Κυριακή 26 Απριλίου 2015

Το κιβώτιο



Ο Νίκος Παργινός τρώει κάθε μέρα στις έντεκα το πρωί ένα από κείνα τα συσκευασμένα αρτοσκευάσματα με γέμιση σοκολάτας που πουλάνε τα περίπτερα.

Δεν το αγοράζει από το περίπτερο που βρίσκεται έξω από την πόρτα των Λυκείων.
Περνάει απέναντι στα διαλλείματα και το αγοράζει από το σούπερ μάρκετ με εξήντα λεπτά.
Έτσι, με δέκα ευρώ την βδομάδα, που του δίνει ο πατέρας του, τρώει όλη τη βδομάδα την μαρέντα του και του μένουν και για καφέ την Παρασκευή στο Λιστόν.

«Βασικά» του αρέσουν τα πεινιρλί αλλά κάνουν δύο ευρώ και «δεν βγαίνει».

Δεν θα υπήρχε ενδιαφέρον στην μικρή καθημερινή ιστορία του μικρού Νικολάου Παργινού αν δεν συνέβαινε κάτι που με έσπρωξε να γράψω.

Λίγο καιρό πριν  ένα γραφείο κηδειών τοιχοκόλλησε μια αφισέτα για τον  θάνατο ενός αγνώστου στους περισσότερους.

Τον ήξεραν λίγοι στην γειτονιά του. Έμενε μόνος . Η γυναίκα του είχε πεθάνει κάπου στο ΄90. Δεν έκαναν παιδιά και κανένας δεν γνωρίζει κάποιον από τους μακρινούς του συγγενείς (αν υπάρχουν).

Στην κηδεία, αυτοί που πήγαν ήταν μετρημένοι στα δάκτυλα.

Διαδόθηκε ότι στο υπόγειο της μονοκατοικίας που έμενε βρέθηκε ένα κιβώτιο. Το είχε βάλει  στην μέση του δωματίου και είχε κλειδώσει μαζί και ένα γερμανικό λυκόσκυλο.

Όταν άνοιξαν βρήκαν ετοιμοθάνατο το λυκόσκυλο και, λένε, ότι στο κιβώτιο είχε χρυσές λίρες , κοσμήματα ακριβά και πολλά χρήματα.

Με τον θάνατό του έκλεισε η αυλαία μιας από τις πλουσιότερες οικογένειες της πόλης μας.

Ένας από τους μακρινούς του προγόνους είχε έρθει το 1817 από την Πάργα.

Εκείνα τα χρόνια οι Εγγλέζοι κάνανε στα Γιάννενα μια συμφωνία με τον Αλή Πασά.
Θα του πουλούσαν την Πάργα και δεν θα βοηθούσαν τους Σουλιώτες  αρκεί και αυτός να παραιτούταν από κάθε αξίωση του στα Επτάνησα.

Έτσι , λοιπόν, οι Άγγλοι πήραν ένα σεβαστό ποσό από τον Αλή Πασά και οι Παργινοί υποχρεώθηκαν να πουλήσουν τα υπάρχοντά τους και να φύγουν.

Αμέσως εμφανίστηκαν  σαν τα μανιτάρια Real Estate από τους ελάχιστους γραμματιζούμενους Παργινούς και συνετάχθησαν τα συμβόλαια.

Από την γρήγορη και βεβιασμένη αυτή συναλλαγή αλλάξανε χέρια μεγάλες περιουσίες.

Όταν οι Παργινοί αποβιβάστηκαν στην Σπηλιά μαζεύτηκε κόσμος για να τους δει.

Στεκόταν στις δύο πλευρές του δρόμου και στη μέση περνούσε ένα αμίλητο και κουρασμένο πλήθος που όλοι κουβαλούσαν στην πλάτη τους ένα σακί.
Για αυτό το σακί δεν «πληρωθήκαν».
Μέσα ήταν τα κόκκαλα των πεθαμένων τους.

Είχαν και οι «μεσίτες»  σακί αλλά μέσα δεν είχαν κόκκαλα.

Ένας από αυτούς «αξιοποίησε»  το σακί του και έγινε σπουδαίος και τρανός.

Από γενιά σε γενιά το σακί  μετατράπηκε σε εργοστάσια, ακίνητα, μεγάλες εκτάσεις και στο τέλος συρρικνώθηκε σε  ένα κιβώτιο.

Ο Αλή Πασάς ξεφορτώθηκε τους «κλέφτες» Παργινούς που τον έκλεβαν στο τελωνείο.
Ξέκανε και τους Σουλιώτες που είχανε στήσει μια Μπίζνα απάνω στα βουνά με «διόδια»  και ταπαίρνανε χοντρά από τους «τίμιους διερχόμενους εμπόρους».

Οι «Ευγενείς» Άγγλοι ξεκοκάλισαν τα χρυσάφια που πήραν από τον Αλή Πασά για να φορτωθούν αυτοί τους Παργινούς.

Οι «τίμιοι Μεσίτες» γίνανε «αυτοδημιούργητοι αστοί» μπήκαν στα σαλόνια και έκαναν που και πού καμιά αγαθοεργία για να συντηρούν το φιλολαϊκό τους προφίλ.

Οι Παργινοί πήραν μερικά κέρματα στην τσέπη, ένα σακί αναμνήσεις στην πλάτη και πιάσανε δουλειά στο εργοστάσιο του "μεσίτη".

Ο τελευταίος απόγονος των «μεσιτών»  πέθανε μόνος και κανένας δεν φαίνεται να ενδιαφέρετε για τα κόκκαλα του.

Το κιβώτιο δεν ξέρουμε ακόμα που κατέληξε.

Ο σκύλος σώθηκε από μια φιλοζωική οργάνωση και τον πήρε ένας χωριάτης να του φυλάει το χτήμα.

Ο μικρός Νίκος Παργινός συνεχίζει κάθε μέρα στις έντεκα  να κάθετε στα σκαλιά της πολυκατοικίας απέναντι από τα λύκεια και να μασουλάει συντηρητικά των εξήντα λεπτών.

Περνάμε μπροστά από το περιστύλιο του Μαίτλαντ.
Η Ξεναγός  με την ταμπέλα εξηγεί σε ένα πλήθος τουρίστες το «πόσο σπουδαία προσωπικότητα υπήρξε».

Ο Ιάσωνας δίπλα  με βλέπει σκεπτικό και με ρωτάει «τι έχω».


«Που να σου εξηγώ!»
.

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

αυτός ο σκατόγερος γιατί άραγε κλείδωσε τον σκύλο στο υπόγειο ?

TALIBAN

Il Trovatore είπε...

Τον είχε την νύχτα στο υπόγειο για να του φυλάει τα πλούτη . Τον έβγαζε και καμιά βόλτα το πρωί. Λένε οι γειτόνοι.

akrat είπε...

ε τώρα ε όχι και σκατόγερος....

πάει καλιά του ο άνθρωπας πλέον

αιωνία του η μνήμη

Φιλαλήθης είπε...

Α ρε ιδανικέ και ανέφικτε ονειροπόλε ,φίλε μου δικτυακέ...ακόμα γράφεις?...θα με κάμεις ,τώρα που σε ξαναβρήκα ,να σε διαβάσω από κει που σ'άφηκα....