Η «Επιστροφή στο Μέλλον»,

«Το τελευταίο τρένο για το σπίτι» (Last train home) και το «Τελευταίο Φορτηγό» (The Last truck : Closing of a G.M. Plant ) συναντήθηκαν μέσα στο μεγαλοβδόμαδο και προκάλεσαν αρκετές και ενδιαφέρουσες συζητήσεις στους επαρχιακούς μας κύκλους.

Η κάμερα ακολουθεί κατά βήμα μια οικογένεια Κινέζων αγροτών που εγκαταλείπουν το χωριό τους , αφήνουν τα παιδιά στην κηδεμονία της γιαγιάς και διασχίζουν την χώρα προκειμένου να μετατραπούν σε μια νύχτα σε εργάτες βιομηχανίας . Το όνειρο τους είναι να μορφώσουν τα παιδιά τους για να ζήσουν μια καλύτερη, από την δική τους, ζωή.

Την ίδια στιγμή στην άλλη ακτή του Ωκεανού κλείνει το εργοστάσιο της General Motors . Η κάμερα, ενός άλλου κινηματογραφιστή, ακολουθεί κατά πόδας μια ομάδα αμερικάνων εργατών, του εν λόγω εργοστασίου , τις πέντε τελευταίες μέρες πριν από την παραγωγή του τελευταίου φορτηγού.

Οι πρώτοι ξεριζώνονται από την αγροτική τους κοινότητα, εγκαταλείπουν και το εργοστάσιο, που έχει ξανάμεταφερθεί, και μένουν στην μέση ενός απίστευτου πλήθους να περιμένουν για μέρες «Το τελευταίο τρένο για το σπίτι» . Εκεί που πλέον δεν τους περιμένει τίποτα και κανείς.

Οι δεύτεροι , εργάτες τρίτης γενιάς , ξεριζώνονται από την δουλειά τους και την έρημη πλέον πόλη τους και ξεκινούν ένα ταξίδι προς άγνωστη κατεύθυνση.
Την τελευταία μέρα το εργοστάσιο παράγει το «Τελευταίο φορτηγό» .

Όσο προχωράει στην γραμμή συναρμολόγησης, οι εργάτες που μένουν πίσω ακολουθούν αυθόρμητα την πορεία του φορτηγού. Όσο μεγαλώνει το πλήθος που ακολουθεί τόσο μεγαλώνει και ο βουβός θρήνος. Περνάει από την αίθουσα των ρομπότ με τις αλλόκοτες μηχανικές ηλεκτροπόντες όπου ράβουν το φέρετρο . Τέλος σκέκονται ακίνητες με τους ατσάλινους βραχίονες υψωμένους σαν να αποδίδουν τιμές στον νεκρό.

Η παράξενη νεκρική πομπή συνεχίζεται και καταλήγει στην έξοδο όπου κορυφώνεται ο θρήνος.

Η ύστατη στιγμή μιας εποχής .

Εκείνο το βράδυ της μεγάλης βδομάδας στο ταβάνι του υπνοδωματίου μου αιωρούταν το δάκρυ του Αμερικάνου εργάτη και με τριγύριζαν τα μαύρα , ανήσυχα μάτια της Κινεζούλας που αναρωτιόταν «Μα γιατί γίνονται όλα αυτά».

Η «Επιστροφή στο μέλλον» ( το νέο βιβλίο του Πέτρου Παπακωνσταντίνου - εκδοτικός οίκος Λιβάνη) και τα δύο βραβευμένα ντοκιμαντέρ του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης θα έπρεπε να παρουσιάζονται μαζί.

.