Τρίτη 1 Νοεμβρίου 2011

ΑΝΤΙΟ ΚΩΣΤΑ


Αλάτι η ομίχλη στα άσπρα λιβάδια
Όπως ένα κυπαρίσσι στα κοιμητήρια
Μια καμπάνα που δεν πιστεύει αληθινά
Σημαδεύει τα σύνορα γης και ουρανού.

Μα εσύ που πάς , εσύ που μένεις
 Κοιτάς το χιόνι αν θα είναι και αύριο
Ξανανθίζουν οι περασμένες χαρές
Με τον ζεστό άνεμο ενός άλλου καλοκαιριού.

Και το φώς , θαρρώ πεθαίνει
Στην αμφίβολη σκιά του γίγνεσθαι
Όπου  η αυγή γίνεται νύχτα
Και οι θόλοι μοιάζουν με  κρανία κέρινα

Μα εσύ που πάς, εσύ που μένεις
Και το χιόνι θα πεθάνει αύριο
Η αγάπη περνάει από κοντά σου
Στην εποχή των λευκακάνθων

 Η Γή κουρασμένη κάτω από το χιόνι
Κοιμάται στην σιωπή ενός βαθύ ύπνου
Ο χειμώνας μαζεύει την κούραση
Των χιλίων αιώνων μιας αρχαίας αυγής

Μα εσύ που  είσαι, γιατί μένεις;
Ένας άλλος χειμώνας θα γυρίσει αύριο
Θα πέ    άλλο χιόνι θα ξεκουράσει τα λιβάδια.
Θα πέσει και άλλο χιόνι στα κοιμητήρια

3 σχόλια:

Μαρίτσα είπε...

http://tvxs.gr/news/prosopa/efyge-o-kostas-tziantzis

μ.α. είπε...

Σταμάτη το τραγούδι σου είναι ό,τι πιο όμορφο άκουσα για τον Κώστα. Φιλιά σύντροφε

Μαρία αφροδίτη

Il Trovatore είπε...

Συνεχίζουμε γλυκειά μου!