένο τραπέζι με κάθε λογής μεζέδες καθόταν τα πρώην αφεντικά τους . Τα άκουσαν να κουβεντιάζουν για τις κλεψιές που έκαναν και να σχεδιάζουν τις επόμενες.
«Ευτυχώς που ξεφορτωθήκαμε και αυτά τα άχρηστα ζώα που είχαμε στη δούλεψή μας και τώρα θα μας μένουν περισσότερα τρόφιμα» έλεγαν.

Οι τέσσερις φίλοι αποφάσισαν να κρυφτούν πίσω από τους θάμνους και να σκεφτούν τι θα έπρεπε να κάνουν.
Σε μια στιγμή ο γάιδαρος είπε: « Το βρήκα! Ακούστε προσεκτικά το σχέδιο μου .»

Έτσι , λοιπόν, οι τέσσερις φίλοι πλησίασαν την πόρτα της αποθήκης . Ο γάιδαρος χαμήλωσε τα πόδια του και ο σκύλος ανέβηκε πάνω στο κεφάλι του . Ύστερα ο γάτος ανέβηκε με ένα πήδημα πάνω στο κεφάλι του σκύλου και τέλος ο κόκορας με ένα φτερούγισμα ανέβηκε πάνω στο κεφάλι του γάτου.

Με μια κλωτσιά ο γάιδαρος άνοιξε την πόρτα και άρχισαν όλοι μαζί , ο γάιδαρος να γκαρίζει, ο σκύλος να γαυγίζει, ο γάτος να νιαουρίζει και ο κόκορας να λαλεί.

Τα αφεντικά τα έχασαν. Νόμιζαν ότι έβλεπαν ένα τέρας της αποκαλύψεως και το έβαλαν στα πόδια.

Έτσι οι τέσσερις φίλοι έζησαν για πάντα ευτυχισμένοι στην καλύβα μέσα στο δάσος.

Μπορεί να μην έγιναν μουσικοί στην Βρέμη αλλά ίσως έτσι να ήταν καλύτερα.

Ποιος θα μπορούσε , πλέον, να αντέξει στην Βρέμη;

Για αυτό άλλωστε (ως ένδειξη ευγνωμοσύνης) ο Δήμος της πόλης έβαλε και το άγαλμα που βλέπετε σε κεντρικό σημείο της πόλης.

.

Πρόκειται, βέβαια, για το γνωστό παραμύθι των αδελφών Grimm σε διασκευή Trovatore για τις ανάγκες των καιρών.

.