Ένα μικρό σχόλιο περί άμεσης δημοκρατίας

Στην πολυκατοικία που διαμένω ήταν για χρόνια διαχειριστής ο Βαγγέλης  (θεοσχωρέστον).

Ο Βαγγέλης  ήταν ένας φτωχός άνθρωπος που φοβόταν τους μετανάστες , τα παιδιά , τους σκύλους και τους ερωτευμένους.

Τον κάναμε πάραυτα ισόβιο διαχειριστή γιατί δεν ενδιαφερόταν άλλος για την θέση.

Όταν λέμε «ισόβιο» κυριολεκτούμε . Αναγκαστήκαμε να οδηγηθούμε σε εκλογές με βαριά καρδιά μετά τον θάνατό του .

Όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα με την προσωπολατρία και τους ισόβιους ηγεμόνες , αμέσως μετά ακολούθησε μια τριανδρία διαχειριστών.

Ουδείς μπορούσε να τον επισκιάσει μόνος του.

Έτσι έγινε και με τον Μάο Τσε Τουνγκ.

Το θέμα μας όμως δεν είναι αυτό.

Μια των ημερών (της δυναστείας του Βαγγέλη) βρίσκουμε αναρτημένη μια ανακοίνωση στην πόρτα, με εκείνο το ανεπανάληπτο ύφος του, που μας καλούσε σε γενική συνέλευση γιατί - όπως  ανέφερε η ανακοίνωση  «φυτίτριαις του πρότου κάνουν το βράδη οργυα και άλα πωλά».

Η αλήθεια ήταν ότι πράγματι κάποια φοιτήτρια- συντηρητικής κατά τα άλλα οικογενειακής προελεύσεως- είχε  μια  ασυνήθιστα εκδηλωτική αντίδραση την ώρα των ερωτικών της περιπτύξεων.

Οι άνθρωποι του μόχθου της πολυκατοικίας μας  αναστατώνονταν τα βράδια από κραυγές πάθους (..και α! …και ου!  Και Δαπνουδουφουκού).

Οι Νοικοκυρές συζητούσαν εντόνως στην είσοδο με γουρλωμένα μάτια.

Η Κρίσιμη ημέρα της συνέλευσης πλησίαζε.

Εμείς της (επαναστατικής τάσης)  είχαμε συνεννοηθεί για να κατεβάσουμε ενιαία «πλατφόρμα» στην συνέλευση.

Το Σάββατο ήρθε , μαζευτήκαμε στην είσοδο . 

Ο Βαγγέλης κατέβηκε βλοσυρός αργά-αργά τα σκαλιά  σέρνοντας την ρόμπα του σαν τον  Λέοντα Γ’ των Ισαύρων .

Μετά την εισήγηση πήρα τον λόγο εκ μέρους της φράξιας και εξέφρασα την αγανάκτηση μας διότι δεν  μας προσκάλεσαν στα όργια  «οι φυτίτριαις».

-        -  «δεν είναι πράγματα αυτά κύριοί!»

-        -  «Στο πηγάδι εκατουρήσαμεν  εμείς?»

Και άλλα πολλά.

Τελικά η συνέλευση αποφάσισε, με άμεσοδημοκρατικές διαδικασίες,  να ορισθεί επιτροπή με επικεφαλής τον Βαγγέλη και να κάνουν μια πρώτη σύσταση. Εν συνεχεία να μεταβούν εις το οικείο αστυνομικό τμήμα και να ζητήσουν την τήρηση της τάξεως.

Ο Εκπρόσωπος της τάξεως του καπιταλιστικού συστήματος τους είπε ότι κανείς νόμος δεν προβλέπει πως πρέπει να κάνουν έρωτα οι «φυτίτριαις» ούτε ,μπορούσε να βάλει αστυνομικό έξω από την πόρτα τους.

Κάποια των ημερών μετακόμισε η «φυτίτρια» και λίγο αργότερα αποδήμησε  και ο Διαχειριστής Βαγγέλης.

Λάμνε Νινέτα! Είμαστε στη μέση της θάλασσας.

 Πέρασα το βράδυ της πρωτοχρονιάς  στο σπίτι κάποιων φίλων μου ψαράδων  και ανθρώπων της θάλασσας δίπλα στο τζάκι  με μεζέδες και καλό κρασί.

Μου μιλούσαν για παλιές ιστορίες από το κοντραμπάντο που γινόταν με τις ακτές της Αλβανίας  τότε που η Κέρκυρα , μετά τον πόλεμο, υπέφερε από έλλειψη και των στοιχειωδέστερων .

Άκουγα μαγεμένος για τα  βιάτζα  στο Βουθρωτό και για τις ανταλλαγές με τους κατοίκους των απέναντι ακτών της Αλβανίας .

Δεν θα ήταν υπερβολή αν θα λέγαμε ότι η πόλη της Κέρκυρας επέζησε χάρη στο λαθρεμπόριο των αγροτών της υπαίθρου και των ψαροκάικων που πήγαιναν και ερχόταν τα βράδια από το Βουθρωτό.

Μου μιλούσαν για προσωπικές εμπειρίες από ταξίδια με κουπιά όλη νύχτα , για κινδύνους και για φορτία με ψάρια και άλλα τρόφιμα.

 Το καθεστώς του Εμβέρ Χότζα απαγόρευε με βαρύτατες ποινές  το εμπόριο των ψαριών. Η δική μας πλευρά το απαγόρευε μεν αλλά έκανε και τα στραβά μάτια  γιατί δεν  είχε τα μέσα για να το  αποτρέψει  αλλά και γιατί ήταν το μοναδικό μέσο για την επιβίωση του πληθυσμού.

Μου μιλούσαν για τα πλούτη του Βουθρωτού και ερχόταν στο μυαλό μου  οι ιστορίες της αρχαιότητας  για την περιοχή και την δυναστεία  των Φαιάκων σε αυτήν.

