«Η Άνεσις»

Τον συνάντησα το απογευματάκι στο καφενεδάκι της πλατείας.
Ήταν καθισμένος έξω, ανάμεσα στους συνήθεις συνταξιούχους της γειτονιάς μας.
Δεν τους αποχωρίζεται.
Είναι οι πελάτες του.

Άλλες φορές συχνάζει στο καφενεδάκι στο προαύλιο του Νοσοκομείου.
Περιμένει με τις ώρες υπομονετικά.
Δεν είναι από αυτούς που κάθονται στο γραφείο και περιμένουν τον πελάτη.

Του έκανα, από απόσταση, την συνήθη ερώτηση των ημερών.
«Πώς πάνε οι δουλειές;»

Μου απάντησε με ύφος δυσαρεστημένο.
«Νέκρα!.....Πεθαμένα πράματα!»

Τον ρώτησα αν κάνει και μακιγιάζ .
«Βεβαίως» μου απάντησε.
«Την θυμάσαι την κυρία Νικολέτα;»
«Κούκλα την έκανα!»
«Όλοι οι συγγενείς μου έδωσαν συγχαρητήρια.»

Μου έδωσε και ένα μπρελόκ του καταστήματος .
«Για τα κλειδιά της γιάφκας» μου είπε με νόημα και μου έκλεισε το μάτι.

Σωστός επαγγελματίας!