Τα τρία πιθανά σενάρια μιας σκοτεινής ιστορίας

Τόν Απρίλιο του 2006 το Πανελλήνιο είχε συγκλονισθεί εξαιτίας της συζήτησης στην Ιερά σύνοδο για την αγιοποίηση του ιερομονάχου Βησσαρίωνος Κορκολιάκου.

Κατά την εκταφή της σωρού του Βησσαρίωνος διαπιστώθηκε ότι αυτή δεν είχε λιώσει. Θεωρήθηκε απο παράγοντες της εκκλησίας ότι αυτό ήταν θαύμα και προτάθηκε η αγιοποίηση του.

Τότε έγραψα το παρακάτω χρονογράφημα το οποίο δημοσίευσαν γνώστες εφημερίδες , Site, ενώ κυκλοφόρησε και χέρι-χερι σε φωτοαντίγραφα σε διάφορες πόλεις της χώρας.

Τα ιερατεία τότε μου είχαν "ψάλλει τον εξάψαλμο"

"Στις αρχές Απριλίου θα συζητηθεί στην Ιερά Σύνοδο της εκκλησίας της Ελλάδος η υπόθεση της αγιοποίησης ή όχι του ιερομόναχου Βησσαρίωνα της μονής Αγάθωνος του νομού Φθιώτιδας.
Η εκταφή του λειψάνου έγινε στις αρχές του Μαρτίου και προκάλεσε πλήθος αντιδράσεων. Αντιφατικές ιατροδικαστικές γνωματεύσεις, δηλώσεις επιφανών ψυχολόγων και πολιτικών, δηλώσεις Χριστόδουλου και Ζακύνθου Χρυσοστόμου, δημοσιεύματα εφημερίδων για το θαύμα και κοσμοσυρροή πιστών στην μονή Αγάθωνος από όλα τα μέρη της χώρας.
Σκοπός αυτού του άρθρου, όμως, είναι να δημοσιοποιήσει την αθέατη πλευρά των αντιδράσεων των ανθρώπων της καθημερινότητας. Αντλήσαμε το υλικό μας από τις ατελείωτες συζητήσεις που γίνονται σε καφενεία, κομμωτήρια, γυμναστήρια, ΚΑΠΗ, κουρεία, οινομαγειρεία, παγκάκια πάρκων και που αποκαλύπτουν έναν πλούσιο προβληματισμό και μία διάθεση προσέγγισης του θέματος από πολλές και διαφορετικές πλευρές.
Επιλέξαμε και παρουσιάζουμε τα τρία πιο δημοφιλή σενάρια που κυκλοφορούν ανάμεσα σε δεκάδες άλλα.

Σενάριο Πρώτο:

Σύμφωνα με το πρώτο σενάριο ή όλη ιστορία είναι «δουλειά» του Χριστόδουλου. Σκοπός της είναι να τονώσει το θρησκευτικό αίσθημα των Ελλήνων που έχει τραυματισθεί από τα εκκλησιαστικά σκάνδαλα των τελευταίων ετών. Οι λάτρεις αυτής της εκδοχής την στηρίζουν επικαλούμενοι το αγωνιώδες διάγγελμα του Χριστόδουλου μερικές μέρες πριν την εκταφή του λειψάνου.
Στην δραματική έκκληση του στις 24 Μαρτίου, ο Χριστόδουλος, έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου για την μεγάλη έλλειψη που υπάρχει σε ιερείς και ως κύρια αιτία του φαινομένου θεωρούσε την απροθυμία των νέων γυναικών να μοιραστούν τη ζωή του παπά. Τόνιζε δε στην εγκύκλιο του: «Καλούμε τις νέες χριστιανές κοπέλες να μην διστάσουν να έλθουν εις «γάμου κοινωνίαν» με έναν νέο ο οποίος εκδηλώνει την επιθυμία της ιεροσύνης. Να είναι βέβαιες ότι δεν θα στερηθούν την ευλογημένη χαρά της συζυγικής ζωής». Συμφωνούμε και προσθέτουμε ότι είμαστε της άποψης πως θα πρέπει να παραμερίζουμε στερεότυπα του παρελθόντος και να μην υποβαθμίζουμε τη χαρά και της εξωσυζυγικής ζωής.

Η παπαδιά στην εποχή μας δεν πρέπει να έχει να ζηλέψει τίποτα από τις υπόλοιπες νέες χριστιανές.

Σενάριο Δεύτερο:

Εδώ συζητιέται ότι τα πάντα τα έχει οργανώσει η μονή Αγάθωνος για να κράτησει ψηλά την ανταγωνιστικότητα της έναντι των άλλων μονών και του σκληρού παιχνιδιού που έχουν επιβάλει τον τελευταίο καιρό.
Ακόμα και το τελευταίο ξωκλήσι προκειμένου να κρατηθεί σ’αυτούς τους δύσκολους καιρούς της σκληρής ανταγωνιστικότητας χρησιμοποιεί κάποιο ατού, μια εικόνα κλαίουσα, κάποια σκιά στον τοίχο, ένα χέρι, ένα δάκτυλο, λίγο τίμιο ξύλο. Οι μεγαλύτερες δε, όπως είναι φυσικό, παίζουν πιο οργανωμένα και σε άλλα επίπεδα με ολόκληρα σκηνώματα αγιοποιήσεις τουριστικά πρακτορεία διανυκτερεύσεις ενοικιάσεις μαγαζιών πέριξ του ιερού τόπου κλπ.
Θα μπορούσε να μείνει έξω από τις εξελίξεις ολόκληρη μονή Αγάθωνος με τέτοια περιουσία τη στιγμή που μέχρι και οι παπαροκάδες έχουν οργανωθεί και κάνουν παιχνίδι;

Σενάριο τρίτο:

Η αριστερή εκδοχή.

Σύμφωνα με τους υποστηρικτές του τρίτου σεναρίου η υπόθεση Βησσαρίωνα υποκινείται από τον Περισσό.

Ως γνωστόν ο Βησσαρίωνας Κορκολιάκος ήτανε στο αντάρτικο και αφού πέρασε πολλές περιπέτειες κατά τα μετεμφυλιοπολεμικά χρόνια κατέληξε στην μονή Αγάθωνος. Το πρώτο του μέλημα ήταν να «στήσει» κόβα με την επωνυμία «Κομματική Οργάνωση Βάσης Ιερομόναχων και κανδυλαναφτών ιεράς μονής Αγάθωνος». Για έμβλημα δε αντί του σφυροδρέπανου (για ευνόητους λόγους) είχε καθιερώσει το θυμιατό με μανουάλι χιαστί.

Τα χρόνια της μεταπολίτευσης την κόβα «έβλεπε» ο συχωρεμένος ο Κώστας Τσολάκης κατ’ευθείαν από το Π.Γ. Επισκεπτόταν τη μονή κάθε μήνα ντυμένος Αρχιμανδρίτης.

Ώσπου ήρθε το 89 και ο Τσολάκης «κατεβάζει» πρόταση διαγραφής του Βησσαρίωνα γιατί είχε «απόψεις».

Στο 1 λεπτό και 22 δευτερόλεπτα που του έδωσε η καθοδήγηση για να απολογηθεί, ο Βησσαρίωνας πρόλαβε να πει: «Αγαπητοί αδελφοί (με όμικρον γιώτα). Χαιρετίζω και εγώ με τη σειρά μου την αποψινή μας δουλειά…» και σωριάστηκε κάτω.

Αργότερα έγινε γνωστό ότι εκτός από «απόψεις» είχε και ζάχαρο.

Έκτοτε πέρασαν 17 χρόνια και ο μεν Βησσαρίων έμεινε θαμμένος σε έναν ειδικά διαμορφωμένο πέτρινο τάφο (όπως συνηθίζεται να ενταφιάζονται οι γραμματείς κοβας της μονής Αγάθωνος) η δε κόβα απέκτησε νέο καθοδηγητή.

Η Αλέκα Παπαρήγα επισκέπτεται τώρα κάθε μήνα τη μονή ντυμένη καλόγρια .
Σε κάποιο διαφωτιστικό μάθημα, λοιπόν, και ενώ ανέλυε τη Λενινιστική θέση του κόμματος για τον εκδημοκρατισμό του κράτους, ένας μοναχός της λεει: «Αδελφή Παπαρήγα το πρόβλημα δεν είναι ότι υπάρχουν μόνο δεξιοί δικαστές, αστυνομικοί, εφοριακοί και πράκτορες της Ε.Υ.Π. Το πρόβλημα είναι ότι και οι άγιοι είναι όλοι δεξιοί».
Αυτό μπορεί να λυθεί του απάντησε. Θα το παλέψουμε να πείσουμε το Χριστόδουλο να αγιοποιήσει το Βησσαρίωνα.
"Μα αυτόν τον διαγράψαμε το 89 γιατί είχε απόψεις", λεει ο μοναχός .
"Μετά από 17 χρόνια ποιος θυμάται τέτοια πράγματα αδελφέ;" του απαντάει εκείνη."

Τέτοια , και άλλα πολλά, έλεγα το 2006 ώσπου ήρθε η αποκάλυψη 4 χρόνια μετά.

Διαβάστε εδώ τι γράφουν τώρα οι αθεόφοβοι.

http://www.espressonews.gr/default.asp?pid=79&catid=16&artID=767179

Το γλεντάμε

Περί του Ασέδιου των Κορυφών

Το Αssedio (πολιορκία, στην Ενετική διάλεκτο) των Κορυφών (της Κέρκυρας δηλαδή) έγινε τον Αύγουστο του 1716.
Οι Οθωμανοί πολιορκητές είχαν παρατάξει στον Βουθρωτό (δηλαδή στο απέναντι από τις ακτές της Κέρκυρας τμήμα της νοτίου Αλβανίας) 30.000 πεζούς, 3.000 ιππείς και 2.000 πυροβολητές. Επιπλέον, 460 μακρύκανα τηλεβόλα και 6.000 βραχύκανοι όλμοι, ενώ βουβάλια έσερναν κι άλλα κανόνια πάνω από τα βουνά της Αλβανίας και καμήλες κουβαλούσαν τεράστιες ποσότητες πυρομαχικών και λοιπού πολεμικού υλικού.

Η νίκη τους έναντι των ολιγάριθμων υπερασπιστών της νήσου υπό τον στρατάρχη Schulenburg (Σουλεμβούργο) ήταν βεβαία.

Ξαφνικά οι Οθωμανοί τράπηκαν σε φυγή εγκαταλείποντας την επιδίωξη τους για την κατάληψη της νήσου.

Οι «ευγενείς» της Κέρκυρας απέδωσαν την αποχώρηση των αλλοθρήσκων Τούρκων σε θαύμα του Αγίου Σπυρίδωνος .

Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να ενδυναμωθεί η πίστη των Κερκυραίων στην θαυματουργή δραστηριότητα του εν λόγω Αγίου και να συρρέουν οι πιστοί για να καταθέτουν τον οβολό τους.

Ακόμα και σήμερα συρρέουν στην Κέρκυρα προσκυνητές από όλη την Ελλάδα.
Αμέσως μετά πηγαίνουν να προσκυνήσουν στο Αιγαίο την «Παναγία την κουρσαροβουλιάχτρα.»

Ακόμα ξεκοκαλίζουν οι απόγονοι των «ευγενών» τα απομεινάρια του οβολού των πιστών.

Τι συνέβη όμως: (έλα ντε!).

Όπως μας πληροφορεί ο εξαίρετος συγγραφέας, ιστορικός ερευνητής, συμπατριώτης και φίλος μου Κώστας Βέργος «Η σπουδή των Κερκυραίων να αποδώσουν τη φυγή των Τούρκων, μετά από παρατεταμένη και σκληρή πολιορκία, σε θαύμα έκανε τους τοπικούς ιστορικούς να υποτιμήσουν την ευρύτερη σημασία του γεγονότος, καθώς και τη συσχέτισή του με ένα άλλο γεγονός που συνέβη τον ίδιο ακριβώς καιρό, βορειότερα.
Στο ουγγρικό Πετροβάρντεϊν, λίγες ημέρες πριν, στις 5 Αυγούστου 1716 , γράφτηκε η τελευταία πράξη της τουρκικής-οθωμανικής επεκτατικότητας προς τη Δύση. Επρόκειτο, εκ μέρους της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, περί ενός κοινού σχεδίου κατά Βενετίας και Βιέννης. Αφορμή τα αμφισβητούμενα θαλάσσια (στο Ιόνιο) και χερσαία (στην Ουγγαρία) συμφέροντα. Κατάληξη η διπλή τουρκική ήττα, που έβαλε οριστικά τη μεγάλη ισλαμική αυτοκρατορία σε τροχιά παρακμής.»

«Ο τουρκικός στόλος αποχώρησε εσπευσμένα την ημέρα ακριβώς που έφθασε το μαντάτο της τουρκικής καταστροφής στο Πετερβάρντεϊν. Την επομένη, ο ερχόμενος σε βοήθεια συμμαχικός ευρωπαϊκός (ισπανό-πορτογαλικός) στόλος θα έφερνε στην Κέρκυρα το ίδιο μαντάτο και στους δικούς μας.»

Δεν υπήρχε, πλέον, κανένας λόγος να δώσουν την μάχη στην Κέρκυρα.

Διεργασίες

Και εγώ μέσα!!

Πόσο μάλλον που βλέπω φίλους αγαπητούς και ονόματα σεβαστά από διαφορετικούς και αντιμαχόμενους , μέχρι πρότινος, χώρους .

Βλέπω Θόδωρο Αγγελόπουλο που έκανα μια μέρα να δώ το έργο του και θα κάνω μια αιωνιότητα (από ότι διαισθάνομαι) για να το καταλάβω.

Βλέπω Χουρμουζιάδη , βλέπω Τσακνή, βλέπω Λεοντή ,βλέπω Νάντια , βλέπω Ρούση (περαστικά Γιώργο) και πολλούς άλλους .

Νάναι καλά το Μνημόνιο και ο εμπνευστής του.

Περιμένετε έρχομαι και εγώ!!!

Πόσο μάλλον που έτσι και αλλιώς τα μπαγκάζια μου είναι μονίμως έτοιμα εδώ και καιρό.

Τις γκρίνιες περι «από κάτω» και «από πάνω» δεν τις καταλαβαίνω. Πάνε πάνω από πενήτα χρόνια που ο «μεγάλος» είχε πεί ότι το «πάνω» και το «κάτω» εξαρτάται (μου λές, εξαρτάται) από την θέση του παρατηρητή. Άσε που όλοι αγαπάνε τους «από κάτω» αρκεί να είναι αυτοί στους «από πάνω».

Από ότι μαθαίνω έρχεται κόσμος και κοσμάκης δι άμεσον επιβίβασιν.

Μου είπαν να ετοιμάσω τις αποσκευές μου.

Καλού κακού (ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται) γνωστοποιώ τις ελλείψεις μου.

Εκείνα που δεν έχω (και δεν θέλω να αποκτήσω) είναι…………..

σε rhythm and blues και Fabrizio de Antres (ο Μέγας)

Το σημειώνουμε κύριοι!

Η άστατη ζωή της κυρίας Ελευθερίας

Η κυρία Ελευθερία έμενε στην διπλανή μας αυλή.

Εκείνον τον καιρό τα σπίτια στην Αθήνα είχαν ακόμα αυλές .

Με το ένα μάτι διάβαζα και με το άλλο περίμενα να βγει η κυρία Ελευθερία να απλώσει τα ρούχα της.

Εξαιτίας κάποιας σκοτεινής συνωμοσίας των δυνάμεων της φύσης, ουδέποτε ο άνεμος σήκωνε το φουστάνι της κυρίας Ελευθερίας πέραν ενός κρίσιμου ορίου.

Για κάποιο ανεξήγητο λόγο , επίσης, η μάνα μου, «βρώμα» την ανέβαζε , «του σχοινιού και του παλουκιού» την κατέβαζε. Κάποια φορά, δε, την αποκάλεσε και «καραπουτανάρα».

Παρά ταύτα ανάμεσα σε μένα και στην κυρία Ελευθερία υπήρχε μια γλυκιά ροζ ατμόσφαιρα. Θυμάμαι (ως τώρα νάταναι) που μια φορά έπεσα εκεί που παίζαμε στο δρόμο , σηκώθηκα κλαίγοντας να πάω σπίτι μου και έπεσα πάνω στην κυρία Ελευθερία . Μου έβγαλε με προσοχή ένα πετραδάκι που είχε σφηνωθεί στο ματωμένο μου γόνατο , μου χάιδεψε το πόδι , μου χαμογέλασε και μου είπε να πάω σπίτι μου να μου βάλει η μάνα μου ιώδιο. Εν τω μεταξύ εγώ είχα βυθιστεί ανάμεσα στα στήθη της που για έναν επίσης ανεξήγητο λόγο ουδέποτε μπορούσες να δεις πέραν ενός ορισμένου βάθους.

Η κυρία Ελευθερία έμεινε για πάντα κάτι το μυστηριώδες και απλησίαστο. Δεν θυμάμαι πλέον το πρόσωπο της . Τα υπόλοιπα τα θυμάμαι, νομίζω .

Η κυρία Ελευθερία (καθώς λένε αυτοί που ξέρουν) υπήρξε σαν κάτι ανάμεσα στον μύθο και στην πραγματικότητα , δηλαδή, πολύ κοντά στην απόλυτη αλήθεια.

Το βιντεάκι που επισυνάπτω στο post το έφτιαξα έχοντας στην σκέψη μου τον την Εύη( και το Χρήστο) , την φίλη μου την Coerdia (και τον Γιάννη) , και τον Μανώλη Ρασούλη . Είναι και οι τρείς σε ενδιαφέρουσα.

Καλή Λευτεριά αδέλφια.

Το τραγούδι είναι το ” se ti tagliassero a pezzetti “ του Fabrizio de Antre που, προφανώς, είχε και αυτός ανάλογη εμπειρία με μια signora Liberta).
Η μετάφραση (η πρώτη εν Ελλάδι παρακαλώ) και το μοντάζ είναι εμού του ιδίου.

ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!!!!

Δεν αντέχουμε άλλο!

Μέχρι που θα φτάσετε επιτέλους!

Δοκιμάζονται οι αντοχές και τα όρια του εργαζόμενου , του μικρομεσαίου του συνταξιούχου.

Δεν το καταλαβαίνετε επιτέλους;

Οι άνθρωποι του μόχθου δεν αντέχουν άλλο.

Αν συνεχισθεί αυτή η κατάσταση θα οδηγηθούμε σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις .

Κινδυνεύει η κοινωνική συνοχή .

Σταματήστε πριν είναι πολύ αργά.

Χθες διαβάσατε το τρίτο κατά σειρά δραματικό διάγγελμα του Διαχειριστή Βαγγέλη. Απευθυνόταν σε σας , στις ακόλαστες και ξετσίπωτες «φυτίτριαις» του 1ου ορόφου που αναστατώνετε την πολυκατοικία μέσα στα άγρια χαράματα.

Ειδικά εκείνη με τους αλλεπάλληλους (τάχαμου-τάχαμου) οργασμούς. Αλλά και η άλλη , η Νεοδημοκράτισσα στο βάθος του διαδρόμου (ξέρει αυτή …. «και α! και ου! και Δαπνουδουφουκού…»).

Θορυβώδεις και άσχετες «φυτίτριαις» !

Υπάρχουν και άλλοι τρόποι ερωτικής συνεύρεσης. Πιο ενδιαφέροντες και διακριτικότεροι. Αλλά που να μάθετε τέτοια πράγματα στα κωλοχώρια της Κομοτηνής και των Γρεβενων;

Ακούστε λοιπόν για να μην περάσετε εντελώς τράνζιτο από τον πολιτισμένο κόσμο.

Α. Πόντα ντιλέτο (το παραδοσιακό) Και ξεκούραστο και αθόρυβο και απολαυστικό . Αν σας παραπονεθεί ο χλεχλές ότι κουράζεται μπορείτε να του αντιτείνετε «..δεν θα ρίχνεις και μπετά αύριο!»).

Β. Σόρδολο Αμπιτάντε (το ρομαντικό). Εξίσου αθόρυβο και ιδιαίτερα δημοφιλές στις περιοχές που βρέθηκαν στο παρελθόν sotto controllo Veneziano.

Γ. Σεσάντα νόβε , σάλτο αλιμπαρτάρε ( το θεϊκό). Κάι αθόρυβο, εκ των πραγμάτων, και ξεκούραστο και πολυοργασμικό.

Ξεστραβωθείτε! Και να μην σας ξαναπιάσω αδιάβαστες!

Δε μασάμε

Ναι!
Μέσα στο γενικό χαμό, επιστρέφω.

Ποιός γνωρίζει (άραγε) ότι η συγκεκριμένη σκηνή της πασίγνωστης χολυγουντιανής ταινίας που μάγεψε μικρούς και μεγάλους γυρίστηκε στον Απραό;

Μικρά χαλίκια στο δρόμο

"Αν δεν αξίζει αυτό το χαλίκι,
τότε δεν αξίζει τίποτα!"

Απο την ταινία "la strada" του κορυφαίου Federico Fellini.

Maremma

Ξύπνησα στις δυόμιση με ένα αίσθημα ασφυξίας και πανικού. Είχε ενεργοποιηθεί ξανά το σύστημα Ν.Φ.Δ.* μου . Συνηθισμένα πράγματα. Έχω μάθει πλέον να ζω μαζί του.

Ντύθηκα και βγήκα στους δρόμους . Περπατούσα μόνος στην παραλία. Ήρθε στο μυαλό μου η «Μαρέμμα» . Σιγοτραγουδούσα ξανά και ξανά το ίδιο τραγούδι.

Νάσου και ο Καββαδίας μέσα στα σκοτάδια να μου θυμίσει ότι «..μένα φτερό ξορκίζει ο Γκόμπι την μαλάρια» … και τα ρυθμικά βήματα , πίσω μου, ενός δυστυχή ομοφυλόφιλου που βρήκε άνθρωπο να ακολουθήσει.

Έφτασα στην πλατεία κατά τις τρείς . Μια πόρνη βγαίνει από ένα μπαρ και με πλησιάζει «για ένα ποτό» .

«Μην μου μιλάς δεν είμαι καλά» . Το χαμόγελο πάγωσε στο πρόσωπο της . Την λυπήθηκα και το μετάνιωσα. Δεν γινόταν αλλιώς.

Ξανά μόνος με την Μαρέμα.

Η Μαρέμα είναι μια βαλτώδης περιοχή στην Τοσκάνη δίπλα στην θάλασσα. Παλιά η ελονοσία θέριζε . Αργότερα αποξήραναν του βάλτους και η περιοχή έγινε «τουριστικός προορισμός» .

Η μοίρα της Μαρέμα είναι παράλληλη με την δική μας Αχαράβη. Θυμάμαι που η Nόνα μου η Βανθία μου μιλούσε για την ελονοσία και την φτώχεια της περιοχής. Κανείς δεν ήθελε ούτε να περάσει από κείνους τους βάλτους της «Αναχαράβης» , όπως την έλεγε.

Την έλεγαν Άχαραβη από την σύντμηση των λέξεων «Άχαρη Ήβη». Οι νέοι, εξαιτίας της ελονοσίας , ήταν κίτρινοι αρρωστιάρηδες και πολλοί τελικά πέθαιναν.
Τώρα η Αχαράβη είναι επίσης ένας τουριστικός προορισμός. Τίποτα δεν θυμίζει,πλέον, το θλιβερό της παρελθόν.

Τι γυρεύω εγώ σε αυτούς τους βάλτους περασμένες τρείς της νυκτός;

*Ν.Φ.Δ. Διαταραχές του νευροφυτικού συστήματος. Τις κληρονόμησα από τον πατέρα μου μαζί με την τεράστια περιουσία του.

Το Βιντεάκι είναι δικής μου παραγωγής και η μετάφραση δική μου και αναλαμβάνω την εύθυνη, όπως πάντα.

Οι μουζικάντηδες της Βρέμης

Ήταν μια φορά ένας γάιδαρος που δούλεψε σκληρά σε όλη του τη ζωή. Μια μέρα το αφεντικό του αγόρασε μια καινούργια καμιονέτα και μπορούσε, πλέον να μεταφέρει και τα πιο βαριά φορτία χωρίς να χρειάζεται τον γάιδαρο. Τον έδεσε λοιπόν σε μια γωνιά του στάβλου και τον άφησε να πεθάνει από την πείνα.

Ο Γάιδαρος , όμως δεν ήθελε να περάσει έτσι τις τελευταίες μέρες της ζωής του. Το όνειρό του από μικρό γαϊδουράκι ήταν να γίνει μουσικός στην Βρέμη.

Πριόνισε , λοιπόν, με τα δόντια του το σχοινί και πήρε το δρόμο για την Βρέμη.
Δεν είχε κάνει πολύ δρόμο και συναντάει ένα σκυλί αδυνατισμένο από την πείνα που κλαψούριζε στην Άκρη του δρόμου.

«Τι σου συμβαίνει φίλε;» τον ρώτησε.
« Το αφεντικό μου αγόρασε έναν συναγερμό για να του φυλάει το σπίτι . Δεν με χρειάζεται άλλο και με έδιωξε από το σπίτι. Είμαι μια βδομάδα νηστικός» απάντησε ο σκύλος.
«Έρχεσαι μαζί μου στην Βρέμη να γίνουμε μουσικοί; Εγώ θα παίζω λαούτο και εσύ θα με συνοδεύεις με το τύμπανο.» Το ρώτησε ο Γάιδαρος.
Μην έχοντας τι άλλο να κάνει ο σκύλος ακολούθησε τον γάιδαρο στο ταξίδι προς την Βρέμη.

Καθώς προχωρούσαν συναντούν ένα γάτο που νιαούριζε γοερά στην άκρη του δρόμου.
«Τι σου συμβαίνει φίλε ;» ρώτησε ο γάιδαρος .
« Το αφεντικό μου με έδιωξε από το σπίτι γιατί αγόρασε μια συσκευή υπερήχων που διώχνει τα ποντίκια και δεν με χρειάζεται πλέον . Είμαι δυο βδομάδες χωρίς φαί και νερό.» Απάντησε ο γάτος.
«Έρχεσαι μαζί μας στην Βρέμη; Πάμε να γίνουμε μουσικοί. Εγώ θα παίζω λαούτο , ο σκύλος τύμπανα και εσύ βιολί.

Χωρίς δεύτερη σκέψη ο γάτος ακολούθησε τον γάιδαρο και τον σκύλο.

Δεν προχώρησαν πολύ και βρέθηκαν μπροστά σε ένα κοτέτσι. Βλέπουν έναν κόκορα να τρέχει πανικόβλητος.
«Τι σου συμβαίνει φίλε;» ρώτησε ο γάιδαρος.
« Το αφεντικό μου έκλεισε το κοτέτσι γιατί αγοράζει κοτόπουλα και αυγά από το σούπερ μάρκετ και δεν με χρειάζεται πια. Έτσι αποφάσισε να με αποκεφαλίσει και να με κάνει παστιτσάδο για το τραπέζι της Κυριακής . Τρέχω να σώσω το κεφάλι μου.» απάντησε ο κόκορας.

«Ανέβα γρήγορα στην πλάτη μου να σωθείς. Πάμε να γίνουμε μουσικοί στην Βρέμη. Θα παίζεις όμποε.» Του είπε ο γάιδαρος.

Χωρίς δεύτερη σκέψη ο κόκορας ανέβηκε στην πλάτη του γάιδαρου.

Όταν νύχτωσε οι τέσσερις φίλοι έψαξαν να βρουν ένα μέρος να περάσουν την νύχτα. Μέσα στο σκοτεινό δάσος είδαν ένα φώς και πλησίασαν . Ήταν μια τεράστια καλύβα . Κοίταξαν από το παράθυρο και τι να δουν;
Ατελείωτα ράφια με τρόφιμα. Τυριά όλων των τύπων , μορταδέλες , παστά χοιρινά . σακιά με στάρια και βρώμη και πολλά άλλα. Στη μέση της αποθήκης , γύρω από το στρωμένο τραπέζι με κάθε λογής μεζέδες καθόταν τα πρώην αφεντικά τους . Τα άκουσαν να κουβεντιάζουν για τις κλεψιές που έκαναν και να σχεδιάζουν τις επόμενες.
«Ευτυχώς που ξεφορτωθήκαμε και αυτά τα άχρηστα ζώα που είχαμε στη δούλεψή μας και τώρα θα μας μένουν περισσότερα τρόφιμα» έλεγαν.

Οι τέσσερις φίλοι αποφάσισαν να κρυφτούν πίσω από τους θάμνους και να σκεφτούν τι θα έπρεπε να κάνουν.
Σε μια στιγμή ο γάιδαρος είπε: « Το βρήκα! Ακούστε προσεκτικά το σχέδιο μου .»

Έτσι , λοιπόν, οι τέσσερις φίλοι πλησίασαν την πόρτα της αποθήκης . Ο γάιδαρος χαμήλωσε τα πόδια του και ο σκύλος ανέβηκε πάνω στο κεφάλι του . Ύστερα ο γάτος ανέβηκε με ένα πήδημα πάνω στο κεφάλι του σκύλου και τέλος ο κόκορας με ένα φτερούγισμα ανέβηκε πάνω στο κεφάλι του γάτου.

Με μια κλωτσιά ο γάιδαρος άνοιξε την πόρτα και άρχισαν όλοι μαζί , ο γάιδαρος να γκαρίζει, ο σκύλος να γαυγίζει, ο γάτος να νιαουρίζει και ο κόκορας να λαλεί.

Τα αφεντικά τα έχασαν. Νόμιζαν ότι έβλεπαν ένα τέρας της αποκαλύψεως και το έβαλαν στα πόδια.

Έτσι οι τέσσερις φίλοι έζησαν για πάντα ευτυχισμένοι στην καλύβα μέσα στο δάσος.

Μπορεί να μην έγιναν μουσικοί στην Βρέμη αλλά ίσως έτσι να ήταν καλύτερα.

Ποιος θα μπορούσε , πλέον, να αντέξει στην Βρέμη;

Για αυτό άλλωστε (ως ένδειξη ευγνωμοσύνης) ο Δήμος της πόλης έβαλε και το άγαλμα που βλέπετε σε κεντρικό σημείο της πόλης.

.

Πρόκειται, βέβαια, για το γνωστό παραμύθι των αδελφών Grimm σε διασκευή Trovatore για τις ανάγκες των καιρών.

.

Γλάστρες

"Όπου βλέπεις πολλές γλάστρες είναι για να κρύβουν την φτώχεια."

il trovatore

Το βοσκόπουλο θα το πληρώσει χρυσό.

Η βοσκοπούλα δεν φταίει γιατί δεν ασχολήθηκε ποτέ με φορολογικές δηλώσεις.

Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας θα μείνει για πάντα αφανής.

Βασίλης Άνθης "Το Άγημα»

Τον πρωτοείδα στα γραφεία μιας τοπικής εφημερίδας. Ήταν μέσα στο γραφείο του διευθυντή και μιλούσε έντονα και όρθιος .
Γέρος, μικροκαμωμένος , μυτερό άσπρο μουσάκι , μαύρο στρατιωτικό μπερέ και άσπρα μακριά μαλλιά ασυνήθιστα για ανθρώπους της ηλικίας του.
«Άλλος ένας διανοούμενος που ξέβρασε η θάλασσα στο νησί» σκέφτηκα.
Ο φίλος μου και διευθυντής της τοπικής εφημερίδας τον άκουγε προσεκτικά ακουμπημένος αναπαυτικά με τα χέρια πίσω από το λαιμό. Δεν άκουγα την συνομιλία . Μας χώριζε ένας τζαμένιος τοίχος.
Όταν τελείωσαν ρώτησα τον διευθυντή
«Ποιος ήταν αυτός;»,
« Ο Βασίλης ο Άνθης….» μου απάντησε, «….. ο γραμματέας της Κομμουνιστικής Οργάνωσης Κέρκυρας του ΚΚΕ επί κατοχής».
Τάχασα . Τον κοίταγα σαν χαμένος. Νόμιζα ότι με δουλεύει.
«Τι μου λες; Και πού ήταν τόσα χρόνια;»
« Στην Τσεχοσλοβακία» μου απαντάει και συνεχίζει «Έφυγε μετά τον εμφύλιο, δούλεψε σαν δημοσιογράφος , ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο, συνάντησε και τον Κάστρο, πήρε μέρος και στην Άνοιξη της Πράγας, εντάχθηκε στο ΚΚΕ Εσωτερικού και νάτον πάλι εδώ να με βασανίζει» .
«Και γιατί σε βασανίζει παρακαλώ;»
«Με βασανίζει… τρόπος του λέγειν. Θέλει να γράψει για το άγαλμα του Μεθόδιου .. ξέρεις του Δεσπότη επί κατοχής. Πρόκειται να του στήσουν κάποιο άγαλμα στην πλατεία και ο Βασίλης θέλει να αποδείξει ότι η στάση του έναντι των Εβραίων ήταν απαράδεκτη και ως εκ τούτου δεν του αξίζει μια τέτοια μεταχείριση. Σκοπεύει επίσης να εκδώσει και ένα βιβλίο με τίτλο «Ένα ταξίδι μια ζωή».

Έφυγα από τα γραφεία της εφημερίδας σκεφτικός. Σχεδόν είχα ξεχάσει τον λόγο για τον οποίο πήγα.

Ο Βασίλης έγραφε , μίλαγε σε δημοτικά συμβούλια, σε φοιτητικά αμφιθέατρα σε συγκεντρώσεις και εν τέλει τα κατάφερε και δεν δόθηκε η άδεια για την τοποθέτηση του αγάλματος του Μεθόδιου.
Ικανοποιήθηκε ο Βασίλη, απογοητεύτηκαν τα περιστέρια και τα φρικιά που έχασαν ένα ακόμα πόστο για να κάνουν την ανάγκη τους … αλλά έτσι συμβαίνει σε αυτόν τον κόσμο.

Μέσα σε όλη αυτήν την φασαρία δημιουργήθηκε ατύπως ένα «Άγημα» περί τον Βασίλη.
Το αποτελούσε ο Διευθυντής της εφημερίδας που λέγαμε, ένας μαθηματικός του ΚΚΕ, ένας οικονομολόγος του ΣΥΡΙΖΑ, ένας κριτικός κινηματογράφου και η αφεντιά μου.

Μας μάζευε στο σπίτι του και μιλούσαμε με τις ώρες. Σπάνια μίλαγε για το παρελθόν . Συνήθως μιλούσαμε για τα γεγονότα των ημερών. Μας κερνούσε και ένα ποτό από την Τσεχοσλοβακία που έμοιαζε με λικέρ αλλά σε χτύπαγε στο δεύτερο ποτήρι. Ψήναμε και ψάρια που έφερνε ο γαμπρός του.

Μετά άρχισαν τα νοσοκομεία.
Το τέλος του ταξιδιού , φαινόταν ότι ελάμβανε τέλος.

Ένα βράδυ ήμουν σπίτι του , καθόμουν σε μια καρέκλα δίπλα στο κρεβάτι και του διάβαζα κάτι από μια εφημερίδα. Σε μια στιγμή μου έκανε νόημα με το χέρι να σταματήσω.
«Κουράστηκα..» μου λέει «…Πάρε εκείνο το χαρτοκιβώτιο και άσε με να κοιμηθώ…»
«… α.. και πριν φύγεις Θέλω να μου υποσχεθείς ότι θα γίνουν όλα όπως σας είπα» .
«Τώρα τι κουβέντα θέλεις να ανοίξουμε;…» του απάντησα ενοχλημένος. «… εντάξει θα γίνουν όλα έτσι που είπες».

Έφυγα με ένα σφίξιμο στο πέτο…. έξω έβρεχε …. έπρεπε να πάω και στο Θέατρο …. είχε συγκέντρωση ο Σύριζα και με είχανε καλεσμένο.

Στα σκαλιά του Θεάτρου συναντάω τον οικονομολόγο με ένα τεράστιο μποκέ λουλούδια και με ανήσυχο βλέμμα.
«Τάμαθες …» μου λέει «…Πέθανε ο Βασίλης»
«Μα τι λες τώρα; Από εκεί έρχομαι.»
«Ναι σου λέω.. με πήρε τηλέφωνο η κόρη του πριν από ένα λεπτό»
« Και τι κάνουμε τώρα;» ρωτάω αμήχανα.
« Πήρα αυτά τα λουλούδια για το τραπέζι του ομιλητή αλλά επειδή δεν μου αρέσουν τα μούτρα του λέω να πάμε να τα καταθέσουμε στο λιμάνι .. στο μνημείο των πεσόντων.» μου απαντάει.

Έτσι λοιπόν βρεθήκαμε να περπατάμε μέσα στην βροχή ο ένας πίσω από τον άλλον και χωρίς ομπρέλες.
Μπροστά πήγαινε ο οικονομολόγος , ακολουθούσα εγώ και ο κριτικός κινηματογράφου και πιο πίσω μια φοιτήτρια που έτυχε και μας άκουσε και ήρθε μαζί μας.

Φτάσαμε στο κατασκότεινο λιμάνι μούσκεμα ως το κόκκαλο. Ο Οικονομολόγος πήδησε το σιδερένιο φράχτη….. πιάστηκε και το παντελόνι του και σχίστηκε στις λόγχες…

Μέσα στο σκοτάδι κατευθύνθηκε σε λάθος μνημείο….. αν δεν του φωνάζαμε θα κατέθετε τα λουλούδια στο μνημείο του Ναύαρχου Ουζάκωφ ….
Επιτέλους επέστρεψε σώος και βλαστημώντας που κατέστρεψε το καλό του παντελόνι.

Ήπιαμε και μια μπύρα στο «Μαύρο Γάτο» που ήταν ανοικτός (ω Του Θαύματος) και το διαλύσαμε.
Έπρεπες να σκεφτούμε και να καταθέσουμε προτάσεις για την τελετή στην επόμενη «μάζωξη» του Αγήματος.

Οι εντολές του Βασίλη ήταν ρητές και κατηγορηματικές « Θέλω να με κάψετε και τη στάχτη μου να την σκορπίσετε στο Λαζαρέτο… εκεί είναι θαμμένοι οι σύντροφοι μου.»
Πήγαμε να αστειευτούμε … «και που να σε κάψουμε ρε Βασίλη … στο τζάκι;» .
Μας κοίταξε αυστηρά , δεν σήκωνε κουβέντα. «Έχω αφήσει λεφτά σε ένα λογαριασμό θα με πάτε στο εξωτερικό και εν συνεχεία θα κάνετε μια τελετή όπως θέλετε αρκεί να μην έρθουν παπάδες και κυρίως ο δεσπότης.»

Έτσι λοιπόν βρεθήκαμε σε ένα μικρό πλοιάριο προς το Λαζαρέτο. Ο Δήμαρχος έβγαλε ένα λόγο (του το χρώσταγε ο Βασίλης γιατί δεν έδωσε την συγκατάθεση του για το άγαλμα).

Στη συνέχεια ακούσαμε και ένα απόσπασμα από την φωνή του Βασίλη σε μια ραδιοφωνική εκπομπή. Μίλαγε για την εποχή που μετέφεραν τους Εβραίους απέναντι .
«....Ο Πατέρας με ρωτούσε: Πώς θα ξέρω ότι φτάσατε καλά;»
«Αν δεν ακούσεις το πολυβόλο του καϊκιού να ρίχνει θα πει ότι είμαστε καλά» του απάντησα εγώ .»

«Λυπάμαι ..» συνέχισε ο Βασίλης « … γιατί δεν μπόρεσα από τότε να τον συναντήσω και να του ζητήσω συγνώμη για την αγωνία του όπου περίμενε όλη νύχτα κρεμασμένος από το παράθυρο με τεντωμένα τα αυτιά».

Είπε και δύο τραγούδια, ένας φοιτητής με μια κιθάρα. Το ένα ήταν μια ωδή στον Γεώργιο Καραϊσκάκη η στον Τσε Γκεβάρα …θα σας γελάσω.
Ένας σύντροφος έριξε και τρείς τουφεκιές .

Κάποιος ψαράς που περνούσε τυχαία με τη βάρκα του , μόλις κατάλαβε τι γίνεται, έριξε τις φωτοβολίδες της βάρκας στον αέρα.

Εκείνη την στιγμή η κόρη του Βασίλη , μέσα από μια βάρκα γεμάτη με δίχτυα, σκόρπιζε την στάχτη στην θάλασσα.

Μπήκα στο πλοιάριο με το ίδιο σφίξιμο στο πέτο .

Από κάτω οι μικρές κυανές φωνές μυριάδες και στο βάθος ξεπρόβαλε το φρούριο ωσαν μεγάλη λευκή κεφαλή Ποσειδώνος.

Σας κούρασα σήμερα , αλλά έχω και εγώ τις υποχρεώσεις μου.

Άντε πάλι απ' την αρχή!

Η αφίσα που καλούσε σε ένοπλη συμμετοχή στην εργατική συγκεντρωση του Σικάγο στα 1886.
Είχε προηγηθεί ένοπλη δολοφονική επίθεση της ασυνομίας στην προηγούμενη εργατική διαδήλωση.

«Η Άνεσις»

Τον συνάντησα το απογευματάκι στο καφενεδάκι της πλατείας.
Ήταν καθισμένος έξω, ανάμεσα στους συνήθεις συνταξιούχους της γειτονιάς μας.
Δεν τους αποχωρίζεται.
Είναι οι πελάτες του.

Άλλες φορές συχνάζει στο καφενεδάκι στο προαύλιο του Νοσοκομείου.
Περιμένει με τις ώρες υπομονετικά.
Δεν είναι από αυτούς που κάθονται στο γραφείο και περιμένουν τον πελάτη.

Του έκανα, από απόσταση, την συνήθη ερώτηση των ημερών.
«Πώς πάνε οι δουλειές;»

Μου απάντησε με ύφος δυσαρεστημένο.
«Νέκρα!.....Πεθαμένα πράματα!»

Τον ρώτησα αν κάνει και μακιγιάζ .
«Βεβαίως» μου απάντησε.
«Την θυμάσαι την κυρία Νικολέτα;»
«Κούκλα την έκανα!»
«Όλοι οι συγγενείς μου έδωσαν συγχαρητήρια.»

Μου έδωσε και ένα μπρελόκ του καταστήματος .
«Για τα κλειδιά της γιάφκας» μου είπε με νόημα και μου έκλεισε το μάτι.

Σωστός επαγγελματίας!

IMF. Στα σαγόνια του καρχαρία

Αποσπάσματα από μια συνέντευξη του Δόκτορα Mark Weisbrot, διακεκριμένου οικονομολόγου που έζησε από κοντά την περιπέτεια της Αργεντινής .
Κάθε ομοιότητα με την δική μας περίπτωση είναι συμπτωματική.

"Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι όλα τα ΜΜΕ διατυμπάνιζαν την ανάγκη της "βοήθειας". Στην αρχή τους έλεγαν ότι το κράτος θα πτώχευε και ο κόσμος έφτασε στο σημείο να πανηγυρίζει για επιτυχία την είσοδο του ΔΝΤ.
Δεν φανταζόντουσαν τι θα ακολουθήσει.
Τι ειρωνεία και αυτή.
Τους έπεισαν με τον φόβο της πτώχευσης και εντέλει η σωτηρία ήρθε μόνο με την πτώχευση!

Ύστερα ήλθαν τα μέτρα της κυβέρνησης με τις περιβόητες ενέργειες για μείωση του ελλείμματος.

Αυτή η μείωση του ελλείμματος που πάλι είχε καλλιεργηθεί ως αυτοσκοπός και βασική προϋπόθεση για την βοήθεια του ΔΝΤ. Βλέπετε, το "swap" του ΔΝΤ είναι οι κρυφοί όροι που επιβάλλονται στην εκάστοτε Εθνική κυβέρνηση προκειμένου να ανοίξουν τις κάνουλες. Αυτοί οι όροι είναι σαφέστατοι και με απλά λόγια επικεντρώνονται στο ότι "Δεν θα γίνεται καμία ενέργεια, καμία δαπάνη, δεν θα λαμβάνεται καμία απόφαση από την Εθνική κυβέρνηση που αφορά την Εθνική οικονομία εάν δεν υπάρχει η έγκριση του ΔΝΤ¨.

Eίχαν όλοι την εντύπωση ότι σώσαμε τη χώρα που ήταν ανίκανη και με διεφθαρμένες κυβερνήσεις.

Ήταν απίστευτο τι μετέδιδαν οι ανταποκριτές όταν εμείς βλέπαμε την αλήθεια με τα μάτια μας σε κάθε δρόμο, σε κάθε γειτονιά.

Είχες την εντύπωση ότι οι Αργεντίνοι μας θεωρούσαν σωτήρες.
Ποτέ δεν προέβαλλαν τίποτα από την πραγματικότητα.
Ακόμα και οι διαδηλώσεις και οι διαμαρτυρίες. Τις προέβαλλαν σαν αριστερά κομμουνιστικά κόμματα που αντιδρούσαν.
Εγώ έβλεπα στο Μπουένος Άιρες την λεωφόρο γεμάτη από εξαγριωμένους να ουρλιάζουν "θέλουμε τη χώρα μας πίσω"! Θέλουμε τα λεφτά μας πίσω!

Μετά την πρώτη ομοβροντία μέτρων, οι μορφές αντίδρασης εξακολουθούσαν να περνούν από τα κανάλια κομματικών μηχανισμών και ιδεολογικών μονοπωλίων.

Οι εκδηλώσεις ήταν απόλυτα ελέγξιμες με περιορισμένη χρήση βίας.

Τότε άρχισε ο πραγματικός εφιάλτης. Στις 3 Δεκεμβρίου του 2001 η κυβέρνηση υπό την πίεση των διεθνών συμβούλων παίρνει την απόφαση να παγώσει τις καταθέσεις των πολιτών σε όλες τις τράπεζες. 70 δις Δολάρια αλλά και υπερδιπλάσιας αξίας κρατικά ομόλογα περιέρχονται στα χέρια της "ικανότατης και λαοπρόβλητης" κυβέρνησης. Είχε προηγηθεί βεβαίως κολοσσιαία εξαγωγή καταθέσεων από κάποιους που ως συνήθως γνώριζαν. Τα ΜΜΕ απέκρυπταν ή δικαιολογούσαν αυτή την τεράστια εκροή προβάλλοντας την "πιθανότητα υψηλής φορολόγησης των καταθέσεων".

Συντάξεις χάθηκαν. Τα κρατικά ομόλογα δεν είχαν πλέον κανένα αντίκρισμα (για τους ντόπιους βέβαια). Ακόμα και ιδιωτικά συνταξιοδοτικά προγράμματα που είχαν μετατραπεί εξαναγκαστικά σε ομόλογα, εξανεμίστηκαν.
Είχαν προηγηθεί κάποιες αποσπασματικές παύσεις λειτουργίας του τραπεζικού συστήματος είτε με "υποχρεωτικές αργίες" είτε με μακροχρόνιες απεργίες.

Οι τηλεοράσεις όπως, έδειχναν μερικές δεκάδες κομμουνιστές με κόκκινες σημαίες που διαμαρτύρονταν. Στην πραγματικότητα ο κόσμος ήταν εκατοντάδες χιλιάδες. Ίσως εκατομμύρια. Τους έβλεπα, έβγαιναν από τα σπίτια τους και ενώνονταν με τις πορείες. δεν υπήρχε συντονισμός.

Κάθε Αμερικάνικη επιχείρηση έκλεινε και την φύλαγαν πάνοπλοι αστυνομικοί.

Δεν κυκλοφορούσαμε βέβαια τότε. Μετά από κάποιες συγκεντρώσεις θυμάμαι έβγαινα από το ξενοδοχείο και έβλεπα τόσες πέτρες κάτω που νόμιζα ότι γκρεμίστηκε κάποιο κτίριο. Μεγάλη οργή.
Έβλεπες ανθρώπους αποφασισμένους για όλα. Άνθρωποι που δεν έμοιαζαν looters (πλιατσικολόγοι). Ακόμα και μεσήλικες, σίγουρα πολλοί είχαν οικογένειες. Μου έκανε εντύπωση. Έβγαιναν και συγκρούονταν με ότι έβρισκαν. Ξύλα, πέτρες. Από την άλλη η αστυνομία ήταν πάνοπλη, με αντλίες, πλαστικές σφαίρες, δακρυγόνα. Ήταν αδύνατον να τους συγκρατήσουν. Είχες να κάνεις με ανθρώπους που τους πήρες το σπίτι τους και το χαμόγελο τους.

-Όχι, ούτε μια στιγμή δεν τους χαρακτήρισα "τρομοκράτες". Θα ήταν άδικο. Φαντάσου να υπηρετείς το Law and Order και να μη μπορείς να κρύψεις την συμπάθεια σου για αυτούς που ίσως από τις τηλεοράσεις θα τους χαρακτήριζες αλλιώς. Ήθελαν τη χώρα τους πίσω.

Αυτές οι γυναίκες όμως....Ποτέ δεν θα ξεχάσω. Αυτό θα με στοιχειώνει πάντα.
Οι γυναίκες με τα παιδιά στα χέρια. Ποιός να το περίμενε. Προστάτεψαν τα παιδιά τους και τη χώρα τους.

Αν μπορούμε να πούμε ότι έγινε επανάσταση στην Αργεντινή, τότε ήταν η μόνη γυναικεία επανάσταση στους αιώνες.

Η δράση των γυναικών ξεκίνησε από την περιφέρεια. Οι γυναίκες της υπαίθρου ένιωσαν πρώτες την κρίση όταν είδαν την παραγωγή τους να οδηγείται σε απαξίωση και τους άντρες τους να παραχωρούν τα πολύτιμα αγαθά για ευτελές αντίτιμο.

Οι γυναίκες πήραν την κατάσταση στα χέρια τους με ένα αρχέγονο ένστικτο. Επέβαλλαν παύση πώλησης της παραγωγής στους μεσάζοντες και άρχισαν να ιδρύουν καταστήματα ανταλλαγής.
Μικρά κέντρα δηλαδή ανταλλαγής προϊόντων με μία υποδειγματική δομή αποτίμησης βάσει της προσφοράς και ζήτησης των αγαθών. Οι Γυναίκες της Αργεντινής δηλαδή, ανεξαρτητοποιήθηκαν από το χρήμα, πριν την μεγάλη ληστεία που γονάτισε κάθε δραστηριότητα.

Στην περίοδο της μεγάλης ληστείας λοιπόν, η μορφή αυτή επιβίωσης πήρε ραγδαίες διαστάσεις και αποτέλεσε την αιτία της επιτυχίας των κινητοποιήσεων. Πίσω από τις στάχτες των "μαχών", οι γυναίκες κατάφεραν να ικανοποιήσουν τις βασικές ανάγκες της οικογενειακής διαβίωσης χωρίς την ανάγκη του χρήματος ή της επαιτείας των κουπονιών. Η "τροφοδοσία" των μαχητών είχε εξασφαλιστεί. Το ίδιο και το φρόνημα. Οι γυναίκες της Αργεντινής επέδειξαν οξυδέρκεια, αλληλεγγύη και ικανότητα αποτελεσματικής αυτοοργάνωσης.

Έδειξαν τον δρόμο της επιβίωσης, προστάτευσαν τα παιδιά τους και απορρόφησαν μεγάλο μέρος από τους απελπισμένους των "πόλεων της μιζέριας" που είχαν δημιουργηθεί όπως είδαμε στο πρώτο μέρος του αφιερώματος. Αναλυτές υποστηρίζουν ότι η ανάκαμψη της Αργεντινής έγινε με τους όρους που έθεσαν αυτές οι πρωτεργάτριες του αγώνα σε τέτοιο σημείο, ώστε η εξέγερση της Αργεντινής να χαρακτηριστεί η πρώτη γυναικεία εξέγερση στη σύγχρονη ιστορία.
Δεν υπήρχε αμφιβολία ότι οι εξελίξεις ήταν αδύνατον να ανατραπούν ακόμα και με έξωθεν στρατιωτική επέμβαση. Ο λαός είχε εκκαθαρίσει τους επίορκους από όλα τα δημόσια αξιώματα και η νέα κυβέρνηση μπορούσε να θέσει η ίδια τους όρους της. Ας τους διαβάσουμε:

1. Η χώρα κήρυξε πτώχευση, σταματώντας κάθε πληρωμή σε διεθνή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα
2. Η ισοτιμία Πέσο - Δολαρίου "ξεκλειδώθηκε" και ακολούθησε υποτίμηση κατά 75%
3. Η Αργεντινή είχε μάθει πλέον να είναι αυτάρκης. Η κοινωνία βάσισε την επιβίωση της στην ντόπια παραγωγή, το εκτεταμένο μποϋκοτάζ ξένων προϊόντων ήταν πλέον κρατική "εντολή", το εμπορικό ισοζύγιο ανατράπηκε άρδην.
4. Λόγω της υποτίμησης αλλά και της σκληρής δουλειάς του λαού, η παραγωγή της Αργεντινής έγινε ανταγωνιστικότερη φέροντας έναν ρυθμό ανάπτυξης στα πρότυπα της Ρωσίας του 2000.
5. Τον ρόλο του Πούτιν στην Αργεντινή, ανέλαβε ο ίδιος ο λαός που αποκήρυξε τις νουθεσίες του state department για συνέχιση της συνεργασίας με το ΔΝΤ έστω και με ειδικά προνόμια. "

Η «Επιστροφή στο Μέλλον»,

«Το τελευταίο τρένο για το σπίτι» (Last train home) και το «Τελευταίο Φορτηγό» (The Last truck : Closing of a G.M. Plant ) συναντήθηκαν μέσα στο μεγαλοβδόμαδο και προκάλεσαν αρκετές και ενδιαφέρουσες συζητήσεις στους επαρχιακούς μας κύκλους.

Η κάμερα ακολουθεί κατά βήμα μια οικογένεια Κινέζων αγροτών που εγκαταλείπουν το χωριό τους , αφήνουν τα παιδιά στην κηδεμονία της γιαγιάς και διασχίζουν την χώρα προκειμένου να μετατραπούν σε μια νύχτα σε εργάτες βιομηχανίας . Το όνειρο τους είναι να μορφώσουν τα παιδιά τους για να ζήσουν μια καλύτερη, από την δική τους, ζωή.

Την ίδια στιγμή στην άλλη ακτή του Ωκεανού κλείνει το εργοστάσιο της General Motors . Η κάμερα, ενός άλλου κινηματογραφιστή, ακολουθεί κατά πόδας μια ομάδα αμερικάνων εργατών, του εν λόγω εργοστασίου , τις πέντε τελευταίες μέρες πριν από την παραγωγή του τελευταίου φορτηγού.

Οι πρώτοι ξεριζώνονται από την αγροτική τους κοινότητα, εγκαταλείπουν και το εργοστάσιο, που έχει ξανάμεταφερθεί, και μένουν στην μέση ενός απίστευτου πλήθους να περιμένουν για μέρες «Το τελευταίο τρένο για το σπίτι» . Εκεί που πλέον δεν τους περιμένει τίποτα και κανείς.

Οι δεύτεροι , εργάτες τρίτης γενιάς , ξεριζώνονται από την δουλειά τους και την έρημη πλέον πόλη τους και ξεκινούν ένα ταξίδι προς άγνωστη κατεύθυνση.
Την τελευταία μέρα το εργοστάσιο παράγει το «Τελευταίο φορτηγό» .

Όσο προχωράει στην γραμμή συναρμολόγησης, οι εργάτες που μένουν πίσω ακολουθούν αυθόρμητα την πορεία του φορτηγού. Όσο μεγαλώνει το πλήθος που ακολουθεί τόσο μεγαλώνει και ο βουβός θρήνος. Περνάει από την αίθουσα των ρομπότ με τις αλλόκοτες μηχανικές ηλεκτροπόντες όπου ράβουν το φέρετρο . Τέλος σκέκονται ακίνητες με τους ατσάλινους βραχίονες υψωμένους σαν να αποδίδουν τιμές στον νεκρό.

Η παράξενη νεκρική πομπή συνεχίζεται και καταλήγει στην έξοδο όπου κορυφώνεται ο θρήνος.

Η ύστατη στιγμή μιας εποχής .

Εκείνο το βράδυ της μεγάλης βδομάδας στο ταβάνι του υπνοδωματίου μου αιωρούταν το δάκρυ του Αμερικάνου εργάτη και με τριγύριζαν τα μαύρα , ανήσυχα μάτια της Κινεζούλας που αναρωτιόταν «Μα γιατί γίνονται όλα αυτά».

Η «Επιστροφή στο μέλλον» ( το νέο βιβλίο του Πέτρου Παπακωνσταντίνου - εκδοτικός οίκος Λιβάνη) και τα δύο βραβευμένα ντοκιμαντέρ του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης θα έπρεπε να παρουσιάζονται μαζί.

.

Το γεφύρι του Δρίνου

"Π'ολημερίς το εχτίζανε, το βράδυ εγκρεμιζόταν".

Πρόκειται για ένα βραβευμένο ιστορικό μυθιστόρημα του σέρβου λογοτέχνη Ίβο Άντριτς (Βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας). Σύντομα θα αρχίσουν και τα γυρίσματα μια ταινίας του Εμίρ Κουστουρίτσα για την μεταφορά του βιβλίου στην οθόνη . Δίπλα στην μιά πλευρά της Γέφυρας και δίπλα από το Βίσεγκραντ θα χτισθεί μια πέτρινη πόλη για τις ανάγκες των γυρισμάτων.

Ο ίδιος πρωταγωνιστής θα υποδυθεί τρείς διαφορετικούς ρόλους τριών προσώπων του βιβλίου στα 300 χρόνια της ιστορίας της γέφυρας στα οποία αναφέρεται η ταινία.

Η θρυλική αυτή γέφυρα βρίσκεται στην ανατολική Βοσνία-Ερζεγοβίνη. Προκειται για ένα αριστούργημα αναγγενησιακής αρχιτεκτονικής , κατασκευάστηκε στα χρόνια του Μεγάλου Βεζύρη Μεχμέτ Πασά Σοκολοβί (16ος αιώνας).

Η Γέφυρα είχε μεγάλη στρατηγική και εμπορική σημασία για την Οθωμανική Αυτοκρατορία και για την αποπεράτωσή της επιστρατευθηκαν , δια της βίας, εκατοντάδες εργάτες απο τις γύρω περιοχές.

Εκείνο που με εντυπωσίασε διαβάζοντας το βιβλίο είναι οι παράλληλοι μύθοι που συνοδεύουν την κατασκευή των Γεφυριών της εποχής της Οθωμανικής αυτοκρατορίας στα Βαλκάνια.

Στο Γεφύρι του Δρίνου εργάσθηκε και ένας ατίθασος υιός μιάς εύπορης αγροτικής οικογένειας , ο οποίος συγκρότησε μιά ομάδα συναδέλφων του και τα βράδυα πήγαινε με ένα πλεούμενο και έριχνε τις σκαλωσιές . Μετά απο πολλές προσπάθειες οι Οθωμανοί στρατιώτες τον συνέλαβαν και τον κάρφωσαν σε ένα πάσσαλο και τον έστησαν επάνω στην Γέφυρα .

Εκεί έμεινε επι τρείς ημέρες ώσπου πέθανε.

Υπήρχε ένας "ειδικός" του στρατού που μπορούσε να σε περάσει στον πάσσαλο (σαν αρνί) χωρίς να πειράξει κανένα εσωτερικό όργανο. Έτσι ο Θάνατος ήταν αργός και βασανιστικός.

Όσον αφορά την "γυναίκα του πρωτομάστορα" εδώ τα πράγματα ήταν πιό περιπεπλεγμένα.

Πράγματι υπήρξε μια γυναίκα όπου κατά την διάρκεια της γέφυρας βιάσθηκε απο μιά συμμορία και στη συνέχεια τρελάθηκε κια γύρναγε από χωριό σε χωριό αναζητώντας τα ανύπαρκτα παιδιά της .

Οι χωρικοί της είπαν ότι τα "παιδιά" της τα πήραν για δουλειά στην γέφυρα . Πήγε στην γέφυρα και ρώταγε τους μαστόρους αν είδαν τα παιδιά της.

Οι Μαστόροι τής είπαν ότι τα παιδιά τα έθαψαν στα θεμέλια της γέφυρας για να στεριώσει.

Η γυναίκα αυτοκτόνησε και αργότερα οι χωρικοί έλεγαν ότι την έθαψαν και αυτήν στα θεμέλια .

Ένας αράπης σπουδαίος τεχνίτης και αρχιεργάτης καταπλακώθηκε απο μια ογκώδη πέτρα που έπεσε όταν κόπηκε το σχοινί. Το μισό σώμα του έμεινε απ'εξω και το άλλο μισό καταπλακώθηκε .

Αποφάσισαν να μην μετακινήσουν την πέτρα μιας και δεν υπήρχε , πλεον, λόγος .

Ακόμα και σήμερα πολλοί πιστεύουν ότι ο δυστυχής τεχνίτης έχει στοιχειώσει μέσα στο γεφύρι και εάν κοιτάξεις απο το άνοιγμα ανάμεσα στίς καμάρες της γέφυρας θα τον δείς.

Εκτός , όμως, από τους μύθους την γέφυρα του Δρίνου διαβήκαν κουρασμένοι ταξιδιώτες ,εκεί έγιναν σκληρές μάχες για τον έλεγχο της γέφυρας , εκεί υπογράφηκαν συμφωνίες αντίπαλων στρατοπέδων. Και μιάς και η γέφυρα ήταν ανέκαθεν το νυφοπάζαρο του Βίσεγκραντ, εδώ οι μεγάλοι έρωτες χάραξαν τα πάθη του επάνω στις πέτρες , εδώ έγιναν σπουδαίες ερωτικές αυτοκτονίες , απερίγραπτα ερωτικά εγκλήματα και ιστορικές μονομαχίες.

Είναι στιγμές που δεν θάθελα τίποτα περισσότερο απο το να καθήσω ένα απόγευμα στην πέτρινη βεράντα με το ξύλινο κάγκελο , με ένα πιάτο αποξηραμένα δαμάσκηνα και να αγναντεύω το Γεφύρι του Δρίνου.

Η βιογραφία των ματιών

"Βιάστηκα να βγάλω το χειμώνα από πάνω μου.
Σ’ ένα σακάκι μαζεμένη όλη η σιωπή των ημερών.
Με τον βοριά και την βροχή.
Στις τσέπες, τους αγκώνες και στα τσαλακωμένα χαρτομάντιλα τα χνάρια της κούρασης.
Άφησα το σακάκι να πλυθεί να φύγουν τα σκοτάδια και οι λεκέδες του απογεύματος.
Και στις μασχάλες, κάτω από την φόδρα, η παγωνιά σκληρή σαν πέτρωμα.
Το ‘δωσα στην γυναίκα μου που γκρίνιαζε.
«Είναι ο καιρός υγρός ακόμη , μην ξεγελιέσαι».
Μα ….. εγώ βιαζόμουν να τα βγάλω από πάνω μου μαζί με τον χειμώνα.
Έτσι άρχισα να βήχω κι έτσι με βρήκε η άνοιξη. Χωρίς να μετανιώσω."

Το ποίημα είναι γραμμένο στα Ελληνικά από τον Λούαν Τζούλις, Αλβανό εργάτη που μας έκανε την τιμή να γράψει και να εκδώσει μια συλλογή ποιημάτων στην γλώσσα μας με τίτλο "Η Βιογραφία των ματιών".

.

Η τιμή μας!

.

Ονειρεύτηκα χτές το βράδυ ένα πανώ στην Πανεπιστημίου πάνω απο τα κεφάλια των υπανθρώπων των ΟΥΚ που έχουν ξεχάσει τα Ελληνικά (αν ποτέ τα ήξεραν).

Στο πανώ να είναι γραμμένο το ποίημα του Λουάν, και αντί για υπογραφή ....

..." Δολοφόνοι μεταναστών! Άνθρωποι δεν θα γίνετε ποτέ".

.

Η Ντροπή μας!

.

Από την Βιολέτα στην Τζούλια

Ήταν μια εποχή - όχι πολύ πριν- που τα φώτα του "Χόλυγουντ" έλουζαν τους ταπεινούς.

Οι σκλάβοι Εβραίοι του Nabbuco, oι τσιγγάνοι σιδεράδες του Trovatore, o δαιμόνιος Κουρέας της Σεβίλλης και η Βιολέτα, η πόρνη της Traviata, θριάμβευαν στις σκηνές .

Ήταν η ώρα που η Ιστορία μαστόρευε τους καινούριους θεσμούς και τις ηθικές τις αξίες.

Η Βιολέτα ανέλαβε να αντιπαρατεθεί στον ηθικό ξεπεσμό της αριστοκρατίας και να ορίσει τις "αιώνιες" ηθικές αξίες του μέλλοντος.

Ευφυώς διάλεξαν αυτήν, την ανήθικη "Κυρία με τις Καμέλιες", αυτήν που "τραβιέται", αυτή που -όντας άρρωστη - προτίμησε να αποθαρρύνει τον αγαπημένο της και να πεθάνει μόνη, παρά να τον πικράνει με τον θάνατό της.

Ο νεαρός αστικός πολιτισμός πίστευε τότε ότι οι θεσμοί του και η ηθική του θα ήταν αιώνιοι .

Έτσι πιστεύουν πάντα, άλλωστε, όλα τα παιδιά.

Η Τραβιάτα έδινε λίγα λεπτά το κορμί της για να κερδίσει τον κόσμο της. Όπου κατοικούσαν η αξιοπρέπεια και τα μεγάλα της συναισθήματα.
Η Τζούλια δίνει όλο της τον κόσμο της για να κερδίσει λίγα λεπτά δημοσιότητας .

Ναί! Σωστά καταλάβατε! Βρισκόμαστε ενώπιον του ηθικού ξεπεσμού του αστικού πολιτισμού.

Καιρός να διατυπώσουμε τις νέες "αιώνιες" ηθικές αξίες .

Το βιντεάκι είναι δικής μου κατασκευής .
Η μετάφραση επίσης.
Στο ρόλο της Βιολέτα τραγουδάει η Μαρία Κάλλας .
Πρόκειται για μια σπουδαία παράσταση της Traviata του 1956 στην Σκάλα του Μιλάνου που θεωρείται αξεπέραστη.

Ιάσων Δεπούντης (1919-2009)

Η αγία εξορία των Αθανάτων.

Νασος Δετζώρτζης (1911-2003)

Ένας υπέργηρος κάποτε μου αφηγήθηκε μια παράξενη ερωτική ιστορία .

Όταν ήταν 18 χρονών "κλέφτηκε" με μια συγχωριανή του ετών 16.

Για να αποφύγουν την μήνιν των δικών τους ξεκίνησαν με τα πόδια να πάνε στην Πόλη.

Όταν έφτασαν στου Τρουμπέτα και ο νέος είδε ότι η Πόλη ήταν πολύ μακρύτερα απο όσο φαντάζοταν, μετάνιωσε και της είπε ότι θα γύρναγε πίσω. Πραγματι γύρισε πίσω, αφήνοντας την στην μέση του δρόμου.

Εβδομήντα χρόνια αργότερα μου μίλαγε για αυτήν.

Από ότι φαίνεται, ούτε οι έρωτες πεθαίνουν ούτε οι ποιητές.

Διομήδης Βλάχος (1956-2004)

"Περπάταγε προς την συνωμοσία του χειρουργείου
Παράφωνος, ασύμμετρος, ονειροπόλος
Ένα πλευρό από την τελευταία θύελλα
Στο στήθος του ένας αχανής βυθός."

Γεράσιμος Χυτήρης. Σύγχρονοι Κερκυραίοι ποιητές

Ο Γεράσιμος Χυτήρης (1913-1997) υπήρξε ένας απο τους σημαντικότερους σύγχρονους Κερκυραίους διανοούμενους. Ήταν ο πατέρας του Τηλέμαχου χυτήρη.

Δεν είχα την τύχη να τον γνωρίσω αλλά έχω ακούσει πολλά για αυτόν.

Το τελευταίο βιβλίο του που διάβασα είναι "Η Κέρκυρα στα μέσα του 19ου αιώνα".

Μας άφησε (εκτός απο τα λογοτεχνικά του κείμενα) Ιστορικά και Λαογραφικά έργα μεγάλης αξίας.

Ετοιμάζει ο Ανδρέας Γραμμένος απο τους Κουραμάδες ένα αφιέρωμα εδω . Εάν είναι έτοιμο ανοίξτε να το διαβάσετε.

Το βιντεάκι το έφτιαξαν τα παιδιά του Δημοτικού Περιφερειακού θεάτρου Κέρκυρας με αφορμή την παγκόσμια ημέρα ποίησης. Μου το έστειλαν μαζί με άλλα τρία που αφορούν σύγχρονους Κερκυραίους ποιητές .

Θα τα ανεβάσω στην συνέχεια.

Ευχαριστούμε!

Νερό καλάρει το Fore Peak.....

"Νερό καλάρει το fore peak, νερό και τα πανιόλα

μα εσένα μια παράξενη ζαλάδα σε κινεί.

Με στάμπα που δε φαίνεται σε κέντησε η Σπανιόλα,

ή το κορίτσι που χορεύει απάνω στο σκοινί;"

Πριν από μερικά χρόνια συζητούσα με τον κύριο Πατούνη, έναν από τους τελευταίους βιομήχανους σαπωνοποιούς της Κέρκυρας (ο γιός του ο Αποστόλης συνεχίζει με μεγάλο ζήλο και αγάπη την επιχείρηση του πατέρα του).

Μου έλεγε λοιπόν για την γνωριμία του με τον Ν. Καββαδία, για τους περιπάτους του και τις συζητήσεις τους στα καντούνια της Κέρκυρας και τον άκουγα μαγεμένος.

Όταν περνώ από τα ίδια καντούνια την νύχτα θυμάμαι τα λόγια του κυρίου Πατούνη και νομίζω ότι σε κάποια γωνιά θα συναντήσω τον Καββαδία.

Μου έλεγε, ακόμα, ότι του έδινε ραντεβού στην πλατειούλα της Λεμονιάς (στα παλιά Μπουρδέλα) και ότι δίσταζε να πάει εκεί να τον συναντήσει γιατί η πλατειούλα ήταν κακόφημη και η Κέρκυρα μικρή.

Ας είναι καλά όπου βρίσκεται ο κύριος Πατούνης που μου έμαθε τα μυστικά της οξυγραφίας και ο κύριος Καββαδίας που με συνοδεύει κάποιες βραδιές.

Το στιχάκι από τη συλλογή Μαραμπού, δεν έχει μελοποιηθεί . Αναφέρεται (στην γλώσσα των ναυτικών) σε μια μεγάλη θαλασσοταραχή όπου τα νερά ανεβαίνουν πάνω από το πρωραίο μέρος του καραβιού όπου υπήρχε το Fore Peak, δηλαδή το ντεπόζιτο του πόσιμου νερού και συνέχιζε καλύπτοντας και τα "πανιόλα", δηλαδή τα λαμαρινένια πατώματα του καταστρώματος . Ωστόσο η "παράξενη ζαλάδα" δεν προέρχονταν από την θαλασσοταραχή.

Ultimi giorni di Suli

Την Σαρακοστή του 1856 ανέβηκε στο μεγάλο θέατρο «Φοίνικας» της Βενετίας η όπερα του Giovanni Batista Ferrari «Οι τελευταίες μέρες του Σουλίου» .

Συγγραφέας του έργου ήταν ο Giovanni Peruzzini (1815-1869).

Πρόκειται για ένα λυρικό δράμα σε 4 μέρη.

Το λιμπρέτο τυπώθηκε το 1856 από το I.R. Stabilimento Νazionale Privilegiato di T. di G. Ricordi (Milano).

Το λιμπρέτο και οι παρτιτούρες της όπερας έχουν χαθεί.

Η Εθνική Βιβλιοθήκη της Πορτογαλίας έχει την μεγαλύτερη συλλογή έργων του Giovanni Peruzzini ( Jone , La contessa d’Amalfi κλπ.).

Είναι δυνατόν να έχει και το λιμπρέτο από το έργο αυτό ; Δεν ξέρω .

Μου φαίνεται όμως αδιανόητο να υπάρχει και να μην ενδιαφέρθηκε κανείς.

Κρίμα!

.

El Sistema

Ο Lennar Acosta μαζί με έναν φίλο του (15χρονοι και οι δύο) συνελήφθηκαν στο Καράκας της Βενεζουέλα, καταδικάστηκαν για εννέα ένοπλες ληστείες και οδηγήθηκαν στις φυλακές.

Ο Lennar αφηγείται: “Μια μέρα με επισκέφτηκε ένας κύριος , μου έδωσε ένα κλαρινέτο και μου είπε να το φυλάξω γιατί είναι πολύ ακριβό -όπως είπε- και θα ερχόταν μια άλλη μέρα να το πάρει” .

“Σκέφτηκα ότι θα είναι κάποιος τρελός η κάποιος πολύ απελπισμένος. Εμένα βρήκε να εμπιστευτεί;”.

Σήμερα ο Lennar είναι κλαρινετίστας στην εθνική ορχήστρα νέων «Σιμόν Μπολιβάρ» και ο συνεργός του στις ένοπλες ληστείες είναι ο μαέστρος της ορχήστρας.

Πρόκειται για δύο από τις 400,000 νέους των παραγκουπόλεων της Βενεζουέλα που στα τελευταία 30 χρόνια έχουν «ενταχθεί στο σύστημα».

Το “σύστημα” ήταν ένα όνειρο ενός οικονομολόγου που ασχολούταν ερασιτεχνικά με την μουσική . Ονομάζεται Jose Antonio Abreu .

Στην αρχή μάζεψε μερικά παιδιά του δρόμου σε ένα εγκαταλελειμμένο γκαράζ και έκανε μαθήματα μουσικής δωρεάν.

Τριάντα χρόνια αργότερα και αφού κατάφερε να πείσει επτά διαδοχικές κυβερνήσεις , το El Sistema έχει σήμερα 250.000 μαθητές σε όλη τη χώρα και απασχολεί 15.000 καθηγητές μουσικής . Σε μια χώρα όπου το μέσο ετήσιο εισόδημα είναι κάτω από 3.500 δολάρια, το «σύστημα» έχει ετήσια χρηματοδότηση 29 εκατομμύρια δολάρια.

Ο Edicson Ruiz είναι σήμερα 17 χρονών και είναι ο νεώτερος μπασίστας στην φιλαρμονική του Βερολίνου.

Μερικά χρόνια πριν δούλευε σε σούπερ μάρκετ του Καράκας και συμμετείχε σε διάφορες συμμορίες παιδιών . Ένας γείτονας του τον έπεισε να γραφτεί στο τοπικό σχολείο μουσικής του El Sistema .

”Μου έδωσαν μια bassaviola και με έβαλαν στο κέντρο της ορχήστρας. Όταν άκουσα τον ήχο της είπα: “Ναι! Αυτό είναι για μένα”.
“Θυμάμαι ότι η πρώτη πρόβα ήταν μια συμφωνική του Τσαικόφσκι. Σκέφτηκα ότι αυτός ο δάσκαλος είναι τρελός. Δεν είναι δυνατόν να κάνουμε κάτι τέτοιο. Αργότερα έμαθα ότι σε αυτό το “σύστημα” δεν υπάρχει ποτέ μη”.

Το βιντεάκι το μοντάρισα εγώ (ο ίδιος).

εδω μπορείτε να ακούσετε μια συναυλία απο τα παιδιά του El sistema υπό την διεύθυνση του Gustavo Dydamel Ο οποίος ξεκίνησε την πορεία του ως μαθητής του El Sistema και τώρα είναι Διευθυντής της Συμφωνικής του Los Angeles.

Το πρώτο κομμάτι της συναυλίας είναι το 2ο μέρος της 10ης του Σοστακόβιτς και θεωρήται ένα εφιαλτικό μουσικό περίγραμμα του Ι.Β.Στάλιν.

(Για να μην ξεχνιόμαστε).

Ο Παναγόπουλος στη Βουλή!

Επιτέλους !

Η εργατική τάξη απέκτησε έναν ακόμα γνήσιο εκπρόσωπο της στο Ελληνικό κοινοβούλιο.

Η είσοδος του ΓΓ της ΓΣΣΕ στην Βουλή των Ελλήνων αποτελεί ένα σημαντικό βήμα για την ανατροπή του κάλπικου συσχετισμού δυναμεων στο κοινοβούλιο.

Να σταματήσει επιτέλους η επικράτηση των προερχόμενων απο την αγροτική τάξη και να αποκατασταθεί η ισόρροπη εκπροσώπηση των κοινωνικών τάξεων.

Αυτός φταίει!

Παίζω αριστερό ρόλο στην υπερπαραγωγή "αντίσταση του αστικού εθνοκράτους"

Χαμένο κορμί με φωνάζουν κι' αλήτη

Σάτυρος

colpo grosso

Ένα ενδιαφέρον άρθρο της Σοφίας Ηλία- Σαλβάνου απο την Περιβαλλοντική Παρέμβαση "Λίμνη Αντινιώτη".

(Η Σοφία Σαλβάνου συμμετείχε στην παρουσίαση του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος του χωροταξικού για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, εκ μέρους των περιβαλλοντικών οργανώσεων της Κέρκυρας. Η επιδιωκόμενη εγκατάσταση εκατοντάδων ανεμογεννητριών στην θαλλάσια περιοχή μεταξύ του Αγιου Γεωργίου των πάγων και των διαποντίων νησιών εχει προκαλέσει μεγάλες αντιδράσεις των κατοίκων της Κέρκυρας)

Το σχετικό νομοσχέδιο όπως το ίδιο αναφέρει στα πρώτα του άρθρα σκοπό έχει να βγάλει από το τέλμα αδειοδοτήσεις ΑΠΕ που έχουν κολλήσει.

Δίνει μονοδιάστατα προτεραιότητα στις ανεμογεννήτριες έναντι άλλων μορφών ΑΠΕ , καταστρατηγεί τον Ν998 Περί προστασίας των Δασών, τροποποιεί τον Ν1650 επιτρέποντας να φυτεύονται γιγάντια Αιολικά πάρκα σε περιοχές Απολύτου Προστασίας της Φύσης, στα δάση-δασικές περιοχές και θυσιάζεται γεωργική γη υψηλής προτεραιότητας.

Καταστρατηγούνται οι Κοινοτικές Οδηγίες και απειλούνται οι ζώνες NATURA. Είναι αυτονόητο ότι η ζημία θα προκληθεί όχι μόνο από τις ανεμογεννήτριες αλλά και τα συνοδά έργα κλίμακας όπως: διάνοιξη δρόμων σε ορεινούς όγκους, χιλιάδες χιλιόμετρα πυλώνων και καλωδίων υψηλής τάσης και υποσταθμοί με ορατό τον κίνδυνο πρόκλησης πυρκαγιάς.
Η χώρα μας βρίσκεται ενώπιον μιάς απειλής ανάλογης με εκείνην της δεκαετίας του 50 όπου θυσιάστηκαν τα πάντα στο βωμό της "ανάπτυξης" με τα αποτελέσματα που όλοι βιώνουμε σήμερα από την Αντιπαροχή και την άναρχη βιομηχανική και τουριστική ανάπτυξη.
"Οι χώρες που παράγουν την τεχνολογία των ανεμογεννητριών και αποτελούν τον σκληρό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης πχ Γερμανία θα εξαναγκάσουν την χώρα μας να βάλει παντού ανεμογεννήτριες.

Η Ελλάδα καταχρεωμένη και οικονομικά ανίσχυρη θα υποκύψει και το μέλλον είναι ζοφερό αν δεν υπάρξει αντίδραση" είπε ο κος Δεκλερής.
Δεν είναι τυχαίο ότι η ιδεολογία της "Πράσινης Ενέργειας" προωθείται από την Ευρώπη και στηρίζεται στην χώρα μας από συγκεκριμένα ΜΜΕ.

Είναι φανερό ότι προσπαθούν να αντικαταστήσουν την έννοια της Βιώσιμης ανάπτυξης με την έννοια της Πράσινης ανάπτυξης.

Η πρώτη έχει ως μέτρο τον άνθρωπο ενώ η δεύτερη είναι ο τρόπος που το Κεφάλαιο αντιλαμβάνεται την συνέχεια της ανθρωπότητας. και την αντιμετώπιση της κρίσης του. Δηλαδή την συνεχή του επέκταση σε νέους τομείς (ΑΠΕ) με σταθερή αύξηση της κατανάλωσης ενέργειας και όχι μείωσή της όπως θα απαιτούσε η αρχή της Βιωσιμότητας.

Ακόμα και τώρα που ο Πλανήτης δοκιμάζεται, που η οικονομική κρίση δείχνει τα όρια του Καπιταλισμού και του ανθρώπου, το Κεφάλαιο σκυλεύει ό,τι απέμεινε από την Φύση ανίκανο να την διαχειριστεί βιώσιμα.

Ο κος Σουφλιάς είχε πει ότι θα φυτέψει 3800 ανεμογεννήτριες στην Πίνδο. Τώρα πληροφορούμαστε ότι με τις ευλογίες της νέας Υπουργού θα φυτέψουν 10000 και θα κάνουν το Αιγαίο "Λιβάδι Ανεμογεννητριών".

Για τον μη υποψιασμένο πολίτη οι ανεμογεννήτριες είναι η ενεργειακή λύση όπως του παρουσιάζει καθημερινά σχετικός τηλεοπτικός σταθμός.
Όμως άλλα προκύπτουν από τις ίδιες τις χώρες που πρωτοστατούν παγκοσμίως στην παραγωγή Αιολικής Ενέργειας. Στην Γερμανία το περιοδικό: Der Spiegel σε άρθρο του (29/03/04) με τίτλο: "το μεγάλο κόλπο του αέρα" (και πρωτοσέλιδο: "Η Μανία του Αέρα") τίθενται ανησυχητικά ερωτήματα για την αποτελεσματικότητα των Αιολικών Πάρκων.

Ιδού μερικά από τα συμπεράσματα:

Η Γερμανία αν και πρωτοπόρος στην παραγωγή Αιολικής ενέργειας δεν κατάφερε μέχρι σήμερα να κλείσει ούτε ένα συμβατικό ή πυρηνικό εργοστάσιο παραγωγής ρεύματος.

Το κόστος σταθεροποίησης των δικτύων για να δεχτούν την αυξομειούμενη αιολική ενέργεια είναι τεράστιο και το επωμίζεται ο φορολογούμενος.

Η εγκατάσταση Αιολικών πάρκων έγινε με προνομιακές αδειοδοτήσεις, υψηλές επιδοτήσεις έως και 80% και φοροαπαλαγή 100%. Χωρίς αυτά η ανάπτυξή τους δεν θα επραγματοποιείτο.

Τέλος από όνειρο φιλικής προς το περιβάλλον ενέργειας κατέστη υψηλά επιδοτούμενη καταστροφή του τοπίου.

Η Ελλάδα πλήρως αποβιομηχανοποιημένη, με καταρρέουσα Αγροτική παραγωγή, με εξασθενούσα Τουριστική Οικονομία και κυριότερο πόρο το Τοπίο φαίνεται ότι θα θυσιάσει πολύ περισσότερα από την Γερμανία έναντι πενιχρού αντισταθμίσματος.

Η βιαστική και επιπόλαιη απόφασή μας να σπείρουμε χιλιάδες Α/Γ θα έχει μη αναστρέψιμες συνέπειες στο Ελληνικό τοπίο με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον Τουρισμό αλλά και για το μέλλον των παιδιών μας.

Από το βιβλίο του J.Etherington 2009 προκύπτουν τα κάτωθι:

Η παραγωγή ρεύματος από Α/Γ είναι ασταθής λόγω αυξομείωσης του ανέμου. Σε περίπτωση που ο άνεμος είναι κάτω από 3m/s ή πάνω από 25m/s οι Α/Γ μένουν ακίνητες και το σύστημα αποσυγχρονίζεται και η παραγωγή ρεύματος σταματάει.

Ο αποσυντονισμός του συστήματος οδηγεί σε Black Out (πχ Ισπανία 2005, Τέξας 1998 )το οποίο για να αποφευχθεί απαιτεί την παράλληλη λειτουργία Θερμοηλεκτρικών σταθμών που θα κρατεί σταθερή την τάση του συστήματος.

Οι εν λόγω σταθμοί για να πετύχουν την αναπλήρωση χρειάζεται να βρίσκονται σε συνεχή λειτουργία επειδή απαιτούνται πολλές ώρες για να έρθουν σε σημείο να παράγουν ρεύμα. Επομένως ο ισχυρισμός ότι οι Α/Γ θα κλείσουν τους Θερμοηλεκτρικούς σταθμούς δεν ισχύει.

Το Der Spiegel (2007) ανεκοίνωσε ότι η Γερμανία με την μεγαλύτερη παγκοσμίως αιολική ισχύ των 16000 MW ετοιμάζει 26 νέους ηλεκτροπαραγωγούς σταθμούς άνθρακα ενώ η Δανία των 6000MW δεν έχει κλείσει τους συμβατικούς σταθμούς.

Οι Α/Γ παράγουν το 25% -30% της ονομαστικής αξίας τους δηλ δεν έχουν απόδοση 100%. Με δεδομένη και την αστάθεια μόνο ένα μικρό μέρος της εγκατεστημένης αιολικής ισχύος είναι διαθέσιμο κάθε στιγμή στο δίκτυο. Πχ στην Βαυαρία από τα 6000MW εγκατεστημένης ισχύος η ωφέλιμη ισχύς κατά μέσο όρο ήταν 1265MW. Από την διεθνή έκθεση Ε.ΟΝ Netz 2005 προκύπτει ότι στην Γερμανία το 2020 με εγκατεστημένη ισχύ 48000MW θα μπορούν να αντικαταστήσουν μόλις 2000 MW από θερμοηλεκτρικούς σταθμούς.

Ο ισχυρισμός ότι μία μονάδα MW/h από ΑΠΕ αντικαθιστά μία μονάδα MW/h από θερμοηλεκτρική ενέργεια δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, λόγω της παράλληλης λειτουργίας των θερμοηλεκτρικών σταθμών για τους προαναφερθέντες λόγους. Επομένως δεν έχουμε ένα προς ένα αντικατάσταση.

Οι Α/Γ δεν παράγουν CO2 όμως ακόμα και αν η διείσδυση της αιολικής ενέργειας στο σύστημα φτάσει το 10% η εξοικονόμηση CO2 θα είναι μικρή και αδικαιολόγητη σε σχέση με το κόστος.

Η Βιομηχανία Αιολικής ενέργειας υπολογίζει παραπλανητικά το όφελος σε εκπομπές CO2 με βάση την ονομαστική ισχύ των μονάδων και όχι την πραγματική.

Οι τεράστιες επενδύσεις στην εγκατάσταση Α/Γ( το κόστος εγκατάστασης εκάστης στη ξηρά υπολογίζεται σε 1.000.000 Ευρώ) θα μπορούσαν να ριχτούν σε πιο αποτελεσματικούς τρόπους μείωσης του CO2 όπως η μείωση της κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας και η αύξηση της ενεργειακής απόδοσης των κτιρίων με μείωση του σκυροδέματος.

Η υπόθεση θυμίζει το ανέκδοτο με τον παχύσαρκο που ενώ ο γιατρός συστήνει δίαιτα αυτός συνεχίζει να τρώει βουλιμικά όλο και περισσότερο και παράλληλα παίρνει και ένα χάπι για την χοληστερίνη( ΑΠΕ).

Απαιτούνται εκατοντάδες χιλιάδες χιλιόμετρα νέων καλωδίων, (υπέργειων στην χώρα μας), γιγάντιοι πυλώνες για την μεταφορά της ενέργειας που οδηγούν σε περαιτέρω περιβαλλοντική υποβάθμιση.

Η παραγωγή ενέργειας από ΑΠΕ κοστίζει πολύ. Στην Βρετανία η παραγωγή ανά MWh υπολογίζεται σε: 50₤ από τον άνθρακα , 72 ₤ από Ανεμογεννήτριες και 38₤ από Πυρηνικό εργοστάσιο .Χωρίς την επιδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης η εγκατάσταση Α/Γ θα ήταν αδύνατη.

Τρανό παράδειγμα η Δανία που το 2003 μείωσε τις επιδοτήσεις και η εγκατάσταση Α/Γ σταμάτησε τελείως. Είναι φανερό ότι οι Εταιρείες έχουν βρεί ένα νέο ενδιαφέρον επιχειρηματικό πεδίο. (Σήμερα στην χώρα μας οι λογαριασμοί περιλαμβάνουν τέλος 0,3% υπέρ των ΑΠΕ αλλά είναι ανεπαρκές για να καλύψει τις ανάγκες της ΔΕΣΜΗΕ η οποία πρέπει να πληρώσει την διαφορά ανάμεσα στην εγγυημένη τιμή αγοράς της ενέργειας από Ανεμ/τριες που είναι 80Εερώ/ MWh και την τιμή χονδρικής αγοράς ενέργειας προερχόμενης από συμβατικές πηγές που είναι 41 Ευρώ.

Έτσι άφησε απλήρωτους τους παραγωγούς αιολικής ενέργειας και ζήτησε τον επταπλασιασμό του τέλους σε 2.45%. Η πρόταση δεν έγινε δεκτή από το Υπουργείο Ανάπτυξης).

Στα ανωτέρω θα προσθέταμε ότι:

H επέλαση των Ανεμογεννητριών και των νέων Υπέργειων δικτύων υψηλής τάσης θα οδηγήσει σε απώλεια φυσικών τοπίων και την μετατροπή τους σε Βιομηχανικές περιοχές με επιπτώσεις στην βιοποικιλότητα και τον τουρισμό.
Στον Πάρνωνα ήδη το τοπίο έχει σακατευθεί από την κοπή δένδρων και σειρά έχει η Ευρυτανία και τα νησιά.

Όσο για την ηχητική όχληση κανείς δεν μιλάει για τον θόρυβο που είναι αντιληπτός σε απόσταση πέραν του χιλιομέτρου αλλά και για τους ήχους χαμηλών συχνοτήτων που επηρεάζουν το νευρικό σύστημα.( βλ Nina Piemont Wind Tourbine Syndrome 2009).

Σε περίπτωση ατυχήματος λόγω ακραίων καιρικών συνθηκών τα πτερύγια τους , που ζυγίζουν έως 30 τόνους, εκτοξεύονται σε απόσταση 400 έως 800 μέτρων όπως συνέβη στο Μαρμάρι Ευβοίας το 2003. Επίσης συχνά εκδηλώνονται πυρκαγιές τόσο στα δίκτυα μεταφοράς όσο και στο κιβώτιο ταχυτήτων των Α/Γ.

Η Αιολική ενέργεια δεν αποθηκεύεται όπως η προερχόμενη από Φωτοβολταϊκά που πηγαίνει σε μπαταρίες. Δεν είναι τυχαίο ότι η Δανία εξάγει τα πλεονάσματα. Να σημειωθεί εδώ ότι είναι άλλο πράγμα η εγκατάσταση μικρών οικιακών ανεμογεννητριών σε συνδυασμό με οικιακά φωτοβολταϊκά και προσπάθειες μείωσης της κατανάλωσης των νοικοκυριών.

Στις περιοχές εγκατάστασης Α/Γ μειώθηκε η αξία της Γης λόγω της περιβαλλοντικής υποβάθμισης και στην Δανία διεκδικούνται ήδη αποζημειώσεις.

Είναι περιττό να πούμε τι επιπτώσεις υπάρχουν στην αγορά εργασίας αφού λόγω αυτοματοποίησης δεν ανοίγονται θέσεις εργασίας. Τα πάντα συντονίζονται από ένα Control Panel.

Αυτά για εκείνους που κόπτονται περί των ευεργετημάτων των επιχειρούμενων επενδύσεων του θαλασσίου Αιολικού Πάρκου στα Διαπόντια νησιά.

Σχετικά με το Αιολικό δυναμικό της περιοχής των Διαποντίων νήσων φημολογείται έντονα ότι έχουν στηριχτεί και σε πλασματικό Wind Component για να δικαιολογήσουν τα αγαθά της επένδυσης.

Αυτό που και ο τελευταίος ψαράς γνωρίζει ότι δηλ. στην περιοχή μόνο τον Αύγουστο τις μεσημεριανές προς Απογευματινές ώρες πνέουν Βόρειο-δυτικοί άνεμοι που κοπάζουν μετά τις 19.00 και που σε καμιά περίπτωση δεν συγκρίνονται με τα σταθερά καλοκαιρινά μελτέμια του Αιγαίου, φαίνεται να αγνοούν οι πληρωμένοι Ακαδημαϊκοί κονδυλοφόροι.

Το Αιολικό Δυναμικό είναι ισχνό και ασταθές στο Ιόνιο και ως φαίνεται η επένδυση στηριζόταν στην προσδοκία της μη αντίδρασης των λιγοστών κατοίκων των νησιών, στην ενδοτικότητα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και στις υψηλές επιδοτήσεις που χορηγεί η Ε.Ε για τα θαλάσσια πάρκα.

Να σημειώσουμε ότι στην Ελλάδα που τα πάντα διαστρέφονται έχουμε ήδη τα πρώτα "νεκροταφεία Ανεμογεννητριών" που δεν συνδέθηκαν ποτέ με τα δίκτυα, δεν δούλεψαν ποτέ και τα ξεδοντιασμένα κουφάρια τους χάσκουν στις βουνοκορφές της Εύβοιας αφήνοντας ένα τοπίο πληγωμένο μα ορατό σε όσους τουρίστες περνούν με πλοία πλησίον των ακτών.

Ίδια κατάσταση επικρατεί και στην Θράκη.

Προφανώς έγιναν μόνο για να απορροφηθούν οι Ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις.

Όλα αυτά θα μείνουν για να θυμίζουν την Decadance του Πολιτισμού της γενιάς μας.

Είναι πρόδηλο ότι η μικροκλίμακα του Ελληνικού τοπίου ιδιαίτερα των νησιών μας είναι ασυμβίβαστη με τα τερατώδη μεγέθη των Α/Γ. Ίσως στις βόρειες χώρες με τις αχανείς πεδιάδες (πχ Γερμανία, Δανία), με την ομοιομορφία του τοπίου η εγκατάσταση τους να προσδίδει έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα.

Στην περίπτωση όμως του Ελληνικού τοπίου αποτελεί εγκληματική πράξη κατά των επερχόμενων γενεών.

Ο Παρανομαστής

Οι πρώτες εστίες οργανωμένης αντίστασης

Αδέλφια ψηλά το κεφάλι!

Το βιντεάκι μου αφιερωμένο εξαιρετικά στα παιδιά της αποκριάς στους Αυλιώτες . Αλλά και στους θαμώνες της «Αρχοντορεμπέτισσας» που τα «κάψαμε» προχτές το βράδυ.

Ιδιαίτερα στον στιχουργό του γνωστού «Μάγκες πιάστε τα γιοφύρια , Μέρκελ κλ… μας τ’αρ…δια».

Και σε κείνον τον διπλανό μου, που αφού κόντεψε να ξεβρακωθεί , γύρισε στον σοβαρό φίλο του και του είπε «Μεγάλε , ξέφυγες τελείως απόψε».

Και στα «golden boys» .

Και στην Θεά με την κόκκινη περούκα που χόρευε στην πλατεία.

Και στον υπέργηρο που μπήκε σε φέρετρο και παρίστανε τον συνταξιούχο του ΟΓΑ.

Και σε όλες τις διάσπαρτες αντιστασιακές ομάδες.

"Δεν θα περαααα,

Δεν θα περααασει ο φασισμόοοοος."

Κώστας Αξελός

"Kρατάμε χιλιάδων χρόνων πίκρα. Γιατί μας έμαθαν ότι ο άνθρωπος πρέπει να είναι το ιδεατόν του Πλάτωνα, το καλό του Χριστιανισμού, ο καλός αστός και μετά ο καλός προλετάριος, σήμερα ο καλός παραγωγός… Η ανθρωπότητα έχει υποστεί χιλιάδων χρόνων κηρύγματα που την περιορίζουν ολοένα και πιο πολύ."

Το Βιντεάκι της κινηματογραφικής λέσχης "Μετείκασμα", το έφτιαξε ο Παναγιώτης Περιστέρης .

οϊ οϊ μάνα μου!

μανιπουλάτσια

Με το που ανεβαίνεις στην κυβέρνηση ξέρεις ότι σε περιμένει ένας θερμός χειμώνας .

Το ζητούμενο είναι να καταφέρεις να τον «βγάλεις».

Επειδή είσαι γάτα με πέταλα, υποκινείς τα μπλόκα των αγροτών που έτσι και αλλιώς θα γίνουν γιατί «ο κάμπος βράζει».

Βάζεις τον Βάιο να προτείνει την έναρξη των κινητοποιήσεων νωρίς (πριν καταθέσεις το πρόγραμμα σταθερότητας και τον προϋπολογισμό) ώστε να κουραστούν και να φύγουν νωρίς, ηττημένοι και έχοντας προσθέσει το βάρος της ήττας στις κινητοποιήσεις των επομένων.

Έχεις πείρα .

Ακολούθως βάζεις τον Σπύρο να προκηρύξει απεργία στην ΑΔΕΔΥ, ο οποίος για αδιευκρίνιστους λόγους δεν θα μπορέσει να πάρει τηλέφωνο τον Γιάννη στη ΓΣΕΕ ώστε να συμπέσουν οι απεργίες.

Δεν είσαι χτεσινός.

Υπολογίζεις στην διοργάνωση ξεχωριστών απεργιών -συγκεντρώσεων της αριστεράς . Ξέρεις εσύ (όπως το ξέρουν όλοι) ότι το μόνο που την ενδιαφέρει είναι η κομματική της σωτηρία.

Δεν σου διαφεύγει.

Προβάλεις τις πολιτισμένες διαμαρτυρίες των εργαζομένων στην τηλεόραση , τονίζεις την επιτυχημένη συμμετοχή τους στα μπλόκα της ΓΣΕΕ και του ΠΑΜΕ.

Είσαι σοσιαλιστής.

Η παγκαλομανιπουλάτσια σου είναι έτοιμη να βγει από το φούρνο . Κατακλέβεις τον κοσμάκη , μπαίνεις στο καλοκαίρι , παίρνεις και στήριξη από την ΕΕ , στην οποία βασικά ελπίζεις.

Τα πρόβλεψες όλα.

Τι να σου πει εσένα ο μπαφούσκας;

Μελαγχολία

Ένας γνωστός μου προλετάριος μου είπε (ότι ο Λένιν έλεγε) πως είναι «χαρακτηριστικό ψυχολογικό γνώρισμα των μικροαστών» .
Του τόπε -λέει- κάποιος που τόχε διαβάσει στο "Η προλεταριακή επανάσταση και ο αποστάτης Κάουτσκι".

Ο πατέρας μου μου είπε να πάρω μισό Τavor των 50mg .

Ο Ταπετσιέρης της γειτονιάς μου , που διαβάζει Φρόιδ, μου είπε: «...μάλλον κακογαμείς».

Η υπάλληλος του «Ότι πάρετε 1 ευρώ» (που ξέρει από "πραχτική" ψυχολογία) μου είπε ότι είναι συνέπεια του ψυχαναγκασμού μου.

Στο "ΒΗΜΑ" διάβασα ότι:
"Πρόκειται για μια διαταραχή που πλήττει το 3% του πληθυσμού και από την οποία πάσχουν πολλοί διάσημοι, όπως ο Ντέιβιντ Μπέκαμ, ο Χάρισον Φορντ, η Γουινόνα Ράιντερ και η Μισέλ Φάιφερ. Οι πάσχοντες από ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή μάλλον θα μείνουν έκπληκτοι αν ακούσουν ότι πιθανότατα το πρόβλημά τους οφείλεται σε κάποια στρεπτοκοκκική λοίμωξη που κάποια στιγμή τους χτύπησε στον λαιμό!" εδω

Λέω να το κοιτάξω.



Το βιντεάκι το έφτιαξα όλο εγώ (ο ίδιος) με τα χεράκια μου.
Η μουσική επένδυση είναι από το τραγούδι “Anche tu diceve un di”. Το τραγούδησε το 1963 ο Richard Anthony .

Το τραγούδι μιλάει για έναν οδυνηρό χωρισμό στο σταθμό του τραίνου, που συνοδεύτηκε από μια ισχυρή στρεπτοκοκκική λοίμωξη του οισοφάγου.

Αν κανένας ξέρει ,ποιος και με ποιο τίτλο , το τραγούδησε Ελληνικά ας κάνει τον κόπο να το πει .
Ψάχνω εδώ και καιρό και δεν μπορώ να θυμηθώ.

Κινδυνεύει η χώρα