Συζητούσαμε για το  κοντραμπάντο των προγόνων τους με τις Ιταλικές ακτές. Για την Τσιταβέκια ( Citta vecchia) και την τσιτανόβα  (citta nuova),  δύο μυθικά λιμάνια βόρεια της Αγκόνα που δεν ήταν παρά μερικές ξύλινες παράγκες και  ένας ξύλινος πόντες ανάμεσα στους καλαμιώνες λίγα χιλιόμετρα  βορειότερα της Αγκόνα.

 

Τόνοι αλλαντικών και τυριών  από τα λιβάδια της Πάρμα κατέληγαν στους καλαμιώνες της Citta vecchia για να ταξιδέψουν προς το τραπέζι των πλουσίων οικογενειών της Κέρκυρας και να επιβιώσουν οι  οικογένειες των βαρκάρηδων.

Πόσα μίλια με τα κουπιά και τα πανιά, πόσος κόπος…… μου φαινόταν αδιανόητο.

Άκουγα με ανοιχτό το στόμα σαν μικρό παιδί.

Μαγική βραδιά.

 Έξω έκανε κρύο και έβρεχε, ένοιωθα την ασφάλεια και την καλοσύνη της παρέας , την ζέστα της φωτιάς και ήθελα να αποκοιμηθώ έτσι.

Το βίντεο είναι  μονταρισμένες εικόνες από τον Απραό (απέναντι από τον Βουθρωτό).

Το τραγούδι υπολογίζεται ότι γράφτηκε το 1908. Είναι παραδοσιακό ψαράδικο τραγούδι της Ίστρια αγνώστου  τραγουδοποιού και μιλάει για το ψάρεμα της σαρδέλας . Ο Τίτλος του “Voga Ninetta”  (Λάμνε Νινέττα).

Εκατό βήματα ακόμα

Ο Peppino Impastato ήταν γιος μιας γνωστής μαφιόζικης οικογένειας του Παλέρμο. Έφυγε από το σπίτι του και εντάχθηκε στην "Νέα Αριστερά". Ίδρυσε έναν αυτοδιαχειριζόμενο ραδιοφωνικό σταθμό και ξεκίνησε πόλεμο εναντίον της Μαφίας και της διακίνησης ναρκωτικών στην οποία ήταν αναμειγμένοι σπουδαίοι πολιτικοί και μαφιόζικες οικογένειες.
Ο Σταθμός αλλά και η εν γένει δραστηριότητα του σπουδαίου αυτού ανθρώπου τον είχαν κάνει εξαιρετικά δημοφιλή.
Κατέβηκε στις δημοτικές εκλογές με το ψηφοδέλτιο της "Προλεταριακής Δημοκρατίας".
Βρέθηκε δολοφονημένος την νύχτα 8 προς 9 Μαΐου του 1978 στις ράγες του σιδηροδρόμου μερικές ημέρες πριν από τις δημοτικές εκλογές.
Την ίδια "σκοτεινή νύχτα" , εντελώς τυχαία, δολοφονήθηκε και ο Aldo Moro.
Ο Ραδιοφωνικός σταθμός απείχε 100 βήματα από το σπίτι του νούμερο ένα της Σικελιάνικης μαφίας.
Δημιουργήθηκε τo κίνημα "Ancora cento passi" (Ακόμα εκατό βήματα) με εκατοντάδες χιλιάδες μέλη σε όλη την Ιταλία.
Τριάντα τέσσερα χρόνια αργότερα ένα από τα διασημότερα μουσικά γκρουπ της Ιταλικής νεολαίας οι Modena City Ramblers επαναφέρει το ιστορικό γεγονός με ένα σύγχρονο τραγούδι το I cento passi.


http://www.youtube.com/watch?v=KUpcxdg2Iqs

Κέρκυρα παραμονή πρωτοχρονιάς. Τα κοριτσάκια ξέρουν να τραγουδάνε.

Τα πάντα γύρω από την Λουτσίντα

Η "Λουτσίντα"  ήταν  ένα καραβάκι που πήγαινε στους Παξούς τα παλιά χρόνια.

Όταν πέρναγε τον κάβο της Λευκίμμης κούναγε πολύ εξαιτίας της μονίμως ταραγμένης θάλασσας.

Έκτοτε όποια γυναίκα κουνιόταν στον δρόμο οι γειτόνισσες έλεγαν ότι "κουνιέται σαν την Λουτσίντα”.

Η Γνωστή μας Λουτσίντα της πλατείας υπήρξε μια γραφική φιγούρα της νεώτερης Κέρκυρας που βαφόταν έντονα και εξαιτίας μιας δυσλειτουργίας του ποδιού της κούτσαινε με έναν  ιδιαίτερο τρόπο που είχε σαν αποτέλεσμα να της προσάψουν το ψευδώνυμο αυτό.

Η Λουτσίντα της γειτονιάς μου (η γνωστή γατούλα) ήρθε για πρώτη φορά μικρό γατάκι ακόμα σέρνοντας τα δύο πισινά του πόδια. Την είχε πατήσει αυτοκίνητο. Επέζησε και έγινε καλά. Όταν ετέθη το ζήτημα τη βαπτίσεως την ονομάσαμε Λουτσίντα τόσο για το παλιό τραύμα στα πίσω πόδια όσο και για το παρδαλόν του τριχώματός της.

Αργότερα  γκαστρώθηκε και αναγκαστήκαμε να την πάμε για καισαρική επειδή δεν μπορούσε να γεννήσει.

Έγινε έρανος στην γειτονιά και έβαλαν όλοι από πέντε ευρώ.

Οι μόνιμοι καφενόβιοι του καφενείου της γειτονιάς.

Ο Σύλλογος μελισσοκόμων

Ο Σύλλογος κυνηγών

Ο Μιχάλης ο ταπετσιέρης.

Οπαδοί του ΑΟ Κέρκυρα

Η κυρία Ειρήνη που καθαρίζει την σκάλα της πολυκατοικίας και πολλοί άλλοι.

Συγκεντρώθηκε το ποσόν των εκατό ευρώ και η Λουτσίντα έκανε την επέμβαση  σε ιδιωτική κλινική με όλες τις ανέσεις.

Ο Αλήτης που την γκάστρωσε δεν ξαναφάνηκε στην γειτονιά.

Αναρτώ και φωτογραφία κατόπιν απαιτήσεως της Ελένης (εκ Λέσβου) που το ζήτησε.

Ταξιδευτές

Το τραγούδι  λέγεται "Ταξιδευτές" και  το  συγκρότημα "Il parto delle nuvole pesanti (Η γέννηση των βαριών νεφών) . Το βρίσκουμε εδώ  

http://www.youtube.com/watch?v=_yoBgGVdcwo

Το βίντεο έφτιαξα εγώ ο ίδιος . Επίσης την μετάφραση και αναλαμβάνω όπως πάντα την ευθύνη μωρά μου.

Ιστορίες λαθραίων ηρώων

Για τους Έλληνες "λαθρομετανάστες" της μακρινής Αυστραλίας που ζουν σε "κέντρα υποδοχής" . Η μετάφραση  είναι δική μου και αναλαμβάνω την ευθύνη. Το μοντάζ   του βίντεο είναι επίσης δικό μου .  Το τραγούδι  το  βρήκα στην σελίδα ενός φίλου στο FB  Θα το βρείτε (MimmoGrudo Il parto delle nuvole pesanti)  γέννημα των πυκνών νεφών . Ο σκηνοθέτης λέγεται Δημήτρης  Στατίρης  και ζεί στην Μπολώνια.      

Ο Κύριος Γεράσιμος Δημουλάς και ο Μέγας Κάμπος.

Ο «Μέγας  Κάμπος» είναι μια τοποθεσία στην κορυφή ενός λόφου πάνω από το χωριό μου.

Δεν έχει καμιά σχέση με αυτό που πάει στο μυαλό του καθενός. Δεν πρόκειται για ένα λιβάδι. Πρόκειται για την κορφή ενός λόφου από όπου μπορεί κανείς να δει τόσο προς τις παραλίες της Βόρειας Κέρκυρας και την Αδριατική , όσο και προς την Ενδοχώρα νοτίως.

Ακριβώς απέναντι - προς την νότια πλευρά - ο επόμενος λόφος ονομάζεται «Τσι μούλας το πήδημα». Πρόκειται για έναν γκρεμό από όπου έπεσε μια πριγκίπισσα  (κόρη του Βασιλιά της περιοχής) προκειμένου να μην την πιάσουν οι εχθροί που είχαν εισβάλει στο Βασίλειο. Πρώτα έδεσε τα μάτια του μουλαριού της . Μετά έδεσε και τα δικά της και χάθηκε στην άβυσσο .

Κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς  και πότε συνέβη στην περιοχή αυτή.  Υποθέτουμε ότι αν υπήρξε κάποιο γεγονός ιστορικό επί του οποίου διαμορφώθηκε ο μύθος τότε θα πρέπει να έχουν συμβεί τα εξής:

Κατά την διάρκεια της βυζαντινής κυριαρχίας στην Κέρκυρα και μάλιστα στα βόρεια – βορειοδυτικά άκρα του νησιού  υπήρχε ένα δίκτυο φρουρίων , στρατοπέδων και παρατηρητηρίων προκειμένου να προστατευθεί το νησί από εισβολές . Αν υπήρξε (που είναι πολύ πιθανόν) στον Μέγα  Κάμπο (Campo)  ένα παρατηρητήριο η ακόμα και ένας ποιο οργανωμένος  καταυλισμός ακριτών τότε τα πράγματα είναι εξηγήσιμα.

Αυτά σκεφτόμουν σήμερα το πρωί κάνοντας τον περίπατο μου στην περιοχή.

Έβρεχε σιγά και το τοπίο μέχρι επάνω στο Σωκράκι ήταν θαμπό σαν το παραμύθι της περιοχής μας. Οι Αγριοκαστανιές και οι αιωνόβιες βαλανιδιές σίγουρα θα γνωρίζουν τα πάντα.

Μου ήρθε στο μυαλό ο Κύριος Γεράσιμος Δημουλάς .

Θα μου πείτε «τι σχέση έχει ο Γεράσιμος Δημουλάς με όλα αυτά?»

-Έλα ντε!

Ο Γεράσιμος Δημουλάς , λοιπόν, είναι υπάλληλος του Δημαρχείου της Κέρκυρας . Ηλικίας μάλλον λίγο πριν από τα Σαράντα.  Πάντως όχι κάτω από τα τριανταπέντε , όχι πάνω από τα σαράντα.

Δεν μιλάει πολύ . Είναι ένας αθόρυβος παρατηρητής ακόμα και όταν ο θόρυβος περισσεύει.

Μπροστά του έχουν ρητορεύσει όλοι οι συνομήλικοι του  φανφαρόνοι του νησιού  ξεστομίζοντας απίστευτες βλακείες.

Ακούει χαμογελώντας.

Μια μέρα πριν από δύο χρόνια με κάλεσε να μου δείξει «κάτι».

Ήρθε στο «καφέ Ευρώπη» με μια αγκαλιά χειρόγραφα και τα απίθωσε πάνω στο τραπέζι.

«Πως σου φαίνετε?» μου λέει.

Ξεφυλλίζω τον σωρό και τα χάνω!. Επρόκειτο για μια επιστημονική εργασία σχετικά με τα τοπωνύμια της Κέρκυρας. Μιλάμε για εκατοντάδες και εκατοντάδες τοπωνύμια.

Άγνωστοι οικισμοί , ασήμαντα σταυροδρόμια, χαμένες στο χρόνο αγροτικές περιοχές , μικρά λιμάνια και άγνωστες κορυφογραμμές . Όλα συνοδευόμενα με ένα κείμενο που στήριζε την άποψη για την προέλευση του τοπωνυμίου.

Ο Μάκης δούλευε πάνω από δέκα χρόνια αυτήν την μελέτη. Χωρίς να έχει κάποιο οικονομικό όφελος. Χωρίς να υπάρχει καμιά πιθανότητα να του αναγνωρίσουν το παραμικρό.

Ξέρετε ,το νησί μας είναι αρκετά μεγάλο . Για να το διασχίσεις μόνον θέλεις δύο ώρες. Έχει εκατοντάδες χωριά και τοπωνύμια που συνδέονται με μεγάλα η μικρά ιστορικά γεγονότα μιας ιστορίας εξαιρετικά περίπλοκης.

Με αυτό αναμετρήθηκε ο Μάκης και προφανώς τα κατάφερε.

Κάπως έτσι μεγαλώνει ο κόσμος μας.

Ευχαριστούμε αδελφέ!

"Όποιος δεν γνωρίζει το παρελθόν....

....θα αναγκασθεί να το ξαναζήσει με το στόμα ορθάνοιχτο και τα μάτια γουρλωμένα".

????

Ένας καλά ενημερωμένος αισιόδοξος

...και να που ερωτεύτηκα κάποια χρονολογία

..ξημερώματα Σαββάτου  17  Νοεμβρίου 1973  ώρα πέντε το πρωϊ  μαζί με τα "ιπτάμενα καράβια"  κλεισμένοι σε ένα πλυσταριό στην ταράτσα μιας πολυκατοικίας στην Σόλωνος  αμίλητοι και κουρασμένοι.
. 

Ρε τι βλέπεις άμα βαρυστομαχιάσης!

Εθνικοσοσιαλισμός

Νυχτερινή διαδρομή

Ξεκίνησα για την Αθήνα με ένα βάρος στην καρδιά, με ένα σακίδιο στην πλάτη , με 50 ευρώ στην τσέπη, με ένα μενσουλιν στο στομάχι και με πόνους στη μέση.

Προσπάθησα να βολευτώ στην προτελευταία θέση του λεωφορείου.
Ακριβώς πίσω μου ένας ηλικιωμένος έβηχε ακατάπαυστα.
Ένοιωθα δισεκατομμύρια σταγονίδια γεμάτα μικρόβια να κολλάνε στο σβέρκο μου.

Ανακατεύτηκε το στομάχι μου.

Έκλεισα τα μάτια και μετρούσα δευτερόλεπτα.
Ακριβώς τότε μια μύγα έρχεται και κάθεται πάνω στη μύτη μου.

Άρχισα να αυτοχαστουκίζομαι στο Καναλάκι και σταμάτησα τον αυτοχαστουκισμό στην Πάτρα...η ώρα τρεις τα ξημερώματα.

Αποκαμωμένος αποκοιμήθηκα σε σχήμα ς και με την μύγα του φθινοπώρου να κάνει νυκτερινούς μελαγχολικούς περιπάτους στο κούτελό μου.

Ξύπνησα στο σταθμό έριξα ένα τελευταίο χαστούκι στο κούτελο μου και κατέβηκα.
Προχώρησα προς το σταθμό των ταξί.

Ένας περαστικός έριξε μια θορυβώδη ροχάλα μπροστά στα πόδια μου. Αν δεν έκοβα θα μου πετύχαινε το παπούτσι.

Κρατάω την ψυχραιμία μου.

Την επομένη επιστρέφω για το επόμενο νυχτερινό ταξίδι του γυρισμού στην μητέρα πατρίδα.

Είμαι ράκος.

Το λεωφορείο είναι το ίδιο που με έφερε.

Κάθομαι στο τελευταίο κάθισμα. Τα νώτα μου είναι καλυμμένα. 

Στο μπροστινό κάθισμα έρχεται και κάθεται ο γραμματέας του ΚΚΕ Κέρκυρας μαζί με κάποιον άλλον....γυρνάει και μου ρίχνει μια άγρια ματιά..... ανησυχώ..... κάτι μου λέει ότι τα βάσανα μου δεν έχουν τελειώσει ακόμα.

Πιο μπροστά κάθετε ένα τσούρμο πουτάνες που πιάνουν τα τέσσερα καθίσματα. Χασκογελάνε ,μιλάνε ακατάπαυστα στα τηλέφωνα και σχολιάζουν απίθανα πράγματα.

Η μια, με τα βαμμένα χείλια εκτός ορίων, γυρνάει κάθε τόσο και μου ρίχνει ματιές με νόημα.

Ανακατεύεται ξανά το στομάχι μου.

Στον Ασπρόπυργο κλείνω τα μάτια να μην βλέπω τα εργοστάσια τις πουτάνες και τον γραμματέα του ΚΚΕ.

Ακριβώς τότε έρχεται η μύγα και ξανακάθεται στην μύτη μου.

Επιστρέφουμε στην Κέρκυρα

ΑΝΤΙΟ ΚΩΣΤΑ

Αλάτι η ομίχλη στα άσπρα λιβάδια

Όπως ένα κυπαρίσσι στα κοιμητήρια

Μια καμπάνα που δεν πιστεύει αληθινά

Σημαδεύει τα σύνορα γης και ουρανού.

Μα εσύ που πάς , εσύ που μένεις

 Κοιτάς το χιόνι αν θα είναι και αύριο

Ξανανθίζουν οι περασμένες χαρές

Με τον ζεστό άνεμο ενός άλλου καλοκαιριού.

Και το φώς , θαρρώ πεθαίνει

Στην αμφίβολη σκιά του γίγνεσθαι

Όπου  η αυγή γίνεται νύχτα

Και οι θόλοι μοιάζουν με  κρανία κέρινα

Μα εσύ που πάς, εσύ που μένεις

Και το χιόνι θα πεθάνει αύριο

Η αγάπη περνάει από κοντά σου

Στην εποχή των λευκακάνθων

 Η Γή κουρασμένη κάτω από το χιόνι

Κοιμάται στην σιωπή ενός βαθύ ύπνου

Ο χειμώνας μαζεύει την κούραση

Των χιλίων αιώνων μιας αρχαίας αυγής

Μα εσύ που  είσαι, γιατί μένεις;

Ένας άλλος χειμώνας θα γυρίσει αύριο

Θα πέ    άλλο χιόνι θα ξεκουράσει τα λιβάδια.

Θα πέσει και άλλο χιόνι στα κοιμητήρια

Ζήτω η 28η Οκτωβρίου 2011

Προσφέρω σήμερα στο κοινό μου τον Κουρέα της Σεβίλης (Largo al factotum della citta) με Ελληνικούς υπότιτλους .

Ο Κουρέας ανέβηκε για πρώτη φορά στην Κέρκυρα στην διάρκεια της επανάστασης ενάντια στην Αριστοκρατία και είναι μέχρι σήμερα μια από τις αγαπημένες όπερες των Κερκυραίων.

Ο Κουρέας της Σεβίλης είναι η ενσάρκωση του επαναστατημένου αστού, της ασυγκράτητης κοινωνικής δυναμικής της εποχής και της ιστορικής της αισιοδοξίας.

Ιδιαίτερα το αφιερώνω στον Αρχιμουσικό της "Μαντζαρος" και στα παιδιά της μπάντας που είχαν την ευγένεια και το θάρρος να αγνοήσουν  όλες τις εντολές των αρχών και να παρελάσουν ανάμεσα από τους εξεγερμένους Κερκυραίους.

Η "Μάντζαρος" προήλθε από τον "Ψυχαγωγικό συνεταιρισμό Κέρκυρας" το πρώτο σωματείο "για την ψυχαγωγία  της Εργατικής τάξεως" όπως έλεγε το καταστατικό του . 

 Ήταν ένα πολιτιστικό σωματείο που δημιουργήθηκε από μέλη του "Σοσιαλιστικού ομίλου Κέρκυρας" στα τέλη του προ προηγούμενου αιώνα (1880). 

Προσέφερε δωρεάν όργανα και φαγητό στα παιδιά της μπάντας που προερχόταν από τα φτωχότερα εργατικά στρώματα και ήταν η πρώτη μπάντα που δεχόταν κορίτσια. 

Συγνώμη για το μικρό τεχνικό λάθος στο τέλος του βίντεο

Η Τάση υποταγής έχει πολλά ποδάρια

Το μέγεθος και το πάθος της κοινωνικής δραστηριότητας  μπορεί να μας μπερδεύει, ωστόσο τις τελευταίες μέρες η τάση υποταγής του λαού ήταν κυρίαρχη.

Εκδηλώνεται με φράσεις κλισέ όπως «Κατεβαίνω στην απεργία αλλά δεν πιστεύω ότι κάτι μπορεί να γίνει»…. «δεν γίνεται τίποτα με απεργίες μιας μέρας»…. «θα πληρώσω γιατί διαφορετικά , ότι και να γίνει , θα μου τα βάλουν στην εφορία»…. «..και ποιος να αναλάβει… όλοι ίδιοι είναι» …… «Δεν μπορούμε να τα βάλουμε με την Αμερική και με την Γερμανία» κ.ο.κ.

Αντανάκλαση του ρεύματος υποταγής εκδηλώνεται σε όλο το φάσμα του κινήματος.

Ηγεμονικό ρόλο του κινήματος υποταγής φιλοδοξούν να παίξουν τα κόμματα της καθεστωτικής Αριστεράς.

Η Τάση υποταγής στο ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ  εκδηλώνεται με διαφορετικό τρόπο και με άλλα λόγια. Ουσιαστικά λένε «Η επανάσταση είναι κάτι μακρινό και ακαθόριστο, αυτό που επείγει είναι η ισχυροποίηση του κόμματος» τουτέστιν  «Να γίνουν τώρα εκλογές να πάρουμε ένα δυο βουλευτές ακόμα».

Η Τάση υποταγής  του Μπάχαλου εκδηλώνεται με ποιο φασαριόζικο τρόπο . Λένε  «Να εκδηλωθεί η οργή και ότι βρέξει ας κατεβάσει» Τουτέστιν  «Γενική επίθεση στους Μπάτσους χωρίς προορισμό»

Η Τάση Υποταγής των καταλήψεων εκδηλώνεται με στυλ «Γλυκιάς συμμορίας»  Τουτέστιν «κλείνομαι σε ένα χώρο κατάλληλα διακοσμημένο  και οδηγούμαι  εκ των πραγμάτων στην αυτοκτονία εν τέλει».

Η Τάση υποταγής του εναλλακτισμού με ύφος «καλλιεργώ βιολογικά ραπανάκια ως εναλλακτική πρόταση ζωής»  Τουτέστιν «έρχονται δύσκολες μέρες και πρέπει να έχουμε κάτι να τρώμε».

Η Τάση υποταγής της Συντεχνίας περικλείεται στην φράση «Υπεράνω όλων η ενότητα της ΕΛΜΕ» Τουτέστιν «Κλείνομαι στο σωματείο μου κι ας μου κόψανε το μισό μισθό …δεν βλέπεις τι γίνεται έξω?»

Μικρή νησίδα μιας ανολοκλήρωτης εξέγερσης και εκδήλωσης μιας τάσης απελευθέρωσης αποτέλεσε το «κίνημα των Πλατειών» . Γεμάτο αντιφάσεις , αφέλεια και πολιτική ανωριμότητα  έθεσε με στρεβλό και αδόκιμο τρόπο φλέγοντα ζητήματα της εποχής μας.

Συνάντησε την καχυποψία τον χλευασμό την απόρριψη και την απομόνωση.

Είναι η μόνη αυθεντική λαϊκή απελευθερωτική κίνηση στις μέρες μας και συνετρίβη στις συμπληγάδες της υποταγής και του  αριστερού κακομοιρισμού.

Ότι και να γίνει είμαστε εδώ! 

Το μπαρ της Χάιδω και τα τοξικά ομόλογα

Ο Καπιταλισμός πεθαίνει ιστορικά διότι αδυνατεί μέρα με την μέρα να εξουσιάζει τους εξουσιαζόμενους του.

Εξηγώ σήμερα και γραπτώς όσα είπα χτές βράδυ σε μια συμπαθή αγωνίστρια .    

Η Χάιντι είναι ιδιοκτήτρια ενός μπαρ στο Βερολίνο. Προκειμένου να αυξήσει τις πωλήσεις της, αποφασίζει να επιτρέψει στους πιστούς της πελάτες -οι περισσότεροι εκ των οποίων είναι άνεργοι αλκοολικοί- να πίνουν όσο θέλουν τώρα και να πληρώνουν αργότερα. Όποτε έχουν και όπως μπορούν. 

Η ίδια καταγράφει λεπτομερώς όλα τα ποτά που καταναλώνονται σε λογιστικά βιβλία και έτσι, με αυτόν τον τρόπο, ουσιαστικά, χορηγεί δάνεια στους πελάτες της. 

Μαθαίνεται πολύ γρήγορα αυτό το «σύστημα της Χάιντι» (που, στα ελληνικά, θα τη λέγαμε Χάιδω!), και πολύς κόσμος αρχίζει να πλημμυρίζει το ωραίο της μπαράκι. Εκμεταλλευόμενη την ελευθερία που νιώθουν οι πελάτες, τώρα που εκείνη τους απάλλαξε από το βάρος της άμεσης πληρωμής, η Χάιντι αυξάνει τις τιμές του κρασιού και της μπύρας, που είναι τα ποτά που καταναλώνονται περισσότερο. Ο όγκος των πωλήσεών της, βεβαίως, αυξάνεται θεαματικά. 

Ένας νέος και δυναμικός σύμβουλος πελατών σε μια τοπική τράπεζα, αναγνωρίζει ως μελλοντικά πολύτιμο περιουσιακό στοιχείο της επιχείρησης το ποσό που θα προκύψει από την αποπληρωμή της πίστωσης που παίρνουν οι πελάτες και αυξάνει το δανειοληπτικό όριο της Χάιντι. Δεν έχει, ο τραπεζικός σύμβουλος, κανέναν λόγο ανησυχίας, καθ΄ ό,τι υπάρχουν ως εγγύηση τα ίδια τα χρέη των αλκοολικών.

Στα κεντρικά γραφεία της τράπεζας, ειδικοί τραπεζικοί μετατρέπουν αυτό το περιουσιακό στοιχείο σε τραπεζικά προϊόντα με τις ονομασίες «Πιοτ-ομόλογα», «Αλκ-ομόλογα» και «Εμετ-ομόλογα». Αυτά τα προϊόντα εμπορεύονται κατόπιν στις παγκόσμιες αγορές. Κανείς δεν ξέρει πραγματικά τι σημαίνουν αυτές οι περίεργες ονομασίες των ομολόγων και πώς αυτά είναι εγγυημένα. Ομως, καθώς οι τιμές τους αυξάνονται διαρκώς, μεγαλώνει η ζήτησή τους και γίνονται μπεστ-σέλερ τραπεζικά προϊόντα. 

Μια μέρα, παρ΄ όλο που οι τιμές συνεχώς ανεβαίνουν, ένα στέλεχος της τράπεζας, με ειδικότητα σε θέματα «μάνατζμεντ ρίσκου», αποφασίζει και η απόφασή του γίνεται δεκτή, ότι ήρθε καιρός, σιγά-σιγά, η τράπεζα να αρχίσει να απαιτεί την αποπληρωμή των χρεών που συσσωρεύτηκαν από τους πότες στο μπαρ της Χάιντι. Ομως, οι αλκοολικοί άνεργοι αδυνατούν, βεβαίως, να αποπληρώσουν τα δάνειά τους, αφού είναι άνεργοι οι άνθρωποι, κάτι που δεν έκρυψαν ποτέ, ούτε από τη Χάιντι, ούτε από τους τραπεζίτες. Ταυτόχρονα και ως συνέπεια αυτού, η Χάιντι δεν μπορεί να είναι συνεπής προς τις δανειοληπτικές της υποχρεώσεις και κηρύττει χρεωκοπία. 

Το «Ποτ-ομόλογο» και το «Αλκ-ομόλογο» χάνουν το 95% της αξίας τους. Το «Εμετ-ομόλογο» πάει λίγο καλύτερα και πέφτει μόνον κατά 80%.

Οι προμηθευτές του μπαρ της Χάιντι είχαν δώσει στην πελάτισσά τους, τον καιρό που όλα ήταν καλά κι ωραία, πολύ ελαστικούς όρους για την αποπληρωμή των χρεών της προς αυτούς, αλλά έχοντας επενδύσει και οι ίδιοι σε αυτά τα τραπεζικά ομόλογα, είναι τώρα μπροστά σε μια νέα, διαφορετική κατάσταση.

Ο προμηθευτής των κρασιών χρεωκοπεί και εκείνος που της πουλούσε μπύρες εξαγοράζεται από έναν ανταγωνιστή του. Η τράπεζα, έπειτα από μαραθώνιες και δραματικές διαβουλεύσεις όλων των πολιτικών κομμάτων, σώζεται με γενναία χρηματική ένεση από το κράτος, το οποίο αποφασίζεται να βρει τους πόρους αυτούς από έναν καινούργιο φόρο που επιβάλλει στους ημιεργαζομένους ,ημιανέργους η ανέργους πολίτες του.

Αυτοί αδυνατούν να τον πληρώσουν και χρεωκοπεί και το κράτος.

Η Χαιδω, η πρέπει να βρεί λεφτά να χρηματοδοτήσει τους πελάτες της ώστε να συνεχίσουν να πίνουν στο μπαράκι της , η να μοιράζει τα ποτά τζάμπα, η να το κλείσει

Επιλογές

Ο Μιχάλης  είναι το είδος ανθρώπου που όλοι θα ήθελαν να είναι.

Πάντα χαρούμενος  είχε πάντα κάτι θετικό να πει.

Όταν κάποιος τον ρωτούσε πώς είναι , πάντα έλεγε "δεν θα μπορούσε καλύτερα".

Είχε αλλάξει πολλές φορές δουλειά .

Αν ένας από τους συναδέλφους του είχε μια κακή μέρα αυτός ήταν πάντα εκεί για να του δείξει την θετική πλευρά της κατάστασης.

Μια μέρα των ρώτησα:

"Δεν καταλαβαίνω....δεν μπορεί να είσαι πάντα τόσο σίγουρος ...πως το κάνεις?"

Μου απάντησε:

"Κάθε πρωί που ξυπνάω λέω στον εαυτό μου   "έχεις δύο επιλογές η να είσαι σε καλή η να είσαι σε κακή διάθεση" ...επιλέγω να είμαι σε καλή. 

Κάθε φορά που πάει κάτι στραβά μπορώ να επιλέξω να το παίζω θύμα η να διδαχθώ από την εμπειρία.

Επιλέγω να μάθω.

Κάθε φορά που κάποιος μου παραπονιέται μπορώ να δεχθώ τα παράπονα του η να του δείξω την θετική πλευρά της ζωής.

Επιλέγω να του δείξω την θετική πλευρά της ζωής.

"Ναι καταλαβαίνω -του απάντησα- αλλά είναι  τόσο  εύκολο?"

"Είναι- μου είπε- Τα πάντα είναι θέμα επιλογών."

Αλλάξαμε σπίτι και τον έχασα.  

Χρόνια αργότερα έμαθα ότι πήγαν να τον ληστέψουν στο σπίτι του.

Σε κάποια στιγμή πανικού τον πυροβόλησαν.

Μετά από οκτώ ώρες στο χειρουργείο και αρκετές βδομάδες στο νοσοκομείο γύρισε σπίτι.

Πήγα να τον δώ.

"Πώς είσαι?"- τον ρώτησα.

"Δεν θα μπορούσα να είμαι καλύτερα"- μου απάντησε.

Τον ρώτησα τί του πέρασε από το μυαλό όταν ήταν τραυματισμένος στο πάτωμα.

"Σκέφθηκα ότι είχα δύο επιλογές , να ζήσω η να πεθάνω, διάλεξα να ζήσω"

"Οι Γιατροί στο νοσοκομείο ήταν πολύ καλοί ...μου έλεγαν συνέχεια ότι όλα θα πάνε καλά.

Όταν είδα ,όμως, την έκφρασή τους μπαίνοντας στο χειρουργείο τρόμαξα.

Έπρεπε να πάρω μιαν απόφαση.

Μάγκες - τους λέω- διαλέγω να ζήσω...χειρουργήστε με σαν να είμαι ζωντανός. 

Αν

Αν είσαι οδηγός φταίνε οι πεζοί.
Αν είσαι Θεός φταίνε οι θνητοί.
Αν είσαι αγρότης φταίνε οι πρωτευουσιάνοι.
Αν είσαι άνεργος φταίει ο εργαζόμενος.
Αν είσαι ντόπιος φταίνε οι μετανάστες.
Αν είσαι αδιόριστος φταίνε οι διορισμένοι.
Αν είσαι Έλληνας φταίνε οι Τούρκοι.
Αν είσαι επιβάτης φταίει ο ταξιτζής.
Αν είσαι διαβάτης φταίει ο φορτηγατζής.
Αν είσαι εδώ σου φταίει ο απέναντι.
Αν είσαι χριστιανός σου φταίει ο Εβραίος.
Αν είσαι Γερμανός σου φταίει ο Έλληνας.
Αν είσαι βόρειος σου φταίει ο νότιος.
Αν είσαι μέσα σου φταίει ο έξω.
Αν είσαι άσπρος σου φταίνε οι μαύροι.
Αν είσαι μαλάκας δεν σου φταίει κανείς αγαπητέ μου.

Με πόνο ψυχής

-Θυσίες Για όλους!
-Αχ Ναί! Χτές, με πόνο ψυχής, πούλησα τη μάνα μου.

Ιλ τροβατόρεια 2011

Τα Χερκάπια 2010 είναι πλέον παρελθόν.

Ζήτω τα Ιλ τροβατόρεια 2011.

Η αφίσα των ιλ τροβατορείων είναι  μια έμπνευση  του Herr k με μιά δική μου τεχνική βοήθεια. 

Το συμπόσιο θα γίνει και φέτος σε παραλία της Κέρκυρας στις 20 του μηνός.

Οι Προσκλήσεις δίνονται απο τα μέλη της ομάδας σε άτομα που είναι σε θέση να αντέξουν την δοκιμασία.

Παρακαλώ να ετοιμάζονται τα μεζεδάκια και , κυρίως οι "εισηγήσεις".

Θα ακολουθήσει νυκτερινό μπάνιο υπο το σεληνόφως. 

Φταίει ο Χατζηπετρής

Μέχρι τώρα η Ιταλία κράταγε την ανάσα της.

Τους έλεγαν ότι για τα χάλια της Ελλάδας φταίνε οι τεμπέληδες Έλληνες, τα λαμόγια , οι διεφθαρμένοι πολιτικοί, η κακοδιαχείρηση, η άτακτη φύση του Έλληνα και το απείθαρχο Οθωμανικό της  παρελθον.

 Ήρθε η ώρα να δουν τι εστί βερύκκοκο.

Τώρα θα τους λένε οι άλλοι ότι φταίει ο διεφθαρμένος Μπερλουσκόνι, οι κακοί πολιτικοί, η κακοδαιμονία της Αριστεράς, οι τεμπέληδες του νότου, η ανέμελη  φύση του Ιταλού και οι μετανάστες.

Να μου το θυμηθήτε, στο τέλος για την οικονομική κρίση του καπιταλισμού θα ευθύνεται αποκλειστικά ο Χατζηπετρής.

Το Τραγούδι είναι του Alessandro Μannarino και λέγεται Svegliatevi Italiani (Ξυπνήστε Ιταλοί)

Το Βιντεάκι είναι δικής μου κατασκευής , η μετάφραση δική μου και αναλαμβάνω την ευθύνη μωρά μου.

Τόσα χρόνια σαν τυφλός

Στην Ζάκυνθο, ένα νησί με 35.000 κατοίκους  παίρνουν επίδομα ως εκ γενετής τυφλοί 700 άτομα.
Αν σε αυτούς προσθέσουμε αυτούς που τυφλώθηκαν επειδή κοίταζαν επίμονα τον ήλιο του ΠΑΣΟΚ.

Αυτούς που τυφλώθηκαν από το φώς της δάδας της ΝΔ .

Τους κουκουέδες που έβγαλαν το μάτι τους ενώ έπαιζαν με την αιχμηρή μύτη του (σφυρό) δρεπάνου.

καθώς και τους Συριζαίους που «τυφλώθηκαν από το αντικομουνιστικό τους μένος» που λέει κάθε τόσο η Αλέκα , τότε εξηγούνται όλα σε σχέση με τα αποτελέσματα των πρόσφατων εκλογών στον νομό Ζακύνθου.

Προκειμένου,λοιπόν, να διευκολυνθεί η εκλογική διαδικασία οι τυφλοί ψήφισαν όλοι σε ένα εκλογικό τμήμα με ψηφοδέλτια  τυπωμένα με την μέθοδο ανάγνωσης για τυφλούς   Braille.

Τα αποτελέσματα στο εν λόγω εκλογικό τμήμα έχουν ως εξής:

35^ο εκλογικό τμήμα Ζακύνθου

Επί συνόλου εγγραμμένων 2.548

Ψήφισαν  2.501

Έγκυρα 2.051

Άκυρα λευκά 0

Απείχαν (έχασαν το δρόμο)  50

Έλαβον

ΠΑΣΟΚ  1338

Ν.Δ          1100

ΚΚΕ           52

ΣΥΡΙΖΑ        5 

ΛΑΟΣ           4

Οικολόγοι    3

ΑΝΤΑΡΣΥΑ   1

http://www.youtube.com/watch?v=F4z1FAfV2ww 
Εδώ μπορείτε να ακούσετε το τραγούδι του Τάσου Μπουγά που κάνει θραύση στους κύκλους των τυφλών Νομού Ζακύνθου.

Ιλ τροβατόρεια 2011

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ

Τά "Ιλ τροβατορεια 2011" θα γίνουν γύρω στο 15Αύγουστο (συναποφασίζουμε για την ημερομηνία)

Η τοποθεσία είναι στην Κέρκυρα και θα παραμείνει μυστική δι ευνόητους λόγους.

Κάθε ένας εκ των συμμετασχόντων υποχρεούται να φέρει  το φαί του και το πνευματικό του δημιούργημα. Ποτά θα υπάρχουν σε γειτονική ταβέρνα.

Τραπέζια και καρέκλες υπάρχουν έτοιμες εκει.

Όποιος θέλει να κοιμηθεί εκεί να φέρει υπνόσακο.

Όποιος θέλει να κάνει νυκτερινό  μπάνιο γυμνός θα πηγαίνει λίγο παραπέρα. Δεν έχουμε όρεξη να βλέπουμε τα γεννητικά του όργανα με φόντο το ασημένιο φεγγάρι του Αυγούστου.

Τήν αφίσα φέτος θα φτιάξει ο χερκάπας (πέρσι στα χερκάπεια την έφτιαξα εγώ).

Η αφίσσα θα αναρτηθεί σε κάθε μπλόγκ και θα τοιχοκοληθεί στην πόλη.

Δηλώστε συμμετοχή να κάνουμε τα κουμάντα μας.

Τα κάνω όλα!

Ενημερώνω την εκλεκτή μου πελατεία τους γείτονες μου , τους αργόσχολους συνταξιούχους που με επισκέπτονται στην δουλειά καθώς και τους αγανακτισμένους πολίτες της πλατείας Δημαρχείου ότι εφεξής οι συνεδρίες θα ορίζονται κατόπιν συνεννοήσεως με την γραμματέα μου.

Ανακοινώνω επίσης τις αλλαγές στον τιμοκατάλογο όπως αυτός διαμορφώνεται από τις πληθωριστικές πιέσεις.

-Κρίσεις πανικού και νευροφυτικές διαταραχές εν γένει (50 ευρώ  + 23% φπα.)

-Σχιζοφρένεια και διπολική διαταραχή (80 ευρώ  + 23% φπα.)

-Ψευδείς πεποιθήσεις καταδίωξης, ενοχής η μεγαλείου (60 ευρώ   + 23% φπα.)

-Μανιοκατάθλιψη  και καταθλιπτικές   διαταραχές εν γένει (100   ευρώ  + 23% φπα.)

-Κρίσεις άγχους με η χωρίς αγοραφοβικό σύνδρομο (30  ευρώ  + 23% φπα.)

-Ψυχαναγκαστικές-καταναγκαστικές διαταραχές  (50 ευρώ   +  23%  φπα.)

Η  προσαρμογή θα ισχύσει από την ερχόμενη Δευτέρα (20-6-2010) μόνον για τις ανωτέρω περιπτώσεις. Οι τιμές μας για τις υπόλοιπες παθήσεις παραμένουν προς το παρόν στα γνωστά επίπεδα.

 Υ.Γ

 -Προς Σπύρο πιτόρο  ερωτευμένο και αγανακτισμένο πλατείας Δημαρχείου.

  Φίλε άσε τις ντροπές και τους δισταγμούς.

Πες της το στα ίσα.

«Σε γουστάρω, μου αρέσεις και θέλω να μείνουμε μόνοι.»

 -Προς κατεστραμμένο και αγανακτισμένο επιχειρηματία (με το άσπρο πουκάμισο και την κοιλιά).

Αγαπητέ μικροαστέ, δεν σου φταίει ο προλαλήσας αλλά η δομική κρίση του ολοκληρωτικού καπιταλισμού.

-Προς αυτόν με τα γουρλωμένα μάτια που με έπιασε από το λαιμό φωνάζοντας μου ότι έχασε δύο σπίτια.

 Φίλε ηρέμησε δεν είμαι εγώ ο Παπακωνσταντίνου.

-Λατρευτέ μου συνταξιούχε.

 Eίμαι διατεθειμένος να ακούσω την ιστορία σου αρκεί να μην ξεκινήσεις πάλι από το ’39 .

-Όχι συναγωνιστή Νίκο!..  μην ανοίξεις επιχείρηση καλλιέργειας σαλιγκαριών. Θα χάσεις το σπίτι σου.

-Αγαπημένε μου «ακομμάτιστε»  σταμάτα να λες ανοησίες κοτζάμ άντρας.

-Θόδωρε μεγάλε!  Θα ρίξουμε την κυβέρνηση ακόμα και αν χρειαστεί να το κανουμε εγώ και εσύ.

Αναχωρώ για Απραό-Παραλία Δεσπότη με φουλ εξοπλισμό και ταπεράκι με γεμιστά.

Ci vediamo fratelli miei.