Πέμπτη 30 Ιουλίου 2015

Ο προδομένος


 

Τον γνώρισα φοιτητή με μουστάκι και αμπέχονο έτοιμο για εκστρατεία.

Με κοίταγε καχύποπτα.

Έπρεπε να προσέχω τα λόγια μου.

Η παραμικρή απόκλισή μου  από τα «ιδεώδη του Κομμουνισμού» μπορούσε να αποβεί μοιραία για την σχέση μας.

Αταλάντευτος, Ατάλαντος , Αγράμματος και με «βαθιά γνώση» του Κομμουνισμού.

Κάποτε διορίστηκε όλως τυχαίως σε μια δημόσια υπηρεσία.

Παντρεύτηκε από αγάπη μιαν που είχε διοριστεί όλως τυχαίως και αυτή σε μια άλλη δημόσια υπηρεσία.

Δυό μισθοί και δυο παιδιά.

Έκτοτε πέρασαν τριάντα τόσα χρόνια

Δεν τον θυμόμουν καν.

Δεν ασχολούταν πλέον  με ανόητους και εμμονικούς .

Κατά ένα περίεργο τρόπο ο γιός του διορίζεται σε (άλλη μια) δημόσια υπηρεσία .

Παντρεύεται και η κόρη με κάποιον που αγάπησε και που , όλως τυχαίως δούλευε και αυτός σε μια δημόσια υπηρεσία.

Ανεβαίνει ιεραρχικώς και παίρνει και δάνειο.

Το πορτοφόλι του είναι γεμάτο κάρτες.

Χτίζει σπίτι 350 τετραγωνικών μέτρων «για νάχουν και τα παιδιά ένα κεραμίδι».

Το ισόγειο είναι γκαράζ, αποθήκη και εργαστήριο.

Στον πρώτο το σαλόνι , η κουζίνα, το γραφείο του, και δύο καμπινέδες με λεκάνες και πλακάκια  πανάκριβα.

Στον δεύτερο τρία υπνοδωμάτια , καθιστικό και άλλα δύο μπάνια.

Ακολουθεί η σκάλα που οδηγεί στην ρομαντική σοφίτα με άλλο ένα μπάνιο.

Φαίνεται ότι σε αυτό το σπίτι είχαν όλοι μονίμως διάρροια.

Κάποια μέρα με θυμήθηκε και με κάλεσε «για καφέ».

Καθίσαμε στο σαλόνι.

Το είδα να κοιτάει σκεφτικός και συνοφρυωμένος το πάτωμα .

Νόμιζα ότι τον απασχολούσε ακόμα «η επανάσταση και οι συνθήκες που αργούν να ωριμάσουν».

Τελικά μου αποκάλυψε ότι τον απασχολούσαν οι κακοτεχνίες του «Πλακά».

«Βάλε το χέρι σου εδώ»  μου λέει.

Έπεσα στα γόνατα και χάιδευα τα πλακάκια.

« Μαστόροι! Σου λέει ο άλλος!»

Πέρασαν σαράντα χρόνια και δύο μήνες πριν πάρει σύνταξη κάτι τονε τσίμπησε και αποφάσισε να επαναστατήσει.

«Δεν βαριέσαι! Αλλάζουν οι άνθρωποι.»  μου έλεγαν.

Τώρα γυρνάει στους δρόμους και στα καφενεία και αφηγείται την ιστορία μια ζωής από την οποία απουσιάζουν σαράντα χρόνια.

Από τα είκοσι πηδάει ξαφνικά στα εξήντα.

Έγινε και στέλεχος του κόμματος (του κυβερνώντος βεβαίως).

«Πρέπει να τροποποιηθεί και ο νόμος για την προστασία της πρώτης κατοικίας».

Αυτές τις ώρες είναι σε αναμμένα κάρβουνα.

Να πάει με τους «ρεαλιστές» η να πάει με τους «προδομένους».

Έχει δύο ομιλίες έτοιμες, μία για κάθε περίπτωση.

Νομίζω ότι τελικά θα επιλέξει τους «προδομένους».

Είναι καλύτερα έτσι.

Θα  γυρνάει στις πλατείες και θα δηλώνει προδομένος  και απογοητευμένος (ώστε να μην κινδυνεύει και από με νέα εγχειρήματα».

Θα γράψει και τα απομνημονεύματα του.

Ας ελπίσουμε ότι δεν θα μας αναθέσει να στήσουμε και τον ανδριάντα του στο σταυροδρόμι της Ιστορίας.

Δεν υπάρχουν σχόλια: