Σάββατο 29 Απριλίου 2017

32 νύχτες πριν να πάρω σύνταξη


Έπιασα δουλειά  σε ξυλουργείο το καλοκαίρι που τελείωσα το δημοτικό.
Λόγω της ηλικίας μου το βιβλιάριο ενσήμων μου  τότε το έλεγαν «βιβλιάριο ανηλίκου».

Έκτοτε κολλάω ένσημα επί 45 χρόνια ασταμάτητα.

Πολλά τα έχασα διότι..  «τι μυαλό μπορεί να έχει ένα παιδί 13 ετών για να φυλάει επιμελώς τα βιβλιάρια ενσήμων προκειμένου να πάρει σύνταξη στα 60» .

Το ποσόν που έδωσα στο ασφαλιστικό μου ταμείο συνολικά αυτά τα 45 χρόνια είναι τόσο μεγάλο που αποφεύγω να το υπολογίζω διότι πέφτω σε κατάθλιψη  και ενεργοποιείται αυτομάτως το σύστημα των νευροφυτικών μου διαταραχών που με βασανίζει συνήθως όταν σκέπτομαι τέτοια πράματα.

Σήμερα είμαι στη φάση που οι συνομήλικοι μου αλλά και αρκετοί νεώτεροι διαπραγματεύονται  το ύψος της σύνταξής μου με πόνο καρδιάς.

Οι Διαπραγματευτές της σύνταξης μου είναι παλιοί φίλοι και σύντροφοι  «Ρηγάδες»  «Κνίτες» και «Μουλούδες»   των νεανικών μου χρόνων που,  σχεδόν όλοι,  ευτυχώς δεν χρειάστηκε να κολλάνε ένσημα σε όλη τους την ζωή σαν τον μαλάκα.

Δεν ξέρω τι ακριβώς θα μου δώσουν στο τέλος. Δεν ξέρω καν αν θα δικαιούμαι τίποτα μετά την «τελική διαπραγμάτευση»  και την υπογραφή της «δεύτερης αξιολόγησης».

Προκειμένου να αποφύγω μια μη ελέγξιμη κρίση νευροφυτικών διαταραχών καταφεύγω στο χιούμορ.

Έτσι λοιπόν, 32 νύχτες πριν να πάρω την σύνταξή μου διαβάζω το βιβλίο της Λιάνας:  «Δεκατρείς νύχτες πριν το ξημέρωμα».

Η Λιάνα είναι μια ώριμη  παιδούλα  που γράφει  μυθιστορήματα με πόνο ψυχής.

Είναι και στέλεχος του κυβερνώντος κόμματος.

Επίσης είναι πιο ασυγκράτητη από τον πρωθυπουργό μας.

Να φαντασθείτε όταν ήρθε ο πρωθυπουργός στην Κέρκυρα τις προάλλες η Λιάνα ανεφώνησε: «Έκανα Πάσχα!»

Η έκφραση «Έκανα Πάσχα»  γενικά μπορεί να σημαίνει απλώς «έκανα πάσχα» .

Μπορεί και να σημαίνει επίσης : «Πέρασα πολύ καλά».

Στην Κέρκυρα συνήθως το λένε οι γυναίκες που  έζησαν μια εφήμερη συγκλονιστική ερωτική εμπειρία (για να το πω  όσο πιο σεμνά μπορώ).

Η Λιάνα είναι από μια κωμόπολη της Θράκης και  στα μέρη της δεν λένε τέτοια πραματα οι γυναίκες.

Σε  μερικές μέρες περιμένουμε εναγωνίως στην Κέρκυρα  του υπουργό Εσωτερικών και υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο να ξανακάνει Πάσχα η Λιάνα.

Δεν ξέρω αν  Η Λιάνα μπορεί να μπει στην θέση μου και να γράψει ένα μυθιστόρημα με τίτλο (ας πούμε) «Τριάντα δύο νύχτες πριν να πάρω σύνταξη».

Θα προσπαθήσω όμως να μπω εγώ στην θέση της και να γράψω ένα διήγημα με το δικό της ύφος και με τίτλο: «Επτά νύχτες πριν να ξανακάνω Πάσχα»


Επτά νύχτες πριν ξανακάνω Πάσχα
..........................................................................
Γυρνάω στο σπίτι κατάκοπη. Γδύνομαι και μπαίνω αμέσως στο μπάνιο.
Το ζεστό νερό  χαϊδεύει το κορμί μου και τα αιθέρια έλαια που αγόρασα προχτές από το Hondos Center  μου δίνουν μια αίσθηση ανακούφισης.

Μόλις ξεμπλέξαμε από τα δημοσιεύματα για το σκάνδαλο στο Βίδο και μπροστά μου έχω μια εξίσου κουραστική εβδομάδα.

Έρχεται η Πρωτομαγιά.
Πρέπει να κανονίσω μια πανηγυρική συνεδρίαση των μελών της οργάνωσης στα γραφεία.
Για δημόσιο χώρο ούτε λόγος.

Να βάλω κάποιον να γράψει το πανό
 «Ζήτω η εργατική πρωτομαγιά 2017
ΣΥΡΙΖΑ  Τ.Ο  Κέρκυρας.»

Είχα κανονίσει για μπουφέ Κέτερινγκ αλλά η αριστερή πτέρυγα του Κώστα  ήθελε κάτι πιο αναρχικό και καταλήξαμε σε κάτι (σε στυλ κατάληψη Ελαία)  που το λένε «συλλογική κουζίνα».

Δηλαδή , θα μαγειρέψουμε σπίτι και  θα πάμε τα φαγητά σε ταπεράκια . Έτσι θα γλυτώσουμε και το μεροκάματο των μαγείρων  του Κέτερινγκ . 

Έτσι λέμε τώρα την «αριστερή πρόταση» .

Ας είναι.
Μια μέρα είναι θα περάσει.

Χαλαρώνω και αφήνω το κορμί μου να συρθεί στην μπανιέρα μέχρι που το νερό φτάνει στα  βαμμένα κόκκινα μαλλιά  μου.

Κάτι όμως με ανησυχεί χωρίς να μπορώ να το προσδιορίσω.

Το  ένστικτό προσπαθεί να με ειδοποιήσει μάλλον.

Ακούω το κινητό μου στο διάδρομο να χτυπάει  στο «Όταν πηγαίναμε μαζί σχολείο» .

Το έχω βάλει να χτυπάει έτσι για τους πολύ «στενούς».

Μια ανατριχίλα διαπερνάει ολόκληρο το κορμί μου.

Ρίχνω  επάνω μου το λεπτό Scarlet μπουρνούζι που μου πήρε ο Γιώργος από το Intimisimmi , δώρο στη γιορτή μου,  και βγαίνω βιαστικά.

Σηκώνω το  τηλέφωνο.

«Παρακαλώ» λέω ανήσυχη.

«Έρχομαι …» μου απαντά «…την ερχόμενη Παρασκευή».

Η καρδιά μου χτυπάει τρελά.

Θεέ μου σίγουρα είναι αυτός. 

«Σε περίμενα τ΄άλλο καλοκαίρι» απαντώ με τρεμάμενη φωνή.

«Έχω μια δουλειά με το Νικολούζο και έρχομαι εκτάκτως».

Κλείνω το τηλέφωνο σε πλήρη αναστάτωση.

Αλλαγή πλεύσης.

Ξαναμπαίνω στο μπάνιο και παίρνω βαθιές ανάσες.

Γνώρισα τον Πάνο πριν χρόνια σε μια συγκέντρωση του «Ρήγα» στην πλατεία Κάνιγγος για τα εργασιακά δικαιώματα και τις σεξουαλικές ελευθερίες των ινδιάνων Ναβάχο .

Μου έδωσε ραντεβού στο πατάρι του «Φλόκα» για καφέ.

Μου έπιασε το χέρι και το έκλεισε μες τις παλάμες του . Με κοίταξε βαθιά στα μάτια και μου είπε: «Σε χρειαζόμαστε… ετοίμασε βιογραφικό».

Τα πόδια μου κάτω από το τραπέζι έτρεμαν.

Η  έγκριση του βιογραφικού δεν άργησε και έτσι βρέθηκα στην γιάφκα του Πάνου στην Εκάλη.

Μιλούσε για ώρα με θέρμη για τον Ροζέ Γκαρωντύ   και μας διάβαζε αποσπάσματα από το βιβλίο του  «Η μεγάλη καμπή του σοσιαλισμού».

Αργότερα καθίσαμε στην πισίνα και η υπηρέτρια μας έφερε  γαλλικό κρασί και ποικιλία τυριών.

Ένας σύντροφος με την κιθάρα του μας είπε και αντάρτικα που αρέσανε του Πάνου.

«Με αρχηγούς Σαμαρινιώτη
γεροΜάντακα και Άρη…»

Μια ζεστή μέρα του καλοκαιριού μας κάλεσε και στο σκάφος τους στην Ζέα.

Ήθελε να το λέμε «βάρκα» για να μην τον παρεξηγήσει το κόμμα.

Ο Πάνος μόλις είχε τσακωθεί με  την οικογένεια του για μια φοβερή αδικία που είχε συμβεί.

Αντί ο Λαιμός να δώσει 89 καράβια στον μπάρμπα του Πάνου του έδωσε μόνον 54.

Ο Πάνος δεν άντεχε την αδικία κατήγγειλε τον Λαιμό ως «μεγαλοκαρχαρία»  και φόρεσε  σκουλαρίκι.

Έκτοτε το φορούσε μέχρι που έγινε υπουργός εργασίας και αναγκάστηκε να το βγάλει διότι η εργατιά δεν τα άντεχε τέτοια πράματα.

Κινήσαμε  για Νίσυρο που μαζευόντουσαν το καλοκαίρι τα φρικιά.

Ξάπλωσα στην πλώρη. Φορούσα ένα Τυρκουάζ μαγιό και η αλμύρα του νοτιά μου καίγε τα χείλη.

Ήρθε και ξάπλωσε δίπλα μου.

Ένοιωσα το άγγιγμα του ηλιοκαμένου του κορμιού  και αναστατώθηκα.

Έσκυψε και τα χείλι του σχεδόν άγγιξαν το αυτί μου.

Ανατρίχιασα.

«..Και εγώ σ΄αγαπώ» μου είπε ψιθυριστά.

Ο Πάνος ήταν πάντα τρυφερός μαζί μου αλλά στις συνεδριάσεις των οργάνων του έβγαινε ένα καλά κρυμμένο εκρηκτικό ταμπεραμέντο.

Θυμάμαι όταν πήραμε την κυβέρνηση , ο Αλέξης  ζήτησε από όλα τα στελέχη να μην φορούν γραβάτα.

Ο Πάνος αντιπρότεινε  «..να έχουν και το πουκάμισο έξω».

Αυτό εξόργισε τον Αλέξη διότι κατάλαβε ότι  ο Πάνος ετοίμαζε φράξια με τον Φίλη και ήθελαν να πάρουν στην επιρροή τους όσους είχαν κοιλιά .

Τώρα έρχεται.

Θέλουν να τον πάνε στο Τεμπλόνι και στην Λευκίμμη για τα πρόστιμα των σκουπιδιών.

Θα τον πάω στο Ίσσο . Εκεί που  ένοιωσα το πρώτο άγγιγμα του έρωτα.

Θα ξαπλώσουμε στην καυτή άμμο  και  θα χαϊδεύει τα κορμιά μας η θαλασσινή αύρα.

Όταν  θα τον αποχαιρετίσω στο αεροδρόμιο θα του δώσω δώρο  το αστέρι πουχω κρυμμένο στην αμμουδιά από εκείνο  το καλοκαίρι.


5 σχόλια:

Rodia είπε...

Να εισαι καλα και να συνεχίζεις! :) σούπερ όλα!!

Il Trovatore είπε...

Γειά σου Ροδιά και ευχαριστώ

Ανώνυμος είπε...

έχεις τρελλαθεί με τους ΣΥΡΙΖΟπ..στες, νομίζω.

TALIBAN

Il Trovatore είπε...

Πάντα ήμουνα σπερλάδος

Ανώνυμος είπε...

χαχαχαχαχα...πολύ καλο...ΜΠΡΑΒΟ

LIBERO