Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 2010

Σκεπασμένες οι καρδιές μας από μια κουβέρτα σκούρα

Το φθινόπωρο του 1864, σαν σήμερα πριν από 146 χρόνια, ο αμερικάνικος στρατόs υπό τον συνταγματάρχη John Chivingtons και με ένα σώμα 2000 εθελοντών επιτέθηκε αιφνιδιαστικά στον μεγαλύτερο καταυλισμό των ινδιάνικών φυλών Cheyenne και Arapaho δίπλα στον ποταμό Sand Creek.

Εκείνη την εποχή οι άντρες της φυλής έλειπαν στο κυνήγι του βίσωνα πολλά χιλιόμετρα μακριά.

Η Κυβέρνηση είχε υπογράψει συνθήκη παραχώρησης εδαφών και την παραβίασε επειδή είχε ανακαλυφθεί χρυσάφι στην περιοχή.

Ήταν τέτοια η λύσσα των Στρατιωτών και των εθελοντών που έκαναν κομμάτια τα γυναικόπαιδα και τους γέρους του καταυλισμού.

Ο Carson Kit και άλλοι κατήγγειλαν την σφαγή, κατέθεσαν στο κογκρέσο και παρέδωσαν ανθρώπινα μέλη μικρών παιδιών και γυναικών τυλιγμένα σε κουβέρτες του αμερικάνικου στρατού.

Οι Ινδιάνοι αποτελούσαν εμπόδιο κατά τον ίδιο τρόπο που σήμερα αποτελεί εμπόδιο το μεγαλύτερο μέρος του παγκοσμίου πληθυσμού.

Στο παρακάτω βιντεάκι, το φημισμένο “Fiume Sand Creek”, ένα από τα καλύτερα τραγούδια του Fabrizio de André με μετάφραση δική μου για πρώτη φορά στην Ελληνική γλώσσα.
.

3 σχόλια:

Μαρίτσα είπε...

πρέπει να 'μαστε οι άνθρωποι ότι πιο σιχαμερό έχει βγάλει ποτέ η φύση...μία απαίσια μετάλλαξη, μία τερατογέννεση.

Il Trovatore είπε...

Είμαστε το σύνολο των αντιφάσεων μας.
Είμαστε το σύνολο των κοινωνικών μας σχέσεων.
Είμαστε τόσο αντιφατικοί όσο και ο υπόλοιπος φυσικός κόσμος και εξίσου επικίνδυνοι.

akrat είπε...

καλημέρα

καπιταλισμός = βαρβαρότητα...

τότε και σήμερα...