Κυριακή 15 Ιουλίου 2018

329 μοίρες


Απόψε έχει προβολή ταινίας στην πλατεία.
Βγάζουν καρέκλες απο το σχολείο , στήνουν και τον βιντεοπροτζέκτορα και έτοιμος ο σινεμάς.
Η Προβολή γινεται στον τοίχο του Αγίου Ιακώβου, του μοναδικού αγίου σινεφίλ ο οποίος με τόσες ταινίες που έχει δεί στο τέλος θα κάνει και κριτική κινηματογράφου στην ΕΤ 2.
Κάθομαι και προσπαθώ να μπώ στο νόημα.
Εγκαταλείπω κατα τις έντεκα και πάω για ύπνο.
Ξύπνησα στις οχτώμιση μαζι με τα χελιδόνια και τις Αθηναίες παραθερίστριες που σέρνουν τους σκύλους τους για χέσιμο έξω απο το χωριό.
Παλιά οι σκύλοι φυλάγανε πρόβατα η σέρνανε έλκυθρα
Στην εποχή του Μεταμοντέρνου ανέλαβαν άλλα καθήκοντα έναντι αμοιβής μιας κονσέρβας των 0,48 λεπτών ημερησίως.
Διαβλέπω στο μέλλον να σέρνουμε πρωί πρωί εμβολιασμένες κατσίκες με πτυσόμενο λουράκι και κούρεμα Κανίς.
Συμφέρει.
Τρώει τις αγριάδες και το βράδυ την αρμέγεις και έχεις και ένα ποτηρι γάλα της προκοπής.
Το μόνο μείον είναι που θα πρέπει να μαζέυεις τις καβαλλίνες μία μία .
Φορτώνω το παπί μου και φεύγω για τα δροσερά νερά του βορρά.
Μου το είχε δώσει πριν απο πολλά χρονια κάποιος που του έφτιαξα μια πέργολα και δεν είχε να με πληρώσει σε χρήμα .
Έκτοτε με πάει παντου αδιαμαρτύρητα φτάνει να του αλλάζω που και πού κανένα μπουζί.
Βάζω πλώρη για Αι Γιώργη των Πάγων .
Ανηφορίζω προς Δροσάτο.
Παλιότερα είχε την αρχαιοπρεπή ονομασία «Μαλακιοί» αλλά απο τότε που στην ελληνική γλώσσα κυριάρχησε η λέξη «μαλάκας» το αλλάξανε για ευνόητους λόγους.
Θυμάμαι εδώ ειχα βρεθεί σε μια κηδεία του πατέρα ενός φίλου μου. Δεν ήξερα ότι ο πατέρας του ήταν ακροδεξιός και βρέθηκα μες στη μέση να με κοιτάνε όλοι καλά καλά.
Αυτό το να βρίσκομαι «στο λάθος σημείο» τόχω κληρονομήσει απο τον πατέρα μου μαζί με την τεράστια περιουσία του και τις νευροφυτικές του διαταραχές.
Μια φορά στην Αθήνα αν και άθεος αποφάσισε να πάει για πρώτη φορά στον επιτάφιο.
Αγόρασε κερί και στηθηκε στην εξώπορτα.
Μόλις ήρθε η πομπή μπήκε απο πίσω.
Κάτι όμως δεν του πήγαινε καλά .
Δεν καταλάβαινε τα λόγια του Παπά.
Ρώτησε και τούπανε ότι ο επιτάφιος ήταν Αρμένικος.
Ακολούθησε την πομπή μέχρι τέλους.
Είχε τέτοιο καημό να πάει που ακόμα και οι Τροτσκιστές να βγάζανε επιτάφιο θα ακολουθούσε.
Κοιτάω ανάμεσα στις Ελιές .
Κάπου εδώ είναι ακόμα το παλιό πριονιστήριο.
Παλιά ζούσαν τρεις τέσσερις οικογένειες απο αυτό.
Αργότερα ανακαλύφθηκαν τα αλυσοπρίονα και τσακωθήκανε .
Ο καθε ένας έκανε δικό του κόμμα ώσπου στο τέλος έμεινε ο καθένας με το αλυσοπρίονο του και με ένα σκύλο με λουρί.
Φτάνω στον Αγρό. Εδώ επισκέπτομαι πάντα το μοναδικό και σπουδαιότερο αξιοθέατο του χωριού, το μαγαζί του «Μπίου».
Στον βορρά είναι γνωστότερος απο τα Μάρξ εντ Σπένσερ η τα Ιντιμίσιμι και μάλιστα χωρίς καμιά απολύτως προβολή.
Το πλεονεκτημά του είναι ότι πουλάει τα πάντα.
Όταν λέμε «τα πάντα» κυριολεκτούμε.
Η «Μπίος Γενικόν Εμπόριο» πουλάει ότι μπορείς να φανταστείς .
Κυρίως όμως πουλάει ότι δεν μπορείς να φανταστείς .
Απο τσαπιά μέχρι «γκυλότες» και από γραβιέρα Όρους μέχρι βαλβολίνες.
Μια φορά είχα αγοράσει απο τον Μπίο μισό κιλό τυρί χωριάτικο, ένα πακέτο μακαρόνια «Ήλιος» και ένα σετ μπουζοκαλώδια για Ρενώ σούπερ πέντε μοντέλο 92.
Εάν του ζητούσα καί χιονοδρομικά πέδιλα είμαι σίγουρος ότι θα είχε.
Στην Δάφνη σταματάω στης «Αγγελικής» για σπανακόπιτα.
Η νεαρή υπάλληλος με κοιτάει στα μάτια επίμονα.
«Μη με κοιτάς έτσι ...με μαγνητίζεις» της λέω.
«Να σε μαγνητίσω ...γιατί να μην σε μαγνητίσω» μου απαντά.
«Βέρα Κερκυραία» σκέφτομαι.
Η Σπανακόπιτα της Αγγελικής μόλις έχει βγεί απο το φούρνο.
Σε λίγο θα βγεί και η κολοκυθόπιτα.
Δεν έχει καμιά σχέση με αυτές με το έτοιμο φύλλο που τρίβεται.
Εδώ μιλάμε για ορίτζιναλ καταστάσεις.
Λεπτή ζύμη απο κάτω και απο πάνω και στη μέση πλούσιο μιξ απο φρέσκο κρεμμύδι,μάλαθρο,και καλοβρασμένο σπανάκι.
Παραγγέλνω να μου κρατήσει και μια κολοκυθόπιτα για μετά και κατηφορίζω μαγνητισμένος προς τους Πάγους.
Οι Πάγοι χτίστηκαν σε μια εποχή που κινδύνευαν απο την εισβολή των βαρβάρων απο θαλάσσης και για το λόγο αυτό το χωριό είναι χτισμένο πίσω απο τους λόφους.
Οι πρώτοι αυτοί κάτοικοι δεν μπορούσαν όμως να προβλέψουν ότι σε κάποιο μακρυνό μέλλον η εισβολή των βαρβάρων θα γίνεται απο το αεροδρόμιο.
Εκεί την πατήσανε.
Οι περισσότεροι πιστευουν ότι ονομάστηκαν «Πάγοι» εξαιτίας των παγωμένων νερών της παραλίας του Άι Γιώργη.
Λάθος μέγα.
Η Ονομασία τους είναι αρχαία και στην δωρική διάλεκτο «Πάγους» ονόμαζαν τους βράχους που δεσπόζουν του μαρτυρικού αυτού χωριού.
Η Ώρα πήγε έντεκα.
Φυσάει απο βόρεια προς βορειοδυτικά γύρω στις 330 μοίρες .
Ούτε μαίστρος , ούτε τραμουντάνα . Κάπου ανάμεσα.
Η Θάλασσα λάδι.
Να μπώ όσο είναι καιρός , πριν καταφθάσουν οι ορδές των Βησιγότθων.
Το βράδυ στο χωριό συνεχίζονται οι προβολές ταινιών .
Μπορεί να προβάλουν τον αγαπητικό της Βοσκοπούλας.
Έστω.
Έχω ακούσει για ένα χωριό στην Ιταλία που εδώ και πενήντα χρόνια , κάθε Σάββατο ,προβάλουν το Θωρηκτό Ποτέμκιν.


1 σχόλιο:

Φιλαλήθης είπε...

"...Μια φορά είχα αγοράσει απο τον Μπίο μισό κιλό τυρί χωριάτικο, ένα πακέτο μακαρόνια «Ήλιος» και ένα σετ μπουζοκαλώδια για Ρενώ σούπερ πέντε μοντέλο 92..."
.
α στην ευχή αλιποτσάκαλη ,γελάω επι ένα τέταρτο.......