Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑΣ

Ο Άγιος Παντελεήμονας  βρίσκεται μέσα το ψυχιατρείο της Κέρκυρας.

Πρόκειται για ένα εκκλησάκι που εορτάζει κάθε χρόνο τέτοιες μέρες.

Μένω κοντά  αλλά ποτέ δεν πήγα στο πανηγύρι του .

Ουδέποτε είχα καλές σχέσεις με τους Αγίους.

Αντιθέτως πάντα είχα καλές σχέσεις με τους τρελούς.

Μου λένε , ο καθένας την ιστορία του και το πρόβλημά του.

Τις προάλλες πέρναγε ον Ηλίας κλαίγοντας . Τον ρώτησα τι έχει και μου είπε ότι η ξαδέλφη του πέταξε στα σκουπίδια , μαζί με άλλα πράγματα και το αγαπημένο του καπέλο. Πήγα και  του βρήκα ένα καπέλο , τον έπεισα ότι είναι από καλό ύφασμα και ακριβό. Το φόρεσε και έλαμψε. Πήγε καμαρωτός μέσα να τον δουν και οι άλλοι.

Έρχεται κάθε πρωί και μου λέει ευχαριστώ.

Θα μπορούσα να σου αφηγηθώ, αγαπητέ  και πιστέ μου αναγνώστη,  πάρα πολλές ιστορίες   με πρωταγωνιστές τους τρελούς του ψυχιατρείου μας.

Κάποια στιγμή θα το κάνω.

Φέτος, λοιπόν,   με παρακίνησαν να πάω στο πανηγύρι του Αγίου Παντελεήμονος.

Το ψυχιατρείο  είναι ένα συγκρότημα κτηρίων που κατασκευάστηκαν επί Αγγλοκρατίας από Μαλτέζους τεχνίτες. Ο Χώρος είναι περιτοιχισμένος με χοντρούς πέτρινους τοίχους και βαριά κάγκελα. Κάθε μέρα, όμως ,  είναι ελεύθερη η είσοδος σε όποιον θέλει να κάνει τον περίπατό του η να πιεί τον καφέ του στο αυτοδιαχειριζόμενο καφενείο του  κάτω από τα δένδρα.

Εκεί στεγάζονται ,  ένα τμήμα του ψυχιατρείου, το τμήμα Ήχου και Εικόνας του Ιονίου Πανεπιστημίου, Ο ΟΚΑΝΑ, το φοιτητικό στέκι, η φοιτητική εστία και το αυτοδιαχειριζόμενο καφενείο του ψυχιατρείου.

Παρόλο που ο χώρος είναι φορτωμένος με φρικιαστικές Ιστορίες από το  παρελθόν του Ιδρύματος ,  η σημερινή καθημερινή του εικόνα σε κάνει να νοιώθεις άνετα. Τα παιδιά και οι επιστήμονες που εργάζονται εκεί κατάφεραν αποτρέψουν τις προσπάθειες για   ιδρυματοποίηση και νοσοκομειοποίηση του ψυχιατρείου και τον μετέτρεψαν σε ένα ζωντανό και δημιουργικό χώρο ανοιχτό στην κοινωνία.

Περιδιαβαίνω τους δρόμους και τις μικρές πλατείες και χαιρετώ τους γειτόνους μου με τις οικογένειές τους .

Στην πρώτη πλατειούλα γίνεται ένα ετήσιο φεστιβάλ  κουκλοθέατρου. Πλήθος πιτσιρίκια κάθονται  στο γρασίδι και παρακολουθούν έκθαμβα.

Πιο πέρα γίνεται μια παράσταση Θεάτρου και χοροθεάτρου από τους  τροφίμους  και τα παιδιά του προσωπικού.

Αλλού έχουν στήσει το πάγκο τους και παρουσιάσουν τα προϊόντα τους  τα παιδιά από μια αγροτική κολεκτίβα  ενός χωριού.

Ένα  μουσικό συγκρότημα παίζει παραδοσιακή χορευτική μουσική.

Τα παιδιά του ΟΚΑΝΑ  έχουν πιάσει ένα μεγάλο τραπέζι  και τρώνε.

Περπατούσα ανάμεσα στον κόσμο  και όλα μου άρεσαν .

Περισσότερο όμως μου άρεσε που είδα στην μέση του χορού εκείνη την γυναίκα που κοιμάται τα βράδια του χειμώνα  στα σκαλιά του  Marks & Spencer  και  άλλες φορές στην Πολυχρονίου Κωνσταντά κάτω από τα βόλτα, τυλιγμένη με παλιοκουβέρτες.

Φορούσε τα καλύτερα από τα ρούχα της  και στο λαιμό της είχε φορέσει την κολάνα της με τα ψεύτικα μαργαριτάρια.

Χόρευε  τον αγυριώτικο και έλαμπε.

Συγκινήθηκα.

Δεν τον ξέρω αυτόν τον Άγιο Παντελεήμονα,  αλλά να είναι  καλά που μας μάζεψε.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Παρακινήθηκα να γράψω αυτά τα λίγα από μια είδηση που διάβασα προχτές.

Σε μια σελίδα της Χρυσής Αυγής,  δημοσιεύθηκε ένα «βαρυσήμαντο  επιστημονικό άρθρο»  για την «ευθανασία» των ψυχικώς ασθενών και των ατόμων με ειδικές ανάγκες.

ΕΝΑ ΟΡΓΙΣΜΕΝΟ PANDA

Ο φίλος μου ο Λευτέρης  κυκλοφορούσε πάντα με ένα Panda.

Tο  φιατάκι   ήταν σε κακή κατάσταση .

 Όταν πάρκαρε   ο Λευτέρης  κατέβαινε  έκανε μεγαλοπρεπώς το γύρο του αυτοκινήτου και άνοιγε την πόρτα για να κατέβη η κυρία Αλεξάνδρα.

Άλλοι νόμιζαν ότι ήταν απλώς ευγενικός. Άλλοι έλεγαν ότι «τόνε κάνει ότι θέλει».

Η αλήθεια ήταν ότι δεν άνοιγε η πόρτα της Αλεξάνδρας από μέσα.

Η Πόρτα του Λευτέρη  ξεκούμπωνε όλη μαζί (είχανε κοπεί οι σκουριασμένοι μεντεσέδες).

Μια φορά που τον σταμάτησε ένας  τροχονόμος , έβγαλε την πόρτα και του ζήτησε να την βαστάει λίγο μέχρι να βρει  «τα χαρτιά».

Τον υαλοκαθαριστήρα του τον είχα κολλήσει  με μια ειδική κόλα . Κάποια φορά στα τρία γεφύρια πήγε να βάλει μπροστά τον υαλοκαθαριστήρα και του έφυγε. Παραλίγο θα κάρφωνε  κατάστηθα έναν  ντελιβερά που ερχόταν από πίσω με το παπί του.

Το Ταλαιπωρημένο Panda  είχε , όμως ένα μεγάλο πλεονέκτημα.

Ήταν κάμπριο.

Πάνω  στην οροφή είχε μια μαύρη τέντα  που το  καλοκαίρι  την έβγαζε για να παίρνουν αέρα.

Κάποια φορά πηγαίνανε σε ένα γάμο στο Σκριπερό .

Στου Σγόμπου τους έπιασε μια δυνατή καταιγίδα με πολύ νερό.

Ο Αέρας πήρε την τέντα του κάμπριο και συνέχισαν μέσα στη βροχή με την οροφή ανοιχτή. Μέχρι να φτάσουν στην εκκλησιά βράχηκε και ένα κουτί  σκόνη απορρυπαντικό και γέμισε το  Panda  σαπουνάδες.

Κατέβηκαν στην εκκλησιά μούσκεμα και γεμάτοι σαπουνάδες μπροστά στα έκπληκτα μάτια των  καλεσμένων.

Πριν  από  λίγο καιρό ο Λευτέρης βρήκε μια ευκαιρία  και αγόρασε ένα  Seicento  παλιό . Εφτακόσια ευρώ , το έριξε στα πεντακόσια και κανόνισε και δόσεις.

Μου το επαινούσε ως «σκυλί» μέχρι που του μείνε ο λεβιές στο χέρι.

«Αυτό το πρόβλημα το έχουν τα  seicento…» μου δικαιολογήθηκε «….αλλά κατά τα άλλα δεν θέλει ούτε μπουζί».

Προχτές του ήρθε η φορολογική δήλωση να πληρώσει  1100 ευρώ «τεκμήριο».

Έριχνε χριστοπαναγίες  όλο το πρωί. 

Ο ΝΑΥΑΓΟΣ

Στην ταινία «Ο Ναυαγός» με τον  Τόμ  Χάνκς   ο  ευτραφής υπάλληλος  μιας  ταχυδρομικής εταιρίας  ταξιδεύει με το αεροπλάνο συνοδεύοντας τα δέματα της εταιρίας του.

Το Αεροπλάνο πέφτει στην θάλασσα και ο υπάλληλος βρίσκεται από την μια στιγμή στην άλλη σε ένα έρημο νησί στην μέση του ωκεανού.

Όταν παίρνει απόφαση ότι δεν ξέρει κανείς που βρίσκεται και η παραμονή του στο νησί θα είναι απροσδιόριστη  προσπαθεί να εξασφαλίσει τρία πράγματα.

Πρώτον την άμεση επιβίωση του (τροφή, προστασία από τον ήλιο την βροχή και τα άλλα ζώα).

Δεύτερον την δημιουργία ενός φανταστικού συντρόφου  (ζωγραφίζει  μια μπάλα ποδοσφαίρου και  «επικοινωνεί» με αυτήν).

Τρίτον χρειάζεται έναν προορισμό , γι αυτό ένα από τα πακέτα που μάζεψε από τα συντρίμμια του αεροπλάνου δεν το ανοίγει με σκοπό να το πάει κάποτε στον παραλήπτη.

Λογικά θα έπρεπε στο νησί  να ήταν ένας «απολύτως ελεύθερος άνθρωπος» , κάθε άλλο όμως.

Ο Ναυαγός κοντεύει να τρελαθεί μόνος με τα υποκατάστατα  και πάει να κρεμαστεί αλλά την τελευταία στιγμή τον σταματάει  η μπάλα- σύντροφος  στην οποία και απολογείται.

Ο  κάθε ένας μας δεν μπορεί να είναι απολύτως ελεύθερος  ακριβώς επειδή είμαστε δισυπόστατοι.  Είμαστε την ίδια στιγμή ένας  και  ταυτόχρονα είμαστε κύτταρο του ανθρώπινου  γένους και των υπολοίπων ειδών και μόριο όλου του κόσμου.

Αυτά δεν μπορούν  να ξεχωριστούν και ακριβώς για αυτό το λόγο  η ελευθερία του καθενός να είναι απεριόριστος  δεν μπορεί να εμποδίζει την ελευθερία του άλλου να είναι  και αυτός .

Όλες οι εκμεταλλευτικές και εξουσιαστικές (ως εκ τούτου) κοινωνίες , είναι  κοινωνίες ανισσοροπίας  και αντίφασης .

 Χρειαζόμαστε μια κοινωνία που κανένας να μην μπορεί να εμποδίσει κανέναν να γίνει απεριόριστος.

Η σημερινή κοινωνία έχει καθηλώσει το 99% των ανθρώπων του πλανήτη  προκειμένου να συνεχίζουν να εξουσιάζουν 4000 πολυεθνικές.

Ο Φασισμός  είναι η βαθύτερη και πιο κτηνώδης ουσία αυτής της κοινωνίας.

Το τέταρτο γατί

Χτές βράδυ γέννησε το «Μακαροντσίνι» σε ένα πατάρι του εργαστηρίου μου.

Το Μακαροντσίνι είναι η γατούλα της γειτονιάς μας. Την ονομάσαμε έτσι γιατί προτιμάει τα μακαρόνια από οτιδήποτε άλλο.

Μέτρησα τρία γατιά. Ωστόσο ενώ τα έβλεπα να τρώνε όλα,   από κάπου πολύ κοντά ακουγόταν ένα γοερό νιαούρισμα. 

Ψάχνοντας βρήκα το τέταρτο εγκαταλελειμμένο κάτω από το πατάρι , στο σημείο που υπήρχαν τα σημάδια από την γέννα .

Προφανώς το Μακαροντσίνι εγκατέλειψε το τέταρτο γατί.

Ένας φίλος κτηνίατρος μου είπε ότι τα ζώα το κάνουν όταν δεν μπορούν να τα θρέψουν όλα.

Πήρα το γατί και το έβαλα στο βυζί  του Μακαροντσινιού.  Έφερα γάλα  νερό και φαγητό .

Το Μακαροντσίνι  το  δέχτηκε, το καθάρισε και το τάισε.

Λίγο αργότερα ήρθε να με βρει ένας φίλος  για μια δουλειά. Αφού συζητήσαμε το επαγγελματικό μέρος , τον ρώτησα για την οικογένεια του.

Τον είδα προβληματισμένο.

-«Μετάνιωσες που έχεις ένα παιδί?»  Με ρώτησε.

-«Αντιθέτως» του λέω.

-«Τι λες εσύ..να κάνουμε δεύτερο παιδί?»  συνέχισε.

-«Κάτω από αυτές τις συνθήκες,  ούτε να το σκέφτεσαι» απάντησα.

Γύρισα στο σπίτι το μεσημέρι  εξουθενωμένος από την ζέστη και βυθισμένος στις αντιφάσεις μου.

Τουλάχιστον το Μακαροντσίνι έχει μια «ατσάλινη αποφασιστικότητα».

Πατέντες

Ενημερώνω φίλους ψαράδες , επαγγελματίες και ερασιτέχνες και πάσης φύσεως ιδιοκτήτες σκαφών.

Προσοχή!

Έχει αρχίσει η  συγκομιδή της ντομάτας στην Απούλια.

Αυτό σημαίνει ότι είμαστε στην περίοδο που δυστυχισμένοι λαθρομετανάστες (σαν και εμάς) θα αποπειραθούν να περάσουν απέναντι στις ακτές της γειτονικής Ιταλίας για να βρουν δουλειά στα χωράφια βόρεια του Lecce και μέχρι την Pescara.

Για να το κάνουν χρειάζονται ένα σκάφος αρκετά μεγάλο για να τους περάσει μέχρι το Otranto η την Galipolli.

Μόλις περάσουν το φάρο των Οθωνών (τα κάγκελα του φάρου είναι δικής μου κατασκευής) βάζουν πλώρη 250 μοίρες δυτικά  και σε δύο ώρες (με 40 μίλια) τους βγάζει στο φάρο του Otranto.

Δουλεύουν 24 ώρες το 24ωρο  στα χωράφια για ψίχουλα.

Επάνω από τα χωράφια (στην γέφυρα του δρόμου) είναι κρεμασμένο ένα πανό που λέει:

" Όταν κοιτάτε τους μετανάστες αφ' υψηλού να μαζεύουν τομάτες , να θυμάστε τους παππούδες μας που ήταν φορτοεκφορτωτές  στο λιμάνι της Νέας Υόρκης".

Το όνειρο του Λαθρομετανάστη που μαζεύει τομάτες είναι να φτάσει  στην Μπολόνια (λχ) , και να ανοίξει ένα μίνι μάρκετ (24ωρου λειτουργίας) η - ακόμα καλύτερα ένα "κεμπάπ" . Δηλαδή μια τρύπα που φτιάχνει γύρο με πίτα.

Αμέσως στέλνει μήνυμα στο χωριό του ότι έγινε "επιχειρηματίας" στην Μπολόνια και ας μην βγάζει ούτε το ρεύμα.

Εν τω μεταξύ ο μισοκατεστραμένος (ένεκα κρίσης) ψαράς ψάχνει εναγωνίως το σκάφος του.    

Εάν είναι τυχερός το βρίσκει σε καλή κατάσταση στο Otranto. Εάν είναι άτυχος το βρίσκει διαλυμένο  στα βράχια.

Όπως και νάχει θα πρέπει να βγει στο Brindisi   να πάει οδικώς μια ώρα νότια (στο Otranto) για να παραλάβει το σκάφος του και να το φέρει (μέσω Brindisi) στην Κέρκυρα.

Η Οδύσσεια ενός ξεριζωμένου!!!

Εδώ επεμβαίνω εγώ και δίνω οριστική λύση στο πρόβλημα.

Ρίχνω στην αγορά μια φοβερή πατέντα.

Πρόκειται για ένα εργαλείο από ανοξείδωτο ατσάλι που κλειδώνει την μηχανή ενώ βρίσκεται ανεβασμένη με το  power trim.

Στοιχίζει ελάχιστα, είναι απαραβίαστο,  εξασφαλίζει την περιουσία του ψαρά, προφυλάσσει από κινδύνους τον μετανάστη, με οδηγεί - ως μάστορα- σε ένα θετικό μέσο ποσοστιαίο ρυθμό αύξησης του πραγματικού ακαθάριστου εγχώριου μου προϊόντος (σύμφωνα με το μοντέλο Solow).  

Η Μεγαλειοτάτη

Όποιος θέλει να το κοινοποιήσει εδώ η σε άλλες χώρες παρακαλώ να το κοινοποιήσει ως έχει. 

Sa Majesté

Cette année, Sa Majesté la princesse consort du Maroc a de nouveau visité Corfou. Elle a choisi un hôtel parmi les plus luxueux de l'île .

La nuitée pour la reine et les personnes qui l'accompagnent coûte 90.000. La journée coûte encore plus: En été 2010 Sa Majesté avait acheté des jouets d'une valeur de 30.000 euros pour ses enfants.

Un peu plus loin de l' hôtel où loge la belle princesse, gisent les ruines d'une vieille usine de pâtes alimentaires. Dans les ruines et sous des conditions déplorables ont élu domicile quelques dizaines d'immigrés marocains.

Outre la famine, ils doivent faire face à la peur. La peur des bandes néo-nazies.

Nous avons organisé de repas pour eux et nous avons fait tout ce que nous pouvions pour les aider à survivre.

Nous ne pouvons pas continuer pour toujours. Nous n'en avons pas les moyens.

Nous prions Sa Majesté de changer de chambre et de choisir la suite avoisinante: elle a les mêmes mètres carrés mais elle ne coûte que 45.000 euros la nuitée. Nous la prions également de jouer un peu avec ses enfants en utilisant les jouets de l'année passée (nous sommes sûrs que les enfants n'ont même pas eu le temps de voir tous les jouets).

Cela fait une économie de 75.000. Ce montant suffit pour assurer un niveau de vie digne pour ses sujets dans un pays étranger.

Nous savons que ce n'est pas chose aisée. Marie-Antoinette, par exemple, n'y est pas parvenue.

Néanmoins, cela vaudrait la peine d'essayer.

Her majesty
The Queen of Morocco came again this year to Corfu.

She is staying in one of the most luxurious hotels on the island.
Each “night” costs 90000 euros.

We say “night” because the day costs even more.
During the summer of 2010, she bought from a well-known toy store in our town, toys worth 30.000 euro for her kids.
A little further from the hotel where the beautiful Queen resides, there are the ruins of an abandoned pasta factory. 
In the ruins live, under conditions of unbelievable misery, tens of immigrants from Morocco.
Besides the threat of famine, they are also facing the fear of the neonazi gangs.
We organized meals for them and helped as much as we could for their survival.
We cannot continue indefinitely, we do not have the means.
We kindly ask her majesty to move into the adjacent suite, which has about the same size but costs only 45000 euros per night. Also, to devote some time to play with her kids and with the toys she has already gotten for them (probably her kids haven’t even seen all of them).
By this way 75000 euros will become available.
With 75000 euros her citizens can live in decent conditions, during their time in a foreign country. 

I know it is difficult… even Marie Antoinette could not do it.

But she can try.

Η Μεγαλειοτάτη.

Η Βασίλισσα του Μαρόκο ξανάρθε φέτος στην Κέρκυρα.

Μένει σε ένα από πολυτελέστερα ξενοδοχεία του νησιού.

Η "βραδιά" στοιχίζει 90.000 ευρώ μαζί με την συνοδεία της.
Λέμε η "βραδιά" γιατί η μέρα στοιχίζει περισσότερα.

Το καλοκαίρι του 2010 είχε αγοράσει από γνωστό κατάστημα παιχνιδιών της πόλης μας , παιχνίδια αξίας 30.000 ευρώ για τα παιδιά της.

Λίγο παρακάτω από το ξενοδοχείο όπου διαμένει η πανέμορφη Βασίλισσα υπάρχουν τα ερείπια ενός εγκαταλελειμμένου εργοστάσιου μακαρονιών.

Μέσα στα ερείπια ζουν σε συνθήκες ανείπωτης αθλιότητας δεκάδες μετανάστες από το Μαρόκο.

Εκτός από την λιμοκτονία αντιμετωπίζουν και τον φόβο των νεοναζιστικών συμμοριών.

Οργανώσαμε συσσίτια και βοηθήσαμε με κάθε τρόπο για την επιβίωσή τους.

Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε για πάντα...δεν έχουμε την δυνατότητα.

Παρακαλούμε την μεγαλειότατη να μετακομίσει στην διπλανή σουίτα που έχει την ίδια έκταση αλλά στοιχίζει μόνο 45.000 ευρώ την βραδιά . Επίσης να κάτσει να παίξει και λίγο με τα παιδιά της με τα παιχνίδια τα περσινά (που δεν πρόλαβαν ούτε να τα δουν όλα).

Κατ αυτόν τον τρόπο εξοικονομούνται 75.000 ευρώ.

Με 75.000 ευρώ μπορεί να εξασφαλιστεί η αξιοπρεπής διαβίωση των υπηκόων της σε μια ξένη χώρα.

Ξέρω ότι είναι δύσκολο...ούτε η Μαρία Αντουανέτα δεν τα κατάφερε.

Ας προσπαθήσει όμως.
*Please post it on as many Moroccan websites as possible.

Pappardelle Arrabbiata

Οργισμένος μακρύς και βαρετός λόγος.

Pappardella Arrabbiata


Συνεχίζω με συνταγές μαγειρικής σε περίοδο δομικής κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος.

Τσιγαρίζεις κρεμμύδι σε ελαιόλαδο.
Ετοιμάζεις την φρέσκια ψιλοκομμένη ντομάτα σου με δυόσμο, πεπερόνι κόκκινο καυτερό, αλάτι χονδρό θαλασσινό από τις αλυκές και λίγο κιμά από λαιμό χοιρινού.

Όταν λέμε "λίγο" ευνοούμε μια φέτα αλεσμένο κρέας 1,5 ευρώ ...δεν είναι για χόρταση.

Ρίχνεις την ντομάτα κλπ να σιγοβράζει και κάνεις ένα δροσερό ντους να φύγουν τα αλάτια από το μαυρισμένο σου κορμί.

Ακόμα το μυαλό σου είναι στα δροσερά νερά των Λιαπάδων και στα ηλιοκαμένα οπίσθια της χωριατοπούλας με το super string στα καυτά βοτσαλάκια.

Βάζεις την πετσετούλα σου βιαστικά και περιμένεις να μείνει η σάλτσα με το λάδι της.

Βάζεις τις Παπαρδέλες στην κατσαρόλα να βράσουν για επτά λεπτά.

Εάν είσαι επτανήσιος και έχεις χρόνο τις ανοίγεις μόνος σου (0,20 λεπτά).
Εάν είσαι πρωτευουσιάνος και βιάζεσαι από συνήθεια, τις βρίσκεις ξερές σε ένα καλά ενημερωμένο σούπερ Μάρκετ (0,75 λεπτά).

Σερβίρεις σε ρηχή πιατέλα τις παπαρδέλες και την οργισμένη και βιαστική σου αραμπιάτα.

Γεμίζεις το ποτήρι σου με παγωμένο άσπρο κακοτρύγη που σούφερε ένας μπάτσος από τ΄ Άλεύκι γιατί "..σε πάει".

Συνολικό κόστος 2 ευρώ (μαζί με το ρεύμα).

Ξαπλώνεις το κορμάκι σου και ίσα να σε αγγίζει η άκρη του σεντονιού.

Η Κουρτίνα κινείται νωχελικά από το ανεπαίσθητο μαιστράλι.

Σε παίρνει ο μεσημεριανός ύπνος