Ταραντέλα Καριέρα τσι Κέρκυρας ΤΟ ΕΠΟΣ

Κάποια στιγμή αποφάσισα να κάνω μια διαδικτυακή εφημερίδα Κερκυραϊκή-πολιτικό -σατυρική ως συνεχιστής των τοπικών μας παραδόσεων.

Ως γνωστόν στην Κέρκυρα κυκλοφόρησαν πάνω από είκοσι εφημερίδες σατυρικές μόνο κατά τον 18^ο , 19^ο, και εικοστό αιώνα.

Μιλάμε για τον «Μαύρο Γάτο» , την «Ψαλλίδω», Τον «Ποντικό» , Τον «Σατανά» τον «Καθρέπτη» τον «Περιπαίκτη» και πολλές άλλες που μπορείτε να βρείτε στην σελίδα του Μουσείου Κέρκυρας διαβάστε εδώ

Την σατυρική εφημερίδα της ψηφιακής εποχής την ονόμασα «Ταραντέλα Καριέρα τσι Κέρκυρας».

Το όνομα προέρχεται από ένα καΐκι του 18^ου αιώνα που ήταν το πλωτό ταχυδρομείο εκείνης  της εποχής .

Ήταν τύπου «Ταραντέλας»  (δηλαδή με δίχτυα), που παρέπεμπε σύμφωνα με την Ενετική διάλεκτο στην γνωστή δηλητηριώδη αράχνη (λόγω των διχτυών)  και «Καριέρα» εκ του  επίσης Ενέτικου  «Corriere» = ταχυδρομείο . Η όπως λέμε σήμερα Currier.

Η σάτιρα είναι επικίνδυνο πράμα. Δεν είναι απαρίθμηση ειδήσεων . Ούτε δημοσίευση εντέχνως διατυπωμένων ανακοινώσεων.

Λίγοι την  αντέχουν .

Πολλοί το διασκεδάζουν ,  αρκεί να μην τους αφορά.

Οι φανατικοί των κάθε είδους ιερατείων δεν θέλουν ούτε να ακούν οτιδήποτε περί αυτής.

Έτσι που λέτε η Ταραντέλα έγινε πασίγνωστη στα μέρη μας   και πλήθος σάτυρων έσπευσε να ενταχθεί στο πλήρωμα της.

Δεν τους θυμάμαι καν όλους όσους επιχείρησαν κατά καιρούς να συμμετάσχουν στο εγχείρημα.

Υπήρχε ένας σκληρός πενταμελής πυρήνας αφοσιωμένων σάτυρων.

Υπήρχε ένας ευρύτερος κύκλος που έγραφε σχετικά συχνά και υπήρχε και ένας τρίτος κύκλος χαλαρός όπου δοκιμάζονται οι επίδοξοι  συντάκτες.

Ένας εξ αυτών των τελευταίων επιχείρησε κάνα δύο φορές να γράψει αλλά δεν εύρισκε ανταπόκριση από το κοινό.

Κρυάδες.

Περιορίστηκε να σχολιάζει αυτά που έγραφαν οι άλλοι ώσπου  μας ζήτησε να κηρύξουμε την ..επανάσταση αλλιώς δεν αξίζουμε τίποτα και θα αποχωρήσει μεγαλοπρεπώς.

 «Για πότε λες;»

«Για το ερχόμενο Σαββατοκύριακο.»

Του διαβεβαιώσαμε ότι θα ξεκινήσουμε την επανάσταση το ερχόμενο Σαββατοκύριακο.

Μεσοβδόμαδα μάθαμε ότι «το ερχόμενο Σαββατοκύριακο» είχε κανονίσει να μετακομίσει στον Βόλο και να παντρευτεί εκεί ως σώγαμπρος.

Γλυτώσαμε και από δαύτον.

Είχαμε και τέτοιους αλλά λέω να αναφερθώ στους βασικούς πυλώνες.

Το editorial  το έγραφε καθημερινά κάποιος ανώνυμος με τίτλο «Αβάντι Μόμολο».

Ξεκαρδιστικό.

Για όσους δεν γνωρίζουν,  «Μόμολο» λέμε τον γελοίο.

Υπάρχει δε ένας κορυφαίος δημοσιογράφος στα μέρη μας που το όνομα του μοιάζει με τον «Μόμολο».

Αυτός, λοιπόν,  θεώρησε ότι πίσω από το «Αβάντι Μόμολο» κρύβεται ένας παλιός τους συμμαθητής που τον μισούσε και τον ονόμαζε «Μόμολο» στην τάξη.

Έτσι,  λοιπόν, έκανε μήνυση του ανυποψίαστου συμμαθητή του.

Αυτό ήταν!

Σχεδιάσαμε την επόμενη κίνηση μας.

Θα πηγαίναμε στο δικαστήριο οι μισοί ως μάρτυρες κατηγορίας και οι υπόλοιποι ως μάρτυρες υπερασπίσεως.

Το βασικό μοτίβο όλων θα ήταν ότι θα λέγαμε την λέξη «Μόμολος» όσες φορές περισσότερο γινόταν.

Θάπεφτε πολύ γέλιο.  Τελικά τον  έσωσε που απέσυρε την μήνυση.

Σημαντικότερη μορφή της Ταραντέλας ήταν ο Κωνσταντίνος Κοπρώνυμος.

Δανείστηκε το όνομα από τον αυτοκράτορα του μεσαιωνικού Βυζαντίου Κωνσταντίνο τον Ε’ που τον είχαν ονομάσει έτσι οι Αρχιερείς γιατί βλαστημούσε πολύ.

Ο Κωνσταντίνος Κοπρώνυμος ( η «Κοπρώ»),  έγραφε στην αρχαΐζουσα  για σύγχρονα καθημερινά ζητήματα με έναν εκπληκτικό τρόπο.  

Ακολουθούσε η «Σιόρα Βιτόρια» η «Μπουμπού».

Η Μπουμπού έμενε σε ένα μακρινό ημιορεινό χωριό απολύτως απομονωμένη από τους πάντες.

Ούτε λεωφορείο δεν περνούσε από εκεί.

Σχολίαζε την καθημερινότητα της πόλης με ισχυρές δόσεις κουτσομπολιού που όσοι την διάβαζαν ήταν σίγουροι ότι ζει στο Καμπιέλο.

Ήξερε τα πάντα. Ποτέ δεν μας αποκάλυψε τα δίκτυα πληροφοριών της.  

Ο «Μανέτας»  ήταν ένα διαγραμμένο μέλος τους ΚΚΕ που είχε έρθει από το Βέλγιο όπου δούλευε ως μετανάστης.

Αυτός έκανε μανιωδώς κριτική στα πεπραγμένα του ΚΚΕ.

Τους πέρναγε από τον κώλο του βελονιού.

Τα ίδια και ο «Πέρονας». Ετούτος όμως καυτηρίαζε δημοτικά θέματα.

Εξαιρετικά διηγήματα από την «Τατούμ ο Νήλ» που συνεχίζει με δική της σελίδα και σήμερα.

Εγώ έγραφα ως «Il Trovatore» και συνεχίζω και σήμερα με το ομώνυμο προφίλ.

Επίσης έγραφα ως «Άγιος Σπυρίδων» εγκαλώντας τους πιστούς μου στην χριστιανική ηθική και τάξη.

Τους εξηγούσα ότι δεν προλαβαίνω να ασχοληθώ με όλες τις ασθένειες και τις πολιορκίες και έχω περιοριστεί μονάχα στις σοβαρές (Πανούκλα , χολέρα, φυματίωση κλπ).

Για χοληστερίνη , ζάχαρο και παχυσαρκία να πάτε στο νοσοκομείο.

Εν κατακλείδι, ευχαριστούσα πάντα  «την Ταραντέλα Καριέρα της Κέρκυρας και την Κομσομόλσκαγια Πράβδα που είναι οι μόνες εφημερίδες που δεν λογοκρίνουν τα κείμενα μου».

Γράψαμε ιστορία με την «Ταραντέλα Καριέρα τσι Κέρκυρας».

Γελάσαμε και πολύ.

Προετοιμάζαμε κείμενα και κυλιόμαστε στα πατώματα από τα γέλια.

Κάναμε καινούριο συκώτι.

Αποκτήσαμε πολλούς αναγνώστες φανατικούς  φίλους αποκτήσαμε και πολλούς εχθρούς . Κουκουέδες. Δημάρχους, αναρχικούς , υπέρβαρους, λεσβίες, γκέι, στρέιτ, χωριάτες , πολλούς!

Έτσι γίνεται με αυτές τις δουλειές.

Στο τέλος μας διαγράψανε χωρίς εμφανή λόγο.

Έτσι γίνεται πάντα.

Μας ζήταγαν να πληρώνουμε δέκα ευρώ για να μας προωθήσουν το κάθε πόστ.

Αν δεν το κάναμε μας έκοβαν συνέχεια την απήχηση.

Ώσπου μια μέρα μας  κατέβασαν την σελίδα.

Δε βαριέσαι. Όλοι συνεχίζουμε και μια των ημερών μπορεί να επιχειρήσουμε ξανά.

Εάν δεν επιχειρήσουμε εμείς κάποιοι άλλοι θα βγάλουν την επόμενη Ταραντέλα Καριέρα τσι Κέρκυρας.

Σιγά μη χάσει η Βενετιά βελόνι.  

Που να φαντασθεί ο εκδότης του Μαύρου Γάτου ότι στην ψηφιακή εποχή θα συνέχιζε η Ταραντέλα και μάλιστα χωρίς να τυπώνεται σε χαρτί , με εκατόν είκοσι χιλιάδες αναγνώστες την βδομάδα.