Η Μαρίνα μένει εδώ κοντά στην γειτονιά σε ένα δυάρι.
Η Μαρίνα δουλεύει σε έναν συμβολαιογράφο ως γραμματέας.
Ζει μόνη , μετά τον χωρισμό της. Ακολούθησε η αναχώρηση του υιού για σπουδές και τα πράματα σφίξανε .
Η Μαρίνα κάνει κολοκυθοκορφάδες γεμιστές κατά έναν αριστουργηματικό τρόπο.
Έμαθε από την μάνα της.
Η Μαρίνα , επίσης , τηγανίζει και κολοκυθοκεφτέδες ζυμωμένους με μια μοναδική συνταγή.
Της το είπα. Αν άνοιγε ένα μαγαζί να τους πουλάει ζεστούς τα πρωινά σε χαρτουλίνα θα είχε θησαυρίσει.
Αμφιβάλει.
Η Μαρίνα είδε και αποείδε στην μοναχική της ζωή και γράφτηκε σε μια σχολή Τάγκο.
Ενθουσιάστηκε.
Γνώρισε καινούργιους φίλους .
Μου μιλάει με πάθος για τον λατινοαμερικάνικο αυτό χορό.
Έτσι άρχισε η μύηση μου σε έναν άγνωστο, μέχρι πρότινος, κόσμο.
Είχε προσπαθήσει ο πατέρας μου να με μάθει τα βασικά όταν πήγαινα στο δημοτικό αλλά δεν έδωσα σημασία τότε.
Υπάρχουν πολλές σχολές χορού στην μικρή μας πόλη.
Συνήθως είναι σχολές για κάθε είδος χορού.
Βαρετοί. Μερικά βήματα που επαναλαμβάνονται διαρκώς.
Το Τάγκο χρειάζεται ειδική ακαδημία.
Στα 2/4 ο χορευτής δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία.
Εκεί που παίζεται το παιχνίδι είναι στην μελωδία .
Λίγοι μπορούν να τα καταφέρουν σχετικά καλά.
Στην ταινία «Άρωμα γυναίκας» ο τυφλός Άλ Πατσίνο χορεύει με την πανέμορφη Γκαμπριέλ Ανουάρ.
Η απόλυτη εναρμόνιση. Αν μπορεί να πει κανείς ότι υπάρχει κάτι τέτοιο.
Και κωφάλαλος να ήταν θα τα κατάφερνε εξίσου καλά.
Το Τάγκο είναι ο χορός της διαίσθησης.
Αγγίζεις τον άλλον και καταλαβαίνεις τι θα κάνει την επόμενη στιγμή.
Μαγεία.
Το Τάγκο είναι ο χορός των σχέσεων.
Όχι μόνο των ερωτικών σχέσεων αλλά των σχέσεων των ανθρώπων γενικά.
Υπάρχει ένα βασικό μοτίβο αλλά ο αυτοσχεδιασμός είναι το απαραίτητο και βασικό του χαρακτηριστικό.
Και το ζεϊμπέκικο είναι βασικά ένας χορευτικός αυτοσχεδιασμός αλλά εκεί χορεύεις μόνος και τα πράγματα είναι απλά.
Στο Τάγκο πρέπει να διαισθανθείς την επόμενη κίνηση του άλλου και να ανταποκριθείς αναλόγως.
Το ίδιο ακριβώς θα πρέπει να μπορεί να κάνει και ο άλλος.
Αλλιώς η θα ποδοπατηθείτε η, όποιος επικρατήσει, θα σέρνει τον άλλο.
Η Μαρίνα έχει θητεύσει και στην ΚΝΕ (που λέει στη ζωή το μέγα Ναι).
Κατά την θεωρία της αυτό που χρειάζεται σε αυτόν τον κατακερματισμένο κόσμο είναι να δημιουργηθούν πολλές σχολές Τάγκο.
«Η Ανθρωπότητα χρειάζεται ψυχική εναρμόνιση.»
«Όσες επαναστάσεις και να γίνουν θα καταλήξουν στον χωρισμό διότι η σχέση γίνεται κατ, ανάγκη».
Το έχει ψάξει το θέμα η Μαρίνα, μεν, αλλά την ακούω με επιφύλαξη όπως κάνω πάντα με τον ενθουσιασμό και τις απολυτότητες των νεοφώτιστων.
Κατά την θεωρητική σύλληψη της Μαρίνας τα πάντα και οι πάντες χωρίζουν για έναν και μόνο λόγο.
Διότι δεν ξέρουν να χορεύουν Τάγκο.
Έτσι , ενώ οι χορευτές του Τάγκο ολοένα και γίνονται πιο δυσεύρετοι, οι χορευτές του ζεϊμπέκικου διαρκώς αυξάνονται.
«Για να σου δώσω να καταλάβεις, στην σχολή χορεύω με παρτενέρ γυναίκα.»
Έχει σε πολλά δίκιο.
Είμαστε στην εποχή των μεγάλων χωρισμών.
Χωρίζουν οι συνέταιροι.
Χωρίζουν τα μουσικά συγκροτήματα.
Χωρίζουν τα κόμματα.
Χωρίζουν τα αντρόγυνα.
Χωρίζουν οι πολυεθνικές.
Μια κοινωνία που δεν ξέρει να χορεύει και ποδοπατάει ο ένας τον άλλον.
«Οι άνθρωποι…» μου λέει η Μαρίνα «…πρέπει να μάθουν να χορεύουν Τάγκο αλλιώς τελείωσε ο χόμο σάπιενς».
Τόχει προχωρήσει το θέμα η Μαρίνα.
«Μπορεί να φαντασθείς να κυριαρχήσει η τεχνητή νοημοσύνη και να μας πετάξει έξω; Ποιος θα χορεύει Τάγκο; Τα ρομπότ;»
Κατά την Μαρίνα είναι ολοφάνερο ότι ως είδος χορεύουμε ζεϊμπέκικο στο χείλος της αβύσσου με ένα τσιγάρο στο στόμα και με διάθεση αυτοκτονική.
Της είπα ότι έχει δίκιο σε πολλά αλλά θα ήταν ακόμα καλύτερα αν έδινε περισσότερο σημασία σε όσα έχουν ήδη ειπωθεί.
Αυτό που μας καθορίζει δεν είναι τόσο η αγωνία μας για το μέλλον όσο ο σεβασμός μας για το παρελθόν.
Θα μπορούσα να γίνω πιο σαφής αλλά θα διακινδύνευα να μου κρυώσουν οι κολοκυθοκεφτέδες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου