Πέμπτη 3 Ιανουαρίου 2013

Ο Φάρος


Πάντα με ενοχλούσε η αγέρωχη αλαζονεία των φάρων.

Όταν ανέλαβα να φτιάξω εκ νέου τα κάγκελα του φάρου των Οθωνών περισσότερο με ένοιαζε η εμπειρία παρά η αμοιβή .

Ξεκίνησα με ένα ταχύπλοο από ένα έρημο  λιμανάκι της βόρειας Κέρκυρας φορτωμένος εργαλεία.

Είχε  βάλει μαΐστρο και έφτασα στο νησάκι  τρέμοντας από το κρύο και βρεγμένος.

Στο λιμανάκι με περίμενε ένας  αμίλητος, αξούριστος και παράξενος  μεταφορέας με μια  σαραβαλιασμένη καμιονέτα χωρίς πινακίδες.

Μπήκα σε ένα παντοπωλείο  που  πουλούσε πράγματι  τα πάντα.

Ζήτησα ψωμί .  Ο μαγαζάτορας μου έκανε μια ακαθόριστη χειρονομία που θα μπορούσε να ερμηνευτεί περίπου ως  «Τι μας λες τώρα!» .

Αργότερα έμαθα ότι , το χειμώνα, έρχεται το καΐκι με το ψωμί μια φορά την εβδομάδα.

Διασχίσαμε το  έρημο νησί.

Προσπάθησα να  μιλήσω  με τον οδηγό αλλά δεν φαινόταν να έχει όρεξη για κουβέντες.

Μετά  από μια στροφή , στην βορειοανατολική πλευρά,  νάσου μπροστά μου  ολομόναχος ο θρυλικός φάρος των Οθωνών.

Ξεφόρτωσα και έμεινα μόνος με τον φαροφύλακα στη μέση του πουθενά.

Όσο έμεινα εκεί  οι λέξεις που ανταλλάξαμε  μετριόταν στα δάκτυλα του ενός χεριού.

Είχα διαρκώς  την αίσθηση  πως  ότι  είχε να πει το είχε πει κάπου αλλού ,  η πως είχε ξεχάσει να μιλάει.

Όταν τελείωνα τη δουλειά  , δανειζόμουν την καραμπίνα του, έδενα σε δύο πουρνάρια  έναν  άχρηστο μουσαμά , έκανα μικρούς κύκλους με έναν μαρκαδόρο στην τύχη  και  καθισμένος  σε μια καρέκλα απέναντι  έκανα εξάσκηση σκοποβολής.

Όλοι οι φάροι θεωρούν τον εαυτό τους αδιαμφισβήτητο σηματοδότη της πορείας μας.

Μόλις περάσεις τον φάρο των Οθωνών, αν βάλεις την πλώρη στις 250 μοίρες , σε λίγα μίλια θα αρχίσεις να βλέπεις τον φάρο του Ότραντο.

Στη μέση της θάλασσας μοιάζουν σαν  απόκοσμοι πολεμιστές που διασταυρώνουν τα  φωτισμένα ξίφη τους  στο σκοτάδι , και άλλες φορές σαν γειτόνισσες που κουτσομπολεύουν σε μια ακατανόητη διάλεκτο.

Γνώρισα πολλούς φάρους στην ζωή μου.

Είναι αδιανόητο να τους αμφισβητήσεις .

Πάντα με ενοχλούσε η  ακλόνητη βεβαιότητα τους (η μήπως ζήλευα;).

Μου αρέσει καλύτερα όταν τους περιβάλλει η θαλασσινή πάχνη της αμφιβολίας.


2 σχόλια:

Μαρίτσα είπε...

είχα πάει σε μία ημερίδα του Ιονίου Πανεπιστημίου και μία από τις διαλέξεις ήταν για τους παλιούς φάρους του Ιονίου. Δες εδώ

http://www.google.gr/url?sa=t&rct=j&q=%CF%80%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CE%AF%20%CF%86%CE%AC%CF%81%CE%BF%CE%B9%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%BF%CF%85%20%CE%B2%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%BF&source=web&cd=5&ved=0CFwQFjAE&url=http%3A%2F%2Fmarehist.gr%2Fdownload.php%3Ff%3D%2Ftributes%2Fionian_lighthouses.pdf&ei=hhftULr2HcrSsga7l4GoCQ&usg=AFQjCNHzUTUJ9WXBGavS3Qiyvx2SOmVRXA&bvm=bv.1357316858,d.Yms&cad=rja



Μαρίτσα είπε...

επίσης βρήκα και αυτό

http://www.faroi.com/