Η Οδύσσεια ενός ασφαλισμένου ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΝ Ο ΣΥΛΛΕΚΤΗΣ ΕΝΣΗΜΩΝ

Η Οδύσσεια ενός ασφαλισμένου

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΝ

Ο ΣΥΛΛΕΚΤΗΣ ΕΝΣΗΜΩΝ

Όσο ο Μπούλης δούλευε στο χωράφι της κουμπάρας μου της Κατίνας στην Κέρκυρα εγώ εργαζόμουν ως συλλέκτης ενσήμων στην Αθήνα.

Μάζευα ένσημα από 12 χρονώ όταν εργάστηκα για πρώτη φορά το καλοκαίρι μετά το δημοτικό σε ένα ξυλουργείο.

Το πρώτο μου βιβλιάριο (ανηλίκου) το έχω χάσει και το ασφαλιστικό μου ταμείο δεν διατηρούσε τότε αντίγραφα των ενσήμων που πλήρωνα.

Το κράτος εκείνης της εποχής (αλλά και της σημερινής θα έλεγα) διατηρούσε με μεγάλη επιμέλεια ενημερωμένο τον φάκελο των κοινωνικών μου φρονημάτων αλλά δεν ημπορούσε να κρατήσει φάκελο των ενσήμων μου.

Η συλλογή των ενσήμων μου αυτή με έκανε διάσημο  στους κύκλους των συλλεκτών ενσήμων ως έναν από τους κάτοχους μιας εκ των πιο πλήρων συλλογών.

Ναυπηγεία Σκαραμαγκά

Ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη Περάματος

Βιοχάλκο

Όουενς

Είχα στην συλλογή μου σπάνια ένσημα διαφόρων κοινωφελών ιδρυμάτων.

Τα ένσημα ήταν κάτι μικρά πολύχρωμα χαρτάκια σαν γραμματόσημα  αναγραφόμενης αξίας που στα κολλούσαν σε ένα βιβλιάριο που το είχες μόνον εσύ.

Αν τόχανες η έπιανε φωτιά το συρτάρι σου δεν έπαιρνες σύνταξη ούτε είχες ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Τα βιβλιάρια αυτά , εκτός των άλλων , απέκτησαν μεγάλη συναισθηματική αξία διότι κατά καιρούς τα άνοιγα και έκανα άσκοπες (και οδυνηρές)  περιπλανήσεις στο εργασιακό μου παρελθόν.

Ένα καυτό μεταπολιτευτικό καλοκαίρι  συνέβη κάτι αναπάντεχο  που σημάδεψε την σχέση μου με την συλλογή μου.

Ένα μεσημέρι κυκλοφόρησε η «Απογευματινή» με τίτλο «Έρχεται το τέλος του κόσμου…. Μετεωρίτης θα πλήξει τον πλανήτη και η ζωή θα εξαφανισθεί».

Ρώτησα έναν γείτονα που δίδασκε στην Πάντειο.

«Μη φοβάσε…» μου είπε  «…30% πιθανότητες έχει να πέσει στην γή. Από αυτές 80% πιθανότητες έχει να καεί στην ατμόσφαιρα . Αν μείνει κάτι σε μέγεθος πέτρας πρέπει να διαιρέσουμε τα τετραγωνικά μέτρα του πλανήτη για να δούμε πόσες πιθανότητες έχει κάποιος να του πέσει στο κεφάλι. Με έναν πρόχειρο υπολογισμό το βγάζω μία στα τρία τρισεκατομμύρια. Πιο πιθανό είναι να  αφήσεις τα κλειδιά σου από το χέρι και αντί να πέσουν στο πάτωμα να πέσουν στο ταβάνι.»

Άκουγα τον καθηγητή και απορούσα.

Γιατί τα γράφανε αυτά τα πράματα και όλη η Αθήνα κοιτούσε τον ουρανό.

Ελα ντέ!

Το επόμενο βράδυ που όλοι συζητούσαν για το επερχόμενο τέλος του κόσμου , ο Πρωθυπουργός στο θερινό τμήμα της Βουλής πέρασε μια τροπολογία όπου απαγόρευε στα ασφαλιστικά ταμεία των εργαζομένων να αγοράζουν ακίνητα με τα πλεονάσματά τους και τα υποχρέωνε να καταθέτουν τα λεφτά στις τράπεζες όχι μόνον άτοκα αλλά να πληρώνουν και «φύλακτρα».

Έτσι  η συλλογή ενσήμων μου κατέληξε ως δωρεάν δάνεια στις εταιρείες που εργάσθηκα «για την ανάπτυξη του τόπου».

Η Συλλογή πάντως εξακολουθούσε να βρίσκεται στο συρτάρι του κομοδίνου μου περιμένοντας υπομονετικά την στιγμή της συνταξιοδότησης μου.

Εκείνα , λοιπόν τα χρόνια ,  εκτός από συλλέκτης  ενσήμων ήμουν και  αρχισυντάκτης της Εργατικής  εφημερίδας του Σωματείου Μεταλεργατών  Αθηνώς, Πειραιώς και περιχώρων.

Την ίδια εποχή ο Κατρούγκαλος ήταν γραμματέας της πανίσχυρης οργάνωσης Νομικής της ΚΝΕ.

Αναφέρω τον Κατρούγκαλο  διότι μας συνδέει μια κοινή μοίρα.

Εμένα με καθαίρεσαν διότι είχα καθιερώσει μια σελίδα στην εφημερίδα  με θέματα κινηματογράφου και βιβλίου. Πράγματα που δεν ταίριαζαν σε μια εργατική εφημερίδα ντούρων και σκληροτράχηλων προλετάριων της βαριάς βιομηχανίας.

Ο Κατρούγκαλος  έπεσε σε δυσμένεια εξαιτίας ενός περιέργου και αξιοσημείωτου γεγονότος που συνετάραξε το κομμουνιστικό κίνημα της εποχής.

Τα αναρχικά της νομικής σε μια προσπάθεια να ανεβάσουν το πολιτιστικό επίπεδο της νεολαίας διοργάνωσαν μια βραδιά σινεφίλ με το αριστούργημα της έβδομης τέχνης «Το παλαμάρι του Βαρκάρη» με πρωταγωνιστή τον Γκουσγκούνη. 

Η Προβολή θα γινόταν στο αμφιθέατρο της Νομικής.

Η ΚΝΕ εξέδωσε αμέσως ανακοίνωση , κατείγγειλε τον «εκφυλισμό του φοιτητικού κινήματος»  και κάλεσε τα μέλη της να μην πάνε.

Το Σαββάτο το βράδυ της προβολής συνέβη το αναπάντεχο.

Την ώρα που ξεκίναγε η προβολή  μπήκε στο  κατάμεστο αμφιθέατρο μοναχός του ο φοβερός και τρομερός Κατρούγκαλος .

Ο λαός τότε αντέδρασε επιδοκιμαστικά δια του συνθήματος 

«Κατρούγκαλε Κατρούγκαλε

 εσύ είσαι ο γαμιάς

και όχι ο Γκουσγκούνης 

ο παλιοπουσταράς»

Αυτή η ενέργεια του Κατρούγκαλου επέδρασε καθοριστικά Στην μετέπειτα καριέρα του ως συνδικαλιστή της ΚΝΕ πράγμα το οποίο επέδρασε καθοριστικά και στην δική μου πορεία ως  συλλέκτη ενσήμων βαριάς βιομηχανίας.

Για αυτά όμως και για πολλά άλλα θα μιλήσουμε στο τρίτο και τελευταίο μέρος της τριλογίας μας «Η Οδύσσεια ενός ασφαλισμένου» που θα δημοσιευθεί σε λίγες ημέρες (πρώτα ο Θεός).