Η Οδύσσεια ενός ασφαλισμένου ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟΝ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΝΟΣ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΗ

Πλέοντας προς το τέλος του εργασιακού μου βίου ετοίμαζα ανυποψίαστος τις επόμενες κρίσιμες και καθοριστικές για το (οποίο)  μέλλον μου κινήσεις.

Βρίσκω λογίστρια,

συντάσσω αιτήσεις,

ασφαλίζω τα αμπάρια,

βεβαιώνω το γνήσιο της υπογραφής

ελέγχω τα παταράτσα για το ενδεχόμενο  απρόσμενης καταιγίδας. 

Δυόμιση χρόνια κράτησε μέχρι τώρα η περιπλάνηση μου.

Αντιμετώπισα θηρία που δεν είχε δει το μάτι ανθρώπου.
Λαιστρυγόνες της διαδοχικής ασφάλισης και τέρατα του πρωτοκόλλου με βαμμένα κόκκινα τα γαμψά τους νύχια που έσταζαν αίμα και μανό.

Με ακούμπησαν με το μαγικό τους ραβδί και με μεταμόρφωσαν σε χοίρο για να με κρατήσουν για πάντα αιχμάλωτο στο βασίλειο των πρωτοκόλλων.

Με καταδίκασαν σε τελετή παγανιστική να εξαγοράσω
Μέχρι τα ένσημα του στρατού .

Δεν φτάνει που δεν άφησα σκοπιά για σκοπιά στα σύνορα. Δεν φτάνει που αναρχοκομμουνιστή με ανεβάζανε, ληστοσυμμορίτη με κατεβάσαμε, στο τέλος πλήρωσα και κάθε μέρα που υπηρέτησα επειδή το σύστημα ασφάλισης δεν μπορούσε να βρει τα ένσημα μου εάν δεν του τα πήγαινα εγώ ο ίδιος.

Κλήθηκα να απαντήσω σε μυστήρια της Κβαντικής μηχανικής.

«Πως  ένα έγγραφο δια μέσω των οπτικών ινών κάνει ένα εξακοσιοστό του δευτερολέπτου να έρθει από την Αθήνα και «υπηρεσιακώς» κάνει έξι μήνες. Γιατί δεν ταιριάζουν οι νόμοι του μικρόκοσμου με τους νόμους του μακρόκοσμου.

  
Ακριβώς τότε ξεσπάει με πρωτοφανή σφοδρότητα η καπιταλιστική κρίση. 

Έβαλα να με δέσουμε στο κατάρτι μαζί με την συλλογή  ενσήμων μου κλεισμένη σε αδιάβροχο φάκελο από τα τζάμπο.

Μη αντέχοντας ο Κατρούγκαλος να με βλέπει να θαλασσοπνίγομαι στα μανιασμένα κύματα της αποφασίζει να πέσει στο νερό και να με σώσει.

Έχει εντολή από τον Δία . Θα συγκρουστεί ο ίδιος με το κεφάλαιο και θα βάλει τις αγορές να χορεύουν τσάρλεστον .

Επειδή όμως το προλεταριάτο, δηλαδή εγώ ,δεν είμαι ακόμα έτοιμος για καμπάνιες ,αποφασίζει να τροποποιήσει τα σχέδια του.

Θα  κάνει μια ευφυή  τακτική κίνηση .

Θα συμβιβαστεί με τον ταξικό εχθρό προσωρινά αποβλέποντας στον στρατηγικό του στόχο.

Θα μου πιάσει τον κώλο  απαλά ,και όχι άγαρμπα σαν τους προκατόχους του ,και θα ξεγελάσει τον κτήνος κερδίζοντας χρόνο.

Το πιάσιμο κώλου του Κατρουγκαλου μας στοίχησε (ως οικογένεια)  30.000 ψωροευρώ και ακόμα πλερωνουμε .

Απτόητος εγώ συνεχίζω το ταξίδι.

Αντιμετωπίζω ψύχραιμα , τη σκύλα και την Χάρυβδη, το τμήμα απονομής συντάξεων, την Κίρκη, την διαδοχική  ασφάλιση ,την Καλυψώ.

Ο φάκελος μου τώρα πλέει για τα Γιάννενα .

Αν δεν βγει από καμία σπηλιά κανένας Κύκλωπας να με γαμήσει σε μερικούς μήνες θα βρισκόμαστε στον δρόμο για την επιστροφή .

Είμαι ξαπλωμένος στο κατάστρωμα αξούριστος και αποκαμωμένος και βλέπω στο

λάπτοπ για 126 φορά την αγαπημένη μου κουβανέζικη ταινία "Ο θάνατος ενός γραφειοκράτη".

Στην Κούβα του Φιντέλ Κάστρο πεθαίνει ένας συνηθισμένος εργάτης και οι συνάδελφοι του,  επειδή είχαν καιρό να δουν πεθαμένο ήρωα,  τον ανακηρύσσουν "ήρωα της εργατικής τάξης" και τον κηδεύουν μαζί με το κομματικό του βιβλιάριο.

Πάει η χήρα του ηρωικού εργάτη να πάρει την σύνταξη και της ζητάνε το κομματικό βιβλιάριο.

Ανήσυχη η χήρα στέλνει τον ανιψιό της να λύσει το πρόβλημα.

Ο αφελής ανιψιός νομίζει ότι πρόκειται για μια αντιμετωπίσιμη  κατάσταση.

Πάει στο νεκροταφείο και ζητάει από τον διευθυντή άδεια εκταφής του μπάρμπα του για να πάρει το βιβλιάριο από την κάσα.

Ο Διευθυντής του λέει ότι η άδεια εκταφής «βάσει νόμου» μπορεί να δοθεί σε έξι μήνες.

Σε έξι μήνες, όμως, θα έχει λιώσει ο ήρωας μαζί με το κομματικό βιβλιάριο και ο ανιψιός καταφεύγει σε υπουργούς, σε βουλευτές, σε διευθυντές, σε στρατηγούς, στην κόρη του Τσέγκεβάρα από την Κόστα Ρίκα, στην γκόμενα του Αιμιλιάνο Ζαπάτα από το Μεξικό   και τέλος , γυρνάει άπραχτος.

Ουδείς μπορεί να τα βάλει με το γράμμα του νόμου.

Απελπισμένος ο ανιψιός πάει νύχτα στο νεκροταφείο και ξεθάβει τον μπάρμπα του αλλά τον παίρνει είδηση ο φύλακας και φεύγει τρέχοντας με το καροτσάκι και την κάσα επάνω.

Πάει στην χήρα , ανοίγουν την κάσα , παίρνουν το βιβλιάριο και ρίχνουν πάγο μέσα για να μη βρωμέψει ο ήρωας της εργατικής τάξης.

Την επομένη πάει ο ανυποψίαστος ανιψιός  στο νεκροταφείο και ζητάει να ξαναβάλει τον μπάρμπα του στον τάφο.

Ο Διευθυντής του λέει ότι δεν μπορεί να θαφτή για δεύτερη φορά το ίδιο πτώμα.

Εκεί σπάει το νήμα.

Ο ανιψιός πιάνει τον διευθυντή από το λαιμό και τόνε πνίγει.

Η ταινία τελειώνει με την κηδεία του διευθυντή και με τον εγκλεισμό του ανιψιού στο ψυχιατρείο .

Νομίζω το πιάσατε το υπονοούμενο